Wściekłe wersje wściekłych aut [cz. 1]

We wrześniu 2011 roku na targach motoryzacyjnych we Frankfurcie Lamborghini zaprezentowało najbardziej surową wersję Gallardo, przeznaczoną dla tych, dla których Superleggera jest zbyt komfortowa.

Lamborghini Aventador LP700-4 Roadster – motoryzacyjne soft porno

Tak właśnie narodziło się Lamborghini Gallardo LP570-4 Super Trofeo Stradale i, jak sama nazwa wskazuje, wersja ta odwołuje się do serii wyścigowej Lamborghini Blancpain Super Trofeo, w której kierowcy siadają w twardych fotelach kubełkowych, specjalnie przygotowanych dla Gallardo.

W stosunku do standardowego modelu odmiana Super Trofeo Stradale została maksymalnie możliwie odchudzona, dzięki czemu udało się uzyskać masę własną na poziomie 1340 kg. O powadze sytuacji oraz tym, że Super Trofeo Stradale jest bardziej hardcorowe od Superleggery, świadczy rozmiar tylnego spojlera czy dyfuzora. Oba elementy zapewniają autu maksymalny możliwy docisk, dzięki czemu moc przenoszona jest na asfalt jeszcze efektywniej.

Jest co przenosić, ponieważ Gallardo Super Trofeo Stradale napędzane jest wolnossącym V10 o pojemności 5,2 l, produkującym 570 KM oraz 540 Nm momentu obrotowego. W połączeniu z napędem na cztery koła auto przyspiesza od 0 do 100 km/h w 3,4 s oraz osiąga prędkość maksymalną 320 km/h.

Ferrari 430 Scuderia to bardziej hardcorowa wersja Ferrari F430, czyli piekielnie szybkiego auta. Wie o tym każdy miłośnik aut z Maranello. Wszyscy amatorzy aut z logo czarnego konia na żółtym tle oczekują z niecierpliwością, kiedy włoski producent zaprezentuje odpowiednika Scuderii bazującego na 458 Italia.

Super Ferrari 458 Italia – Scuderia czy Monte Carlo?

W oczekiwaniu na tę wersję przyjrzyjmy się Scuderii. Auto zostało pokazane w 2007 roku na targach motoryzacyjnych we Frankfurcie, a w prezentacji wziął udział sam Michael Schumacher, który zresztą spędził mnóstwo godzin, dopracowując z inżynierami Ferrari ten projekt.

Mały supersamochód Ferrari został maksymalnie odchudzony, a z wnętrza pozbyto się dywaników oraz wszelkich udogodnień, zostawiono tylko to, co naprawdę potrzebne. W rezultacie udało się oszczędzić 100 kg w stosunku do seryjnego F430 i obniżyć masę auta do 1350 kg.

Do tego przeprogramowana skrzynia biegów oraz zmieniona mapa silnika pozwalająca wycisnąć z wolnossącego V8 nie 490, ale 510 KM i 470 Nm momentu obrotowego. Dzięki temu tylnonapędowy uliczny bolid przyspiesza od 0 do 100 km/h w 3,6 s oraz rozpędza się do prędkości 320 km/h.

Któregoś pięknego dnia inżynierowie oddziału M GmbH działającego u boku BMW doszli do wniosku, że standardowe BMW M3 może być dla niektórych zbyt cywilizowanym autem i że wypadałoby coś z tym zrobić. Tak właśnie powstało BMW M3 GTS.

Zaczęto od odchudzania. Dietetycy z Monachium nie oszczędzili nawigacji, radia czy nawet automatycznej klimatyzacji. Co więcej, pozbyto się także tylnej kanapy, by w jej miejsce zamontować klatkę bezpieczeństwa. Wygodne, obite skórą przednie fotele zastąpiono parą lekkich kubełków.

W efekcie auto waży 1490 kg, jednak samo odchudzanie to za mało, trzeba jeszcze popracować nad siłą. Wolnossące V8 zostało rozwiercone z 4,0 do 4,4 l, dzięki czemu jego moc wzrosła z 420 do 450 KM. Wędruje ona na tylne koła za pośrednictwem przekładni DCT sterowanej łopatkami umieszczonymi za kołem kierownicy.

Wystarczyło jeszcze zadbać o kilka aerodynamicznych dodatków, zamontować ogromne skrzydło dociskające tylną oś, utwardzić i obniżyć zawieszenie, a także osadzić auto na 19-calowych obręczach z oponami 255/35 z przodu i 285/30 z tyłu. BMW jeszcze nigdy nie zrobiło tak surowego auta, którym można jeździć po drogach publicznych. Łącznie powstało 250 egzemplarzy M3 GTS.

