Wyścigowe podsumowanie września (2011)

24 Heures du Mans/ILMC

Czyżby Bentley wrócił do Le Mans?

W niedawnym wywiadzie dla magazynu Autocar szef Bentleya - Wolfgang Durheimer - powiedział, że nie wyklucza możliwości powrotu Bentleya do wyścigów długodystansowych. Chodziłoby o budowę bolidu klasy LMP1. W ten sposób Bentley stałby się trzecią obok Audi i Porsche marką należącą do Volkswagena, która wystartowałaby w Le Mans.

Durheimer uważa, że powrót do wyścigów byłby dobrym posunięciem nie tylko ze strony marketingowej, ale także miałby dobry wpływ na pracę zespołu zatrudnionego w brytyjskich zakładach.

Ciekawe tylko kto mógłby zbudować Bentleya, skoro Audi korzysta z usług Dallary (Audi ma też swoich specjalistów), a Porsche ma własną ekipę budującą bolidy wyścigowe? Czyżby Bentley miał wykorzystać jakąś zewnętrzną firmę?

FIA WTCC

Znamy kalendarz na rok 2012

FIA ogłosiła kalendarz na przyszły sezon. Będzie się on składał z 12 eliminacji, z czego połowa odbędzie się w Europie. Sezon zacznie się na słynnej włoskiej Monzy. Wyścig o nagrodę Niemiec został ostatecznie przeniesiony do Austrii. Powodem tej decyzji była zła kondycja finansowa niemieckiego toru Oschersleben.

Po raz pierwszy seria WTCC zawita do Stanów Zjednoczonych, gdzie zawodnicy zmierzą się na torze Infineon. Sezon zamknie, tradycyjnie, wyścig w Makau.

GT World

Będzie wolniej

Stephane Ratel – szef SRO – wraz z FIA ustalili, że przyszłorocznie mistrzostwa GT World będą oparte o samochody klasy GT3. Dopuszczone do serii wozy GT1 będą miały odpowiednie przeróbki, które sprawią, że auta GT3 staną się dla nich konkurencyjne. Zmieniono zatem początkowe założenie, w którym mowa była o tym, że to bolidy GT3 zostaną tak „podkręcone”, by stały się szybkie niczym wozy GT1.

Powodem tej decyzji jest popularność aut GT3 wśród dużych producentów, a SRO i FIA zależy na popularyzacji serii. Poza tym w ten sposób zostaną obniżone koszty utrzymania zespołów. Od sezonu 2013 w stawce będą się pojawiać tylko auta GT3.

Ciekawe czy doczekamy się kolejnych zmian nazw każdej z klas, bo przecież prawdopodobnie od roku 2013 klasa GT1 w ogóle zniknie z torów.

Dla każdego

Tu na razie jest ściernisko - Bilster Berg

Kosztem 34 mln euro wyłożonych z kieszeni Marcusa Grafa von Oeynhausen-Sierstorpff na północny wschód od Nordschleife w pobliżu Bielefeld, pod miejscowością Bad Driburg w lesie Teutoburger, na terenie byłego magazynu amunicji Brytyjskich Sił Zbrojnych powstaje tor o nazwie Bilster Berg Drive Resort, który zostanie oddany do użytku w lipcu przyszłego roku.

Tor ma długość 4,2 km i można podzielić go na pętlę zachodnią i wschodnią. Ta pierwsza ma 1,8 km długości i wymaga więcej umiejętności od kierowcy. Jest to bardziej techniczna część toru z licznymi zakrętami. Na jej terenie znajduje się najostrzejszy, 26-procentowy spadek (ten spadek jest na lewym łuku) i 20-procentowy podjazd. Wschodnia część toru jest szybsza i premiuje mocne samochody. Różnica wysokości między dwoma skrajnymi punktami wynosi 70 m.

Tor projektu Hermanna Tilke, po konsultacjach Waltera Röhrla i Porsche, jest położony w pełni naturalnie w lesie i okalają go w głównej mierze drzewa.

