Zbrojeniówka skusiła Vaclavów, czyli historii Skody część 1 [geneza motoryzacji]

Jednak geneza motoryzacyjnej historii Skody to już nazwiska Vaclava Laurina i Vaclava Klementa, którzy w 1895 roku założyli firmę Laurin & Klement produkującą rowery, a później motocykle. Sześć lat po rozpoczęciu działalności zbudowali pierwsze prototypowe auto. W 1928 zakłady zbrojeniowe Skody przejęły L & K. Już w tym czasie Skoda produkowała luksusowe pojazdy na licencji Hispano Suizy. Nowo zakupiona firma miała zbudować dla Skody swoje pierwsze samodzielne auto, a Laurin i Klement, jako pasjonaci nowego mieli zająć się wdrożeniem projektu w życie.

Po raz pierwszy auta z Mlada Boleslav, gdzie miała swoją siedzibę spółka Laurin & Klement, zaprezentowane zostały ze znaczkiem Skody rok później na międzynarodowej wystawie samochodowej w Pradze. Firma usiłowała wstrzelić się w potrzeby rynku, ale przez kilka lat nie potrafiła stworzyć modelu, który cieszyłby się dużym powodzeniem, mimo, że czeskim samochodom nie można było zbyt wiele zarzucić.

Przed II wojną światową udaje się jednak wyprodukować model 420 Standard. Samochód budowano na rewolucyjnej jak na tamte czasy linii montażowej. Napędzany był czterocylindrowym rzędowym silnikiem umieszczonym podłużnie nad przednią osią o pojemności 995 cm³ i mocy 20 KM. Następcą i zarazem rozwinięciem tego modelu była Skoda 420 Popular. Tuż przed samym wybuchem wojny powstaje Skoda Popular 995. Lata przedwojenne to także okres produkcji modeli Rapid, Favorit czy 640 Superb. Wszystkie te samochody miały powrócić w późniejszych latach jako wielkie przeboje koncernu z Mlada Boleslav.

Pierwsza Skoda Favorit oznaczona była symbolem 904. Pojazd miał silnik dolnozaworowy o pojemności 1802 cm³ i mocy 38 KM przy 3800 obr./min napędzający tylną oś. Favorit osiągała prędkość maksymalną 95 km/h. Do roku 1939 z taśmy montażowej zjechało 169 egzemplarzy tego modelu. W latach 1938 - 1941 wyprodukowano krótką serię samochodu o nazwie Favorit 2000 OHV (typ 923). Jego konstrukcję oparto na poprzednim modelu, jednak do napędu zastosowano nowocześniejszy silnik górnozaworowy o pojemności 2091 cm³ i mocy 55 KM przy 3500 obr./min.

Skoda 640 Superb była luksusową limuzyną z dwu- lub czterodrzwiowym nadwoziem. Początkowo do napędu stosowano silnik o pojemności 2492 cm³ i mocy 55 KM pozwalający na jazdę z maksymalną prędkością 110 km/h. Po modernizacji w modelu Superb 4000 stosowano nawet 96-konne silniki o pojemności 3991 cm³,  dające możliwość jazdy z prędkością 135 km/h.

Podczas II wojny światowej zakłady Skody stały się częścią gospodarki III Rzeszy, produkcja została niemal w zupełności dostosowana do potrzeb militarnych. Fabryki Skody opuszczają skrzydła samolotów, magazynki oraz granaty artyleryjskie dla niemieckiej armii.