Fiat 500L Trekking 1,6 Multijet S&S - test

Sport to pod względem marketingowym jeden z lepiej sprzedających się tematów. Telewizyjne reklamy każdego dnia bombardują widokiem porannych rozgrzewek, popołudniowych przebieżek czy wieczornych spacerów. Temat ten podchwycili również producenci samochodów, którzy pracując nad rozwojem segmentu SUV, pokazują, że ich auta są stworzone dla ludzi dbających o siebie i pozostających w dobrej formie. Fiat, prezentując 500L w wersji uterenowionej, postawił na połączenie górskiej wspinaczki i turystyki pieszej, czyli trekking.

Trzeba przyznać, że z nazwą samochodu Włosi trafili w dziesiątkę. Pod względem konstrukcyjnym jest on wręcz bliźniakiem zwykłej 500L, a człon Trekking bardzo dobrze oddaje charakter pięćsetki. Zgodnie z założeniami producenta wóz miał być idealnym wyborem dla osób, które potrzebują przestronnego minivana, ale boją się wyjechać nim na leśne ścieżki lub podjechać pod samo wejście górskiego pensjonatu.

Do wyglądu włoskiego crossovera trzeba się przyzwyczaić. Z początku nadęty przedni zderzak i niezgrabny tył samochodu nie przypadły mi do gustu, jednak po kilku dniach zacząłem zmieniać zdanie. Wiele osób wytyka pięćsetce stylistyczne pokrewieństwo z nową Pandą, ale trudno mi uwierzyć, że mało kto zauważył, jak bardzo podobne jest to auto do MINI Countrymana. Charakterystyczny kształt dachu, wystające poza obrys samochodu tylne światła czy muskularny pas przedni to tylko wybrane podobieństwa między nadwoziami. Wydaje mi się jednak, że na wyglądzie te podobieństwa się kończą.

500L Trekking to samochód zgoła odmienny od tego, co proponuje MINI. Choć Fiat bardzo starał się podkreślić sportowo-wypoczynkowy charakter auta, to przy konstrukcji tak zbliżonej do 500L nie udało się ukryć genów z segmentu MPV.

Jak przystało na bliskiego krewnego 500L, model Trekking jest naprawdę dużym samochodem. Widać to zarówno na zewnątrz, gdzie 17-calowe aluminiowe felgi wręcz znikają pod nadwoziem, jak i w środku, gdzie bez problemu zmieści się 4 lub 5 osób oraz nawet 400 l bagażu. O tym, że jest to samochód stworzony do rodzinnych wypadów, świadczy również organizacja przestrzeni pasażerskiej. W standardzie znajduje się tylna kanapa regulowana w dwóch płaszczyznach (dzielona w proporcjach 60/40), podwójna podłoga bagażnika oraz dwa spore schowki w desce rozdzielczej.

Liczne nawiązania do sportu nie znajdują odzwierciedlenia w prowadzeniu - nie odkryję Ameryki, jeżeli powiem, że to auto nie nadaje się do szybkiej jazdy po łukach. Zawieszenie jest zestrojone komfortowo i ładnie wybiera nawet duże nierówności, ale na szybszych zakrętach samochód potrafi się nieco wychylić.

Zwiększony względem 500L prześwit pozwala na w miarę bezstresowe pokonywanie większych nierówności. Można nawet pokusić się o wjazd w lekki teren. Nowością jest seryjnie montowany system Traction+, którego zadaniem jest imitowanie działania mechanizmu różnicowego o ograniczonym poślizgu – podczas jego pracy wykorzystywany jest system ESP. Dodatek ten może okazać się przydatny zimą, zwłaszcza że 500L Trekking nie może być wyposażony w napęd na 4 koła.

Pod maską testowanego egzemplarza znajdował się silnik 1,6 Multijet o mocy 105 KM. Jest to najmocniejszy diesel, jaki może pracować pod maską „terenowej” pięćsetki. Całkiem nieźle pasuje on do charakteru samochodu. Motor nie pozwala kierowcy zaszaleć przy starcie spod świateł, ale świetnie radzi sobie zarówno w ruchu miejskim, jak i w trasie. Duży minus należy się jednak za kulturę pracy – nieprzyjemny dźwięk jednostki w połączeniu z dużym wnętrzem sprawił, że momentami czułem się jak w dostawczaku.

Mimo wszystko warto zainteresować się tym silnikiem głównie ze względu na zużycie paliwa. Deklarowane przez producenta średnie spalanie na poziomie 4,7 l jest jak najbardziej osiągalne. Wynik ten można jeszcze poprawić, jednak potrzeba naprawdę dużo cierpliwości i odrobiny wprawy – z pomocą przychodzi tutaj system EcoDrive LIVE. Jest to program, który obserwując styl jazdy kierowcy, wystawia mu ocenę w 4 kategoriach: przyspieszanie, hamowanie, zmiana biegów oraz używane obroty. Przy odpowiednim wysiłku udało mi się przejechać w godzinach szczytu (16:00-17:00) z jednego krańca Warszawy na drugi (36 km), spalając przy tym zaledwie 4,3 l/100 km. To świetny wynik.

Przestronne wnętrze, oszczędny diesel, modna stylistyka – wydaje się, że Fiat 500L Trekking to samochód skazany na sukces. Mimo to po ponad roku od rynkowego debiutu nie sprzedaje się w Polsce tak dobrze jak nawet dużo droższe MINI Countryman.

Przyczyn takiego stanu rzeczy nie trzeba daleko szukać – problemem jest bowiem Fiat 500L. Wersje rodzinna i uterenowiona mają ze sobą zbyt wiele wspólnego, aby można było poczuć między nimi różnicę. Wiele osób podczas wizyty w salonie włoskiego producenta musiało po prostu dojść do wniosku, że zamiast bardziej zadziornego wyglądu i plastikowych nakładek na zderzaki woli zostawić w kieszeni trochę pieniędzy na np. dodatkowe wyposażenie.

Fiat nigdy nie miał szczęścia do crossoverów i moim zdaniem podobnie jest tym razem. 500L Trekking to samochód całkiem udany zarówno pod względem stylistycznym, jak i użytkowym, jednak jest rozerwany między kilkoma różnymi wcieleniami. Chce być uniwersalny, jednak brakuje mu jednej dominującej osobowości, która jednoznacznie określiłaby grupę odbiorców - tak samo jak w przypadku 500L.

Przestronne wnętrze

Dobra widoczność

Możliwości aranżacji przestrzeni pasażerskiej

Oszczędny diesel...

...który nie powala kulturą pracy

System City Brake Control nie działa przy prędkościach bliskich 0 km/h

Brak napędu AWD nawet za dopłatą