Na terenie kompleksu znajdzie się wypożyczalnia sportowych samochodów – nie ujawniono jednak jeszcze jakich konkretnie.

Jeżeli ktoś ma ochotę wybrać się na ten obiekt, to powinien śpieszyć się z rezerwacją, bo już prawie wszystkie bilety na dni otwarte do końca 2012 roku zostały wyprzedane.

Zobacz też:

Przed GP Monza Formuły 1 odbyła się 9. eliminacja serii Porsche Supercup, w której startuje polski zespół Verva Racing Team.

Co prawda Kuba Giermaziak tym razem nie wygrał, ale szóste miejsce w wyścigu na słynnym włoskim torze pozwoliło mu awansować w klasyfikacji generalnej na drugie miejsce.

Sam start Polakowi nie wyszedł najlepiej, ale m.in. dzięki błędom przeciwników udało mu się przebić na szóstą pozycję. W pewnym momencie nastąpiła neutralizacja wyścigu z powodu kolizji między Seanem Edwardsem a Norbertem Siedlerem. W jej wyniku Brytyjczyk wypadł z toru i uderzył w bandę. Na szczęście nic mu się nie stało.

Po wznowieniu wyścigu Giermaziak bez większego problemu obronił swoją pozycję. Stało się tak dzięki temu, że piąte miejsce zajął kierowca startujący gościnnie, a Polak otrzymał 12 punktów (tak jakby zajął 5. miejsce). Drugi zawodnik Verva Racing Teamu - Štefan Rosina – dojechał dziewiąty.

Przed dwoma ostatnimi wyścigami w Zjednoczonych Emiratach Arabskich Giermaziak jest drugi i traci do René Rasta 17 punktów. Z kolei Rosina zajmuje 9. miejsce ze stratą 8 punktów do Patricka Huismana.

W brytyjskim Silverstone odbyła się 5. eliminacja pucharu Le Mans. Po raz kolejny główna walka miała odbyć się między Audi i Peugeotem.

Przed tą rundą sędziowie ACO nakazali podnieść o 5 mm bolidy klasy LMP1 i zasłonić częściowo wloty do przewodów hamulcowych. Wszystko po to, żeby samochody były wolniejsze i żeby nie było możliwości ryzykownego i agresywnego wyprzedzania na łukach. Podniesienie aut sprawiło, że zmniejszył się ich docisk aerodynamiczny, a zmniejszenie otworów wentylacyjnych spowodowało, że hamulce były gorzej chłodzone i samochód wymagał dłuższej drogi hamowania.

W kwalifikacjach zawodnicy Peugeota „przepletli” się z kierowcami Audi. Pierwszy był Pagenaud w Peugeocie, za nim McNish w Audi, a dalej Sarrazin w 908 i znowu kierowca R18 TDI – Bernhard.

Zespół Kessel Racing z Michałem Broniszewskim za kierownicą zakwalifikował się na 33. miejscu (10. w klasie GTE-Pro) ze stratą około 1,5 s do najszybszego w GTE-Pro BMW M3 GT2.

Po starcie oczywiście tempo narzucały Peugeoty i Audi, przy czym Pagenaud był najszybszy na torze. Po około 1 h od startu jadący w danym momencie na pozycji lidera Sarrazin stracił panowanie nad autem i uderzył w bandę. Na jego szczęście zniszczenia nie były duże, ale musiał zjechać na kilkuminutową naprawę wozu.

W tym czasie prowadzenie objął Bernhard, ale jego przewaga nad Pagenaud była minimalna, a Peugeot zbliżał się dość szybko do Niemca i w końcu go wyprzedził.

W dalszej fazie wyścigu przygodę miał także McNish. Jeżdżący bardzo agresywnie i ryzykownie Szkot uderzył w jedno z Ferrari klasy GTE i stracił sporo minut na naprawach.

