À la Gemballa – Mcchip-DKR 911 GT2 MC600 (2012)

W latach 90. XX wieku Gemballa wypuściła na rynek Porsche 911 Turbo w wersji GTR 600 Biturbo Le Mans. Teraz, po 16 latach, podobną maszynę, tyle że opartą na odmianie GT2 zaprezentowało niemieckie Mcchip-DKR.

Olgierd Lachowski

29.12.2012 | aktual.: 07.10.2022 21:07

Zalogowani mogą więcej

Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika

Seria 993 to ostatni model z rodziny 911, którego silnik chłodzony był powietrzem. Przez znaczną część osób uznawany jest też za najładniejszą „dziewięćsetjedenastkę” w historii. 911 (993) dorobiło się ogromnej ilości wersji, wśród których po raz pierwszy pojawiła się GT2.

GT2 było drogowym wozem, dzięki któremu Porsche miało uzyskać dostęp do wyścigów klasy GT2. Wśród wymagań regulaminowych, które musiał spełniać producent, żeby mógł wprowadzić swoją maszynę do wyścigów była minimalna produkcja wynosząca 100 egzemplarzy drogowego auta. Co więcej, uliczny odpowiednik musiał w dużym stopniu odpowiadać torowej wersji.

Z technicznego punktu widzenia Porsche 911 GT2 było uproszczoną, bardziej ekstremalną wersją, modelu Turbo. W przeciwieństwie do Turbo, w GT2 producent usunął napęd przedniej osi, co znacznie zmniejszyło masę samochodu. Ponadto Niemcy zrezygnowali za wielu udogodnień montowanych w Turbo, wśród których była na przykład klimatyzacja. Za to w GT2 były poszerzone nadkola, znacznie większy tylny spojler oraz, w wersji Clubsport, klatka bezpieczeństwa.

Przedstawione w 1995 roku 911 GT2 uzbrojone było w chłodzony powietrzem motor B6 o objętości skokowej 3,6 l. Dwie turbosprężarki KKK sprawiały, że jednostka napędowa rozwijała moc 430 KM przy 5750 obr./min i maksymalny moment obrotowy 540 Nm przy 4500 obr./min. Trzy lata później Porsche zmodernizowało swoją topową maszynę podnosząc moc silnika do 450 KM, a moment obrotowy do 585 Nm.

Niska waga (1295 kg wg DIN) przy bardzo dużej mocy sprawiała, że bolid do setki rozpędzał się w 4,10 s (w odmianie 450-konnej). Prędkość maksymalna auta sprzed modyfikacji wynosiła 295 km/h, a po poprawkach wzrosła do 301 km/h.

W ręce techników Mcchip-DKR trafił jeden z dwudziestu jeden 450-konnych egzemplarzy wyprodukowanych w 1998 roku. Tak na dobrą sprawę to tuner ten chyba ograniczył się tylko do złożenia wszystkich komponentów dostarczonych przez innych producentów i tunerów w całość, ale skoro wóz występuje pod nazwą Mcchip-DKR, to niech tak będzie.

Renowacją kadłuba motoru, głowic i turbosprężarek KKK K26 zajęła się renomowana firma Pütz Motorsport. Przedsiębiorstwo to ma duże doświadczenie w remontach starszych modeli Porsche i przygotowywaniu ich do wyścigów. Po zmianie oprogramowania silnika ten zaczął generować nie 450, a aż 612 KM mocy maksymalnej. Moment obrotowy wynosi aż 847 Nm, ale nie są znane jego obroty.

Sportowy układ wydechowy uzbrojony w konwertery katalityczne i tłumiki o zmniejszonych oporach wewnętrznych przygotował dobrze znany Cargraphic, z kolei mechanizm różnicowy o zwiększonym tarciu wyprodukowała firma Drexler. Za resorowanie odpowiada teraz w pełni regulowane gwintowane zawieszenie KW Suspension – model Competition Variant 3.

Łatwo zauważyć, że w kabinie jest klatka bezpieczeństwa, która być może była w niej zainstalowana fabrycznie. Nowe są natomiast fotele Recaro oraz zdejmowana wyścigowa kierownica OMP. Inaczej prezentuje się także drążek zmiany biegów, który jest znacznie dłuższy od seryjnego. Zamiast tradycyjnej tapicerki, która w seryjnym GT2 i tak była dość skromna, Mcchip-DKR zastosowało w wielu miejscach włókno węglowe. Zniknęły również normalne zegary montowane przez Porsche.

Wóz otrzymał koła z nowymi wieloramiennymi felgami o średnicy 18”. Mają one szerokość 10,0” z przodu i 13,0” z tyłu. Koła mieszczą się pod szerokimi nakładkami przymocowanymi do błotników. O ile przednie nakładki być może pochodzą z seryjnego GT2, to tylne są nieco szersze niż te produkowane przez Porsche.

Przedni zderzakospojler to element podobny do tego, który zaproponowała kilkanaście lat temu Gemballa w swoim wozie. Nie jest on co prawda tak skomplikowaną konstrukcją jak wyścigowy odpowiednik, ale pewnie gwarantuje większy docisk niż całkiem seryjny spojler. Z tyłu znalazło się miejsce dla wielkiego skrzydła – identycznego jak to, które instalowało Porsche w swoich wyścigowych maszynach.

Przygotowanie tego samochodu zajęło łącznie 800 roboczogodzin i pochłonęło około 200 tys. euro. Bolid Mcchip-DKR jest na pewno ciekawą alternatywą dla Gemballi 911 GTR 600 Biturbo Le Mans.

Konkurencja

Gemballa 911 GTR 600 Biturbo Le Mans [600 KM, 325 km/h]