Dla tych, którym nie wystarcza standardowy Mercedes C 63 AMG, specjaliści z Affalterbach postanowili przygotować coś wyjątkowego. Oficjalny następca hardcorowego Mercedesa CLK 63 AMG Black Series został zaprezentowany w lipcu 2011 roku i od tego czasu jest najgroźniejszym konkurentem BMW M3 GTS.

Inżynierowie pracujący w AMG także znają się na odchudzaniu pojazdów, jednak wychodzą z założenia, że zamiast pozbywać się zbędnych kilogramów, lepiej więcej poćwiczyć. Niemniej jednak Klasa C pozbyła się tylnej kanapy, choć Black Series nadal wyposażony jest w klimatyzację czy nawigację.

Jeszcze większą wagę przywiązano do stylistyki, która w przypadku wersji Black jest bardziej agresywna. Cztery końcówki układu wydechowego, dyfuzor, ostre wcięcia w zderzakach, masywne nadkola i wloty powietrza czy wreszcie 19-calowe obręcze wciśnięte w koła o wymiarach 255/35 z przodu i 285/30 z tyłu.

Pod maską prawdziwy wulkan energii, czyli wolnossące V8 o pojemności 6,2 l produkujące w tej wersji aż 517 KM i 620 Nm momentu obrotowego. W połączeniu z tylnym napędem, nawet mimo 1770 kg masy własnej, powstał z tego prawdziwy potwór.

Wraz z wejściem na rynek Porsche 911 generacji 997 producent z Zuffenhausen zaczął wypuszczać najbardziej wymyślne warianty tego modelu i niekiedy trudno się w nich połapać. Porsche 911 GT3 RS 4.0 to tak naprawdę superwersja superwersji superwersji, bardzo szybkiego auta sportowego.

Inżynierowie biorą Carrerę z wolnossącym silnikiem, odchudzają ją i zwiększają moc, tak powstaje 911 GT3. Później dodają jeszcze kilka koni mechanicznych, wyrzucają ze środka wszystko, co zbędne, i tak powstanie 911 GT3 RS. Wersja z oznaczeniem 4.0 jest niejako GT3 RS generacji 997 po liftingu, w którym odrobinę zmieniono wygląd reflektorów, bardziej dopracowano szczegóły techniczne oraz rozwiercono silnik.

Klatka bezpieczeństwa, twarde kubełkowe fotele ze świetnym trzymaniem bocznym, okropnie sztywne zawieszenie, brak radia i materiałowe paski zamiast klamek - GT3 RS 4.0 to auto, w którym każda niedzielna podróż do sklepu jest ogromnym wyzwaniem.

RS świetnie czuje się za to na torze wyścigowym. To za sprawą dopracowanego zawieszenia, układu kierowniczego oraz aerodynamiki, które w połączeniu z masą 1360 kg i mocą 500 KM dają kierowcy ogromną frajdę z jazdy.

Wydawać by się mogło, że Porsche 911 GT3 RS 4.0 to szczyt szaleństwa, jeśli chodzi o wyścigowe wersje ulicznych samochodów z Zuffenhausen. Nic bardziej mylnego. Równolegle z GT3 Porsche oferuje także linię GT2, której zwieńczeniem jest model GT2 RS zaprezentowany w 2010 roku.

Patent jest dokładnie taki sam jak w przypadku GT3 RS. Wszystko, co się tylko da, podlega maksymalnemu odchudzeniu, na pierwszy rzut oka nawet trudno odróżnić od siebie oba modele.

Do tego trzeba posłuchać dźwięku jednostki napędowej lub przyjrzeć się wlotom powietrza umieszczonym na tylnych nadkolach. Nie służą one do dostarczania powietrza do chłodzenia wolnossącego silnika, ale podwójnie turbodoładowanej jednostki.

Motor o pojemności 3,6 l dzięki wsparciu dwóm turbinom BorgWarner ze zmienną geometrią łopatek produkuje aż 620 KM i 700 Nm momentu obrotowego, co przy masie zaledwie 1370 kg daje niesamowity stosunek mocy do masy. Na każdego konia mechanicznego przypada tylko 2,21 kg, a w połączeniu z manualną skrzynią biegów oraz napędem tylko na tylną oś 911 GT2 RS jest autem dla prawdziwych szaleńców.

Maserati GranTurismo to leniwe coupé przypominające bardziej kanapową wersję Ferrari niż auto sportowe. Dlatego właśnie specjaliści z marki należącej do koncernu Fiata postanowili coś z tym zrobić i wprowadzić na rynek wersję MC Stradale.

Model ten różni się od standardowego GranTurismo charakterem. Postawiono przede wszystkim na emocje, a dopiero później na luksus. Widać to gołym okiem. Łopatki zmiany biegów umieszczone za kierownicą wykonano z włókna węglowego, we wnętrzu pojawiła się Alcantara oraz kubełkowe fotele.