Pod koniec zawodów jadący z przygodami Broniszewski z Peterem mieli defekt pompy paliwowej, który ostatecznie wyeliminował ich z walki. Polak nie ukrywał rozgoryczenia trwałością i jakością wykonania swojego Ferrari 458 GTC.

Niewiele przed metą tracący minutę i powoli zbliżający się do Peugeota #7 Bernhard w Audi #1 popełnił niewielki błąd i zaliczył pirueta. Nic się nie stało, ale stracił kolejne 30 sekund i jakiekolwiek szanse na zwycięstwo.

Za Peugeotem numer 7 i Audi numer 1 finiszowało pierwsze auto z teamu prywatnego. Było to OAK Pescarolo-Judd ekipy OAK Racing. Drugie Audi (#2) było siódme, a drugi Peugeot (#8) był ósmy.

Na dwa wyścigi przed końcem sezonu wśród producentów klasy LMP1 prowadzi Peugeot przed Audi, a w GTE Ferrari przed BMW i Porsche. W klasyfikacji zespołów w LMP1 Peugeot jest o 7 punktów lepszy od Audi.

Kolejny wyścig miał miejsce w Road Atlanta w USA 2 października, ale o tym w następnym podsumowaniu.

10 września, po raz drugi w tym sezonie, seria Super GT zawitała na tor nieopodal wulkanu Fuji. Po raz kolejny na trybunach nie było kompletu, a zawody obserwowało raptem 28 000 widzów.

Znowu przy okazji tegorocznej eliminacji w Super GT pojawił się deszcz, tym razem jednak w czasie samego wyścigu nie padało, a tor był suchy.

W klasie GT500 w kwalifikacjach dominowały Toyoty, a w zasadzie Lexusy. Nie ma co się temu jednak dziwić, bo to domowy tor Toyoty. Na pierwszych pięciu polach startowych ustawiły się Lexusy SC430 GT500. Z pole position ruszał Hiroaki Ishiura jeżdżący w zespole Denso Sard.

Główna walka rozegrała się właśnie między duetem Ishiura/Iguchi a doświadczonymi Tachikawa/Hirate. Po starcie Hirate objął prowadzenie, a za jego plecami jechał Ishiura. Z dalszej części stawki do przodu przebijały się Nissany i Hondy.

Po obowiązkowej zmianie opon i kierowców przewaga między Tachikawą (zastąpił Hirate) a Iguchi (zajął miejsce Ishiury) zmalała do 2-3 sekund. Młody Iguchi mocno naciskał doświadczonego Tachikawę, ale starszy kierowca nie tracił zimnej krwi. Wreszcie pod koniec zawodów Iguchi zbliżył się do Tachikawy, ale nie dał rady wyprzedzić doświadczonego zawodnika, a do tego miał kolizję z bolidem klasy GT300, w wyniku której wykręcił pirueta i stracił aż 6 pozycji.

Ostatecznie drugie miejsce zajęli Matsuda/de Oliveira w Nissanie GT-R GT500 ekipy Impul, a trzecie Honda prowadzona przez Kaneishi/Tsukakoshi.

W kategorii GT300 po raz drugi w sezonie nie mieli sobie równych Taniguchi i Bamba prowadzący BMW Z4 GT3 zespołu Goodsmile.

Na dwa wyścigi przed końcem sezonu w GT500 prowadzą Yanagida/Quintarelli z 60 punktami na koncie, a w klasie GT300 zwycięzcy zawodów w Fuji z 65 punktami. Następna eliminacja 1 października na Autopolis.

Poniżej klasyfikacja nieoficjalna, której w serii Super GT się nie prowadzi. Dla zabawy stworzyłem tabelę producentów w klasie GT500. Na wynik w każdym wyścigu składają się wyniki trzech najlepszych wozów danej firmy według punktacji zespołowej.

Sobota

Tydzień po zawodach w Ordos kierowcy serii GT1 przenieśli się na inny chiński tor pod Pekinem. W kwalifikacjach najszybszy okazał się Matech-Ford ekipy Marc VDS z Baguette i Martinem za kierownicą. Dalej uplasowały się dwa Astony Martiny zespołu Young Driver oraz Basseng w Lamborghini.

