Używany Citroën Xantia – awarie i problemy

Citroën Xantia zadebiutował na rynku w 1992 roku. Był bezpośrednim następcą modelu BX. Prace nad nim rozpoczęto w 1987 roku. Jego sylwetka została nakreślona przez włoskie studio Bertone. Choć obecnie sprawia wrażenie przestarzałej, na początku lat 90. wyglądała nowatorsko.

Dwa lata po premierze samochód przeszedł drobny facelifting; zmieniono delikatnie pas przedni, a oferta została uzupełniona o wersję Activia wyposażoną w elektroniczny system poprzecznej stabilizacji. Zaszły też drobne zmiany w palecie silnikowej. Jesienią 1995 roku Francuzi wprowadzili do produkcji wersję Break, czyli rodzinne kombi.

Poważniejszą modernizację przeprowadzono dopiero w 1997 roku, a samochód w zmienionej formie trafił do sprzedaży rok później. Zmodyfikowano maskę, atrapę chłodnicy, tylną klapę bagażnika, zderzaki, reflektory oraz tylne lampy. Ze względu na marne wyniki w testach zderzeniowych wzmocniono konstrukcję nadwozia i wyposażono auto w dodatkowy zestaw bocznych poduszek powietrznych, dostępnych opcjonalnie.

Pojawiło się też kilka drobnych zmian we wnętrzu. W 1998 roku pod maskę Xantii trafił 2-litrowy diesel HDI z wtryskiem Common Rail, a trzy lata później samochód wycofano z produkcji w Europie. Co ciekawe, od 2001 do 2009 roku auto było jeszcze oferowane w Iranie.

Benzynowe:

• R4 1,6 (88 KM)
• R4 1,8 (90-101 KM)
• R4 1,8 16V (110 KM)
• R4 2,0 (121 KM)
• R4 2,0 16V (132-152 KM)
• R4 2,0 Turbo (147 KM)
• V6 2,9 (190 KM)

Diesle:

• R4 1,9 D (64-69 KM)
• R4 1,9 TD (75-90 KM)
• R4 2,0 HDI (90-109 KM)
• R4 2,1 TD (109 KM)

Wybór silników do Citroëna Xantii jak na auto z początku lat 90. jest całkiem spory. Najmniej problemów w eksploatacji sprawia podstawowa odmiana 1,6 l. Niestety, 88 benzynowych KM wyraźnie nie radzi sobie z francuskim liftbackiem/kombi. Silniki o pojemności 1,8 l są trochę mocniejsze, ale borykają się z wyciekami oleju oraz z przedwcześnie urywającym się paskiem rozrządu. Zamiast przy 120 000 km lepiej wymieniać go już przy 80 000 km.

Dobrym wyborem będzie jedna z wersji 2-litrowych, które zużywają 9,5-10-11 l/100 km w ruchu miejskim (w zależności od mocy i stylu jazdy). Odradzam wybór 2-litrowej wersji doładowanej - nie dość, że w korkach spala około 15 l/100 km, to jeszcze obecność turbosprężarki zwiększa ryzyko wystąpienia awarii. Z kolei topowy motor V6 pali jak smok (15-16 l/100 km w mieście) i często występują w nim problemy z pękającą głowicą.

Oprócz benzyniaków w ofercie są diesle, którym również daleko do doskonałości. Jeszcze kilka lat temu silniki 1,9 D,1,9 TD i 2,1 TD można było uznać za najtrwalsze wersje wysokoprężne w wielu modelach z koncernu PSA. Dziś z powodu ogromnych przebiegów coraz częściej wymagają solidnego doinwestowania. Co jest z nimi nie tak? Szwankuje układ wtryskowy, a w wersjach doładowanych turbosprężarka. Rozczarowuje też ich elastyczność i kultura pracy.

Najnowocześniejszy motor 2,0 HDI dzięki wtryskowi Common Rail pracuje już znacznie przyjemniej, ale w tym przypadku ewentualne awarie osprzętu (których również nie brakuje) będą już znacznie droższe w naprawie.

Układ napędowy Citroëna Xantia niewiele różni się od tych, które montowano we francuskich auta segmentu D produkowanych w latach 90.: poprzecznie umieszczony silnik i napęd na przód. Z zawieszeniem jednak tak już nie jest: w Xantii zastosowano zaawansowany układ hydropneumatyczny zarówno z przodu, jak i z tyłu. Ciekawostką jest też tylna oś skrętna.

Dzięki takiemu zawieszeniu francuski samochód w latach 90. był najbardziej komfortowym autem klasy średniej. Przekładnie? Do wyboru jest 5-biegowa skrzynia ręczna i 4-stopniowa automatyczna. Bezpieczeństwo? W latach 90. Citroëny nie uchodziły za auta ponadprzeciętnie bezpieczne.Ww testach zderzeniowych Euro NCAP Xantia uzyskała wynik 2 gwiazdek. Niestety, z powodu zmiany zasad przyznawania ocen jedna z gwiazdek została skreślona.

Największą bolączką Xantii są wycieki. Nie chodzi tylko o wycieki oleju z silników, ale również o nieszczelności w układzie chłodniczym oraz o przeciekający układ hydropneumatycznego zawieszenia. Gdzie ich szukać? Przede wszystkim w okolicach pompy i korektora położenia. Trwałością nie grzeszą również rozdzielacze ciśnienia, sfery oraz przewody hydrauliczne.

W wersji Activia szwankuje elektroniczny system poprzecznej stabilizacji. Bez corocznej kontroli hydropneumatycznego zawieszenia nie ma co liczyć na bezproblemową eksploatację. Jego dokładne sprawdzenie przed zakupem to kluczowa sprawa. Płyn LHM, którym zalany jest układ, odpowiada też za wspomaganie układu kierowniczego i działanie układu hamulcowego. Jeśli duża ilość płynu wycieknie, zaburzy to pracę wszystkich tych mechanizmów.

Kolejną słabą stroną francuskiego liftbacka/kombi jest elektryka. Wskaźniki na desce rozdzielczej robią, co chcą, centralny zamek i immobilizer odmawiają współpracy, a przełącznik kierunkowskazów przestaje reagować na polecenia kierowcy. Zdarzają się też przypadki uszkodzenia alternatora, ale w dzisiejszych czasach jego regeneracja kosztuje grosze.

Mocną stroną auta jest natomiast dobre zabezpieczenie antykorozyjne. Niewiele egzemplarzy ma problemy z rdzą, chyba że były nieudolnie naprawiane po stłuczkach lub wypadkach.

Citroën Xantia to coraz rzadszy widok na polskich drogach. Osoby szukające komfortowego auta klasy średniej decydują się raczej na nowszy model C5.

Jeśli jednak macie do dyspozycji 5000-6000 zł i ponad wszystko cenicie sobie wysoki komfort, Xantia będzie jedną z ciekawszych propozycji w tym przedziale cenowym. Za co jeszcze można pochwalić to auto? Przede wszystkim za ogromną przestrzeń we wnętrzu i bogatą ofertę silnikową.

Wady? Hydropneumatyczne zawieszenie (będące również zaletą), które oprócz tego, że zapewnia ponadprzeciętny komfort jazdy, lubi się psuć. Jeśli nie będziecie regularnie go kontrolować, skończy się to finansową katastrofą. Humory nader często miewa instalacja elektryczna, ale to typowy problem spotykany w wielu francuzach. Największymi wadami tej konstrukcji, przez które jej popularność spada w zastraszającym tempie, są przestarzały design i brak mocniejszych diesli