GranTurismo przeszło kurację odchudzającą, w ramach której zrzuciło aż 110 kg, nadal jednak masa własna auta to 1850 kg. Żeby maksymalnie poprawić właściwości jezdne, inżynierowie obniżyli i usztywnili zawieszenie, zamontowali 20-calowe obręcze oraz węglowo-ceramiczne hamulce Brembo.

Przydadzą się, ponieważpod maską luksusowego coupé w sportowych butach pracuje wolnossące V8 o pojemności 4,7 l, które teraz produkuje już 444 KM oraz 510 Nm momentu obrotowego. Osiągi nie powalają na kolana, ale to przecież nadal cywilizowane auto.

W pewnym momencie Audi, które jest właścicielem Lamborghini, pozazdrościło włoskiej marce wersji specjalnych modelu Gallardo i postanowiło wprowadzić na rynek R8 w limitowanej hardcorowej edycji. Auto zostało odchudzone i dostało dodatkową dawkę koni mechanicznych.

Dzięki wybebeszeniu wnętrza, zamontowaniu lżejszych i lepiej trzymających na zakrętach kubełków, wymianie zderzaków i tylnej klapy na odpowiedniki wykonane z włókna węglowego udało się łącznie zaoszczędzić aż 100 kg masy. W efekcie Audi R8 GT waży 1525 kg.

Bazą do budowy wersji GT było Audi R8 z silnikiem V10, a więc jest to motor przejęty bezpośrednio z Lamborghini Gallardo. Jednostka o pojemności 5,2 l została dodatkowo zmodyfikowana, żeby produkować 560 KM i 540 Nm momentu obrotowego.

Moc trafia na obie osie w proporcjach 15% na przód oraz 85% na tył i dzięki sekwencyjnej przekładni R Tronic auto przyspiesza od 0 do 100 km/h w 3,6 s oraz rozpędza się do prędkości maksymalnej 320 km/h.

Ferrari 599 GTO to auto, które zostało stworzone na bazie modelu 599 GTB, czyli wygodniejszej wersji Ferrari Enzo. Pod maską dwumiejscowego coupé pracuje bowiem jednostka V12, a więc prawdziwy mocarz.

W Maranello uznano jednak, że z konstrukcji 599 można wycisnąć jeszcze więcej, dlatego właśnie powstała wersja 599 GTO. Odwołuje się ona do legendarnego 288 GTO, czyli auta dla prawdziwych mężczyzn produkowanego w latach 80. ubiegłego wieku.

Auto zaprezentowano w kwietniu 2010 roku - od razu zrobiło ogromne wrażenie. Jednostka V12 o pojemności 6,0 l została podkręcona i teraz produkuje aż 670 KM i 620 Nm momentu obrotowego. Całość wędruje na tylną oś za pośrednictwem sześciobiegowej przekładni.

Jednak moc to nie wszystko, dlatego inżynierowie Ferrari dopracowali także aerodynamikę, utwardzili zawieszenie, a także odchudzili auto, które waży 1495 kg. Co ciekawe, zbiornik paliwa Ferrari 599 GTO pomieści aż 105 l. Przyda się, biorąc pod uwagę, że wóz rozpędza się do 335 km/h.

Kiedy Mercedes zaprezentował światu model SLS AMG, czyli następcę legendarnego 300SL, wszyscy byli pod wrażeniem. Auto urzekało nie tylko stylistyką, ale także dźwiękiem silnika oraz osiągami. Mimo że silnik umieszczony jest przed kabiną pasażerską, to teoretycznie znajduje się on między osiami, zapewniając tym samym lepszy rozkład mas.

Dzięki temu SLS AMG jest świetnym autem zarówno do długich podróży, jak i katowania tylnych opon na torze wyścigowym. Mercedes i AMG nie wytrzymały jednak zbyt długo i pod koniec 2012 roku zaprezentowały wersję Black Series.

Wzorem innych hardcorowych modeli znakowanych logo AMG SLS Black Series to absolutny szczyt możliwości, jeśli chodzi o wyciskanie mocy z jednostki napędowej, rozbudowywanie bodykitu oraz brak zdrowego rozsądku.

Zamontowano szersze opony, obniżone oraz utwardzone zawieszenie, rozbudowany zestaw spojlerów z ogromnym tylnym skrzydłem, a także, co najważniejsze, podniesiono moc wolnossącego V8 o pojemności 6,2 l. Jednostka produkuje 631 KM i 634 Nm momentu obrotowego. Oczywiście zastosowano dodatkowo kurację odchudzającą, uzyskując spadek masy o 150 kg - całkiem niezły rezultat.