Zaskakująco dobrze spisał się duet Hirschi/Nygaard w Fordzie zespołu Belgian Racing, który do tej pory był najsłabszą ekipą w stawce. Do kiepskich zaliczą kwalifikacje kierowcy zespołu Hexis, którzy zajęli 12. i 17. miejsce.

Rozgrywany w deszczu wyścig rozpoczął się spokojnie – na pierwszych okrążeniach nie było żadnych stłuczek. Pierwszy błąd popełnił lider – Baguette, który na 3. okrążeniu wyjechał poza tor i utknął w żwirze. Przyczyną błędu Baguette’a okazała się awaria skrzyni biegów. Na torze pojawił się samochód bezpieczeństwa, bo Ford stał na zewnętrznej stronie zakrętu. Safety Car zjechał dopiero po 12 minutach.

Po odpadnięciu Forda prowadzenie przejęły dwa Astony Young Driver, a za nimi jak cień jechał Winkelhock w Lamborghini All-Inkl. Dobry start zaliczył lider serii – Lucas Luhr – który ruszał dopiero z 16. pozycji, ale po kilku okrążeniach był już 10.

Na torze uspokoiło się aż do serii zjazdów do boksów. Tym razem cała czołówka ociągała się ze zjazdem, a gdy w końcu pojawiła się w boksach, najszybciej spośród pierwszych kierowców zmienili się Müller z Enge (Aston Martin Young Driver 7). Z kolei przy zmianie Bassenga z Winkelhockiem obsługa Lamborghini #38 popełniła błąd, za co kierowcy zostali ukarani przejazdem przez boksy.

Wolną zmianę zaliczyli Rossi i Verdonck w Corvette #12 i Hirschi z Nygaardem, dzięki czemu dwie pozycje zyskał Krumm (Nissan #23 – lider serii). Z całej stawki najszybciej zmieniali się kierowcy ekipy Hexis. Dzięki błyskawicznemu pit stopowi Hohenadel, który zajął miejsce Picciniego (startowali z 12. pola) znalazł się na szóstym miejscu.

Końcówka wyścigu należała do Enge i Hohenadela. Pierwszy powiększał przewagę nad Bassengiem (w pewnym momencie sięgała ona 10 sekund), a drugi był najszybszym kierowcą na torze i szybko uporał się z kolegą z zespołu Dusseldorpem, a potem z Krummem.

Chwilę po tym, jak Basseng zjechał odbyć karę poza tor wypadł Tung (kierowca Corvette numer 11), co spowodowało ponowny wyjazd samochodu bezpieczeństwa. Ponieważ była to końcówka wyścigu i nie udało się szybko usunąć zakopanej w żwirze Corvette, to kierowcy do mety dojechali za autem bezpieczeństwa.

Rozczarowany może czuć się Basseng (kara przejazdu przez boksy i ostatecznie dopiero 12. miejsce), natomiast zadowolony Nygaard, bo to najlepszy występ ekipy Belgian Racing w tym sezonie.

Niedziela

W wyścigu mistrzowskim działo się znacznie więcej niż dzień wcześniej. Z powodu ulewnego deszczu start odbył się za samochodem bezpieczeństwa. Z ostatniej pozycji ruszał Brück w Lamborghini z numerem 48 zespołu DKR. Powodem przesunięcia wozu na koniec stawki była wymiana silnika.

Po 5 minutach jazdy Safety Car zjechał z toru, a zawodnicy nie przejechali nawet jednego okrążenia bez kraksy. Pierwszy wypadł ruszający z piątego pola Dusseldorp w Astonie DB9 zespołu Hexis. Kierowca został lekko potrącony i jego wóz wykręcił pirueta. Dusseldorp nie chciał czekać aż wyprzedzi go cała stawka żeby móc zawrócić, więc postanowił przejechać przez żwir. Niestety nie przewidział, że zalany wodą żwir będzie pułapką. Aston Martin ugrzązł tam na dobre. Na tor znowu musiał wyjechać SC. W momencie, gdy samochód bezpieczeństwa wyjeżdżał na trasę, Nissan prowadzony przez Luhra potrącił Lamborghini Bassenga i włoski bolid również wylądował poza torem.

