Jak czytać etykiety na oponach - poradnik

Etykiety nie są niczym nowym. Od dawna stosuje się je np. do oznaczania efektywności energetycznej sprzętu AGD. Można je znaleźć też na oponach.

Standaryzacja w kwestii opisywania parametrów ma pomóc konsumentom. Dzięki temu łatwiej jest im porównywać poszczególne produkty i wybierać lepsze lub po prostu te, których cechy najbardziej im odpowiadają.

W przypadku etykietowania opon dane na temat właściwości mają formę przejrzystej tabeli opisującej trzy parametry: opory toczenia, przyczepność na mokrej nawierzchni i hałas wytwarzany przez opony. Jak widać brakuje kilku ważnych rzeczy.

Nie dowiemy się o przyczepności na suchej nawierzchni. Ponadto nie ma rozróżnienia na opony letnie i zimowe. Dlatego poza patrzeniem na etykietę warto przed zakupem zapoznać się z testami ogumienia i opiniami użytkowników.

Charakterystyczna tabela występuje pod postacią naklejki na oponę. Producenci muszą też ją umieszczać w materiałach promocyjnych. Informacje z etykiety dot. danego modelu opony powinny być też widoczne dla klientów na stronie internetowej sklepu, który prowadzi sprzedaż przez Sieć.

Etykietowanie dotyczy opon do aut osobowych, lekkich pojazdów dostawczych i ciężkich samochodów ciężarowych. Z obowiązku etykietowania zwolnione są:

• opony bieżnikowane,
• opony terenowe do zastosowań profesjonalnych,
• opony przeznaczone wyłącznie do montowania w pojazdach zarejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 1 października 1990 r.,
• opony zapasowe typu T do użytku tymczasowego,
• opony o indeksie prędkości poniżej 80 km/h,
• opony o nominalnej średnicy obręczy nie większej niż 254 mm lub nie mniejszej niż 635 mm,
• opony zaopatrzone w dodatkowe elementy w celu poprawy właściwości trakcyjnych, np. opony kolcowane,
• opony zaprojektowane do montażu w pojazdach przeznaczonych wyłącznie do wyścigów.

Jak czytać etykiety na oponach? Przyjrzyjmy się bliżej wszystkim wyszczególnionym cechom.

Jak łatwo się domyślić, opór toczenia to opór napotykany przez oponę w zetknięciu z nawierzchnią. Im jest on mniejszy, tym potrzeba mniejszej energii do obrotu. Przekłada się to na zużycie paliwa, a co za tym idzie na emisję dwutlenku węgla, czyli kwestię, na której tak zależy Unii Europejskiej. UE przyznaje, że liczy na to, iż klienci chętniej będą wybierać ogumienie przyczyniające się do redukowania emisji szkodliwych substancji.

Opory toczenia bada się w warunkach laboratoryjnych przy wykorzystaniu specjalnego maszyny symulującej jazdę z prędkością 80 km/h przy obciążeniu wynoszącym 80 % nośności opony. Przy ikonie z dystrybutorem mamy litery od "A" do "G", gdzie "A" oznacza największe oszczędności na paliwie, a "G" najmniejsze.

Różnice pomiędzy najlepszymi w tym względzie oponami a najgorszymi przekładają się na różnice w spalaniu wynoszące w przybliżeniu 7,5 %. Michelin twierdzi, że opona o mniejszym oporze toczenia to roczna oszczędność paliwa o ok. 80 litrów (przy przebiegu 15 000 km).

Do określenia przyczepności na mokrej nawierzchni (ikona z oponą i chmurą) wykonuje się dwa badania. Pierwsze polega na sprawdzaniu skuteczności hamowania z prędkości 80 km/h do 20 km/h. W drugim mierzona jest siła tarcia między nawierzchnią drogi a oponą. Następnie rezultaty porównuje się z tzw. oponą wzorcową.

Ogumienie z kategorii "A" pozwala wytracać prędkość o 30 % skuteczniej od opony klasy "G", co przekłada się na ok. 18 m krótszą drogę hamowania od szybkości 80 km/h.

Poziom generowanego przez ogumienie hałasu sprawdza się przejeżdżając autem obok mikrofonów umieszczonych na wysokości 1,2 m i w odległości 7,5 m od linii środkowej toru jazdy. Bada się tylko głośność na zewnętrz pojazdu, a nie w kabinie. Tutaj mamy dwa oznaczenia.

To po prawej przedstawia liczbę decybeli. Obok mamy trzy kreski (fale dźwiękowe). Jedna oznacza oponę cichą. Dwie to hałas mocniejszy o 3 decybele. Trzy to 6 decybeli i więcej. Trzeba przy tym zaznaczyć, że 3 decybele to hałas większy o 100 %.