Citroën Xantia

Citroën Xantia (wym. Zantia) to samochód należący do segmentu D, produkowany we Francji od 1993 roku. Jest następcą modelu BX. Nadwozie Xantii zostało zaprojektowane przez biuro Bertone. Stworzenie całego projektu zajęło 6 lat. Zgodnie z polityką grupy PSA na tej samej płycie podłogowej zbudowano później Peugeota 406, zdecydowano się jednak na użycie innego zawieszenia.

Wygląd Xantii miał nawiązywać do wcześniejszych modeli marki. Mimo to zrezygnowano z częściowo zakrytego tylnego koła, charakterystycznego dla innych Citroënów. Zwarta bryła nadwozia miała smukły kształt, raczej ubogi w fajerwerki stylistyczne. Przedni pas był prosty, ale zarazem dosyć elegancki dzięki wąskim światłom i gładkiemu grillowi. Z tyłu zamontowano dwukolorowe światła, rozdzielone przestrzenią na tablicę rejestracyjną. Xantia dostępna była w nadwoziu typu liftback oraz kombi.

Wnętrze zaprojektowano zgodnie z modą panującą na początku lat 90. Wszystkie elementy kokpitu miały proste kształty i mimo że na niewielkiej przestrzeni umieszczono dużo przełączników, to udało się zachować czytelność i ergonomię na dobrym poziomie. Ponieważ Xantia miała konkurować z takimi samochodami jak Ford Mondeo czy Opel Vectra, wewnątrz musiała być odpowiednia ilość miejsca. Osoby siedzące na przednich fotelach nie powinny narzekać na komfort jazdy, również pasażerowie tylnej kanapy mogą podróżować w dobrych warunkach.

By nadążyć za konkurencją, Citroën musiał skusić klientów bogatym wyposażeniem. Dzięki temu na pokład Xantii trafiły między innymi: ABS, skórzana tapicerka, elektrycznie regulowane podgrzewane fotele, szyby oraz lusterka, automatyczna klimatyzacja, odtwarzacz CD ze zmieniarką płyt, sterowanie systemem audio z kierownicy. Od 1998 roku montowano również czujniki deszczu i cztery poduszki powietrzne. Największą zaletą Xantii było jednak jej zawieszenie. Zamontowane po raz pierwszy w modelu DS zawieszenie hydropneumatyczne gwarantowało komfort, o jakim jedynie pomarzyć mogli nawet kierowcy samochodów luksusowych. W tym modelu zastosowano rozwiązanie Hdractive II, będące rozwinięciem zawieszenia Hydractive z Citroëna XM. W 1994 roku zaprezentowano nowy rodzaj – Activa. Do tej pory pozostaje on jednym z najlepszych aktywnych zawieszeń.

W 1998 roku przeprowadzono facelifting Xantii. Największe zmiany widać w pasie przednim auta: grill został zintegrowany z maską, przemodelowano światła, zderzaki nabrały bardziej okrągłych kształtów. Z tyłu ciemne części świateł zostały nieco rozjaśnione. Lekko zmodyfikowano również klapę bagażnika.

Dużą zaletą Xantii jest bogata paleta oferowanych jednostek. Obejmuje ona zarówno motory benzynowe, jak i diesle. Najmniejszym dostępnym silnikiem był w latach 1993-1995 benzynowy, czterocylindrowy, rzędowy motor o pojemności 1,6 l, generujący 88 KM, zastąpiony później motorem 1,8 l, o mocy 90KM. Czołówka jednostek benzynowych to 2-litrowy silnik turbo o mocy 150 KM, produkowany od 1995 roku oraz o dwa lata młodszy 190-konny motor 3,0 V6.

Początkowo dostępne były jedynie dwie jednostki wysokoprężne: 1,9 oraz 1,9 turbo o mocach odpowiednio wynoszących 71 i 91 KM. Słabszy z nich został później zastąpiony motorem 1,9 SD. Później do rodziny dołączyły dwa motory 2.0 HDi o mocy 92 i 109 KM (od 1998 roku, do końca produkcji) oraz 2,1 Turbo D12 (w latach 1995–1999).

Dostępne były dwie skrzynie biegów. Xantia mogła dostać 5-biegową skrzynię ręczną bądź 4-biegową przekładnię automatyczną.

Produkcję Xantii zakończono w 2001 roku. Ten model Citroëna odniósł spory sukces i nawiązał walkę z konkurencją. Musiał niestety ustąpić pierwszeństwa ówczesnym największym graczom na rynku: Vectrze oraz Mondeo. W Xantii najczęściej dochodzi do awarii układu zapłonowego, łożysk, występują też problemy ze szczelnością hydrauliki zawieszenia. Mimo obiegowej opinii o wysokiej awaryjności francuskich aut ten samochód zdaje się skutecznie bronić przed tymi zarzutami. Nabywca Xantii za stosunkowo niewielkie pieniądze dostanie trwałe auto o komforcie jazdy na bardzo wysokim poziomie.