W międzyczasie doszło do kolizji między Nissanem Westbrooka a żółtym Fordem numer 9 kierowanym przez Hirschiego. W Nissanie pękła opona i Westbrook musiał zjechać do boksów, natomiast Ford miał pokiereszowany cały prawy bok, co uniemożliwiło mu dalszą jazdę.

Po 14 minutach w drugim Lamborghini zespołu All-Inkl.com kierowanym przez Schwagera awarii uległa skrzynia biegów i kierowca odpadł z rywalizacji.

Dziesięć minut później SC zjechał z toru, a znajdujące się na czele stawki trzy Astony Martiny nie miały zamiaru oddać miejsc. Z dalszej pozycji wściekle atakował Martin w Fordzie ekipy Marc VDS i szybko przebił się na 4. miejsce. Gdy rozpoczęły się zjazdy do boksów Martin nie spieszył się ze zmianą i w pewnym momencie został liderem wyścigu.

Niestety szybko nadziei na triumf Francuza pozbawił go kolega z zespołu – Baguette i mechanicy. Najpierw ci drudzy nie wykonali swojej pracy dostatecznie szybko, co pozwoliło ekipie Hexis objąć pierwsze miejsce w wyścigu po rewelacyjnie szybkiej obsłudze w boksach. Potem Baguette szybko stracił drugą, trzecią, a potem czwartą pozycję na rzecz dwóch Aston Martinów teamu Young Driver i Nissana JRM prowadzonego przez lidera mistrzostw – Krumma.

Chwilę później na torze pirueta wykręcił Kennard w Lamborghini numer 48. Nauczony doświadczeniem innych zawodników kierowca nie chciał przejeżdżać przez żwir i wybrał trawiaste pobocze. To też był błąd, bo jak się okazało pod trawą kryła się bagnista pułapka, w której „utonął” włoski samochód.

Niedługo potem z wyścigu wycofały się dwa Matech-Fordy – jeden zespołu Marc VDS (#40), a drugi Belgian Racing (#10).

Pod koniec zawodów szalone tempo narzucił Verdonck jadący Corvette #12 i można było obejrzeć 10-minutową pasjonującą walkę między nim a Bernoldim w Nissanie GT-R zespołu Sumo. Wreszcie Verdonck wyprzedził Nissana, ale kilka minut później jego kolega z drugiego Chevroleta wypadł z toru i po raz kolejny Safety Car musiał pojawić się na torze.

Zanim Nissan X-Trail jeżdżący jako wóz bezpieczeństwa pojawił się na trasie, z toru wypadł lider wyścigu. Piccini popełnił mały błąd na łuku, a w takich warunkach atmosferycznych mogło się to skończyć tylko jednym – wyjazdem na żwir.

W związku z tym, że oba samochody (Aston Martin i Chevrolet) były tuż poza torem, a do końca wyścigu było mniej niż 5 minut, sędziowie podjęli decyzję, że Safety Car doprowadzi stawkę do mety. Tuż przed ostatnią prostą samochód bezpieczeństwa zjechał do boksów i kierowcy na moment wcisnęli jeszcze pedały gazu do oporu. Niestety dla Exim Bank China Verdonck nieco zaspał i dał się wyprzedzić Bernoldiemu.

Ostatecznie wygrał duet Mücke/Turner, a na drugim miejscu dojechali ich koledzy z Young Driver - Tomas Enge i Alex Müller. Najniższy stopień podium zajęli liderzy mistrzostw – Krumm i Luhr.

Przed ostatnią rundą serii najbliżej tytułu są Krumm i Luhr z JRM jeżdżący Nissanem. Mają na swoim