Świeca zapłonowa - jakim wymaganiom musi sprostać?

Zapłon sprężonej mieszanki wewnątrz komory spalania inicjuje iskra, która przeskakuje na elektrodach świecy zapłonowej. Układ zapłonowy przetwarza prąd niskiego napięcia z akumulatora (lub alternatora) na prąd wysokiego napięcia aby zainicjować zapłon w komorze spalania poprzez iskrę na świecy. Iskra powstaje między elektrodą centralną, a elektrodą (bądź elektrodami) boczną.

Pierwsza z nich, zwana także elektrodą środkową, zasilana jest wysokim napięciem i umieszczona jest wewnątrz izolatora ceramicznego. Napięcie zapłonu dochodzi nawet do 40 000 V. Elektroda boczna podłączona jest do masy poprzez gwintowany korpus świecy. Służy on także do montażu świecy w nagwintowany otwór w głowicy silnika.

Jak widać, środowisko pracy świecy zapłonowej jest bardzo specyficzne. Oto najważniejsze wytyczne jakie musi spełnić:

• musi zachowywać wysokie właściwości izolacyjne nawet w temperaturze 1000 stopni Celsjusza
• musi posiadać wystarczającą odporność aby wytrzymać wahania ciśnienia w komorze spalania sięgające 100 bar
• aby zapewnić bezawaryjną instalację, musi być wykonana z odpowiednio wytrzymałych materiałów odpornych na uszkodzenia mechaniczne oraz na procesy chemiczne, które przebiegają podczas spalania mieszanki paliwowo-powietrznej
• musi być odporna na ogromne wahania temperatur - do komory spalania trafia \zimna\ mieszanka paliwowo-powietrzna, a opuszczają ją gorące gazy wydechowe
• musi także odpowiednio sprawnie odprowadzać nadmiar ciepła na zewnątrz, aby nie nagrzewała się zbyt mocno, a jej temperatura nie przekroczyła granicy samozapłonu

W ciągu minuty pracy przeciętnego, czterocylindrowego silnika spalinowego, świeca zapłonowa generuje iskrę od 200 do 1500 razy, zależnie od prędkości wału korbowego. Czołowi producenci zapewniają niezawodność świec na ok. 20 milionów cykli. Daje to ok. 20 - 30 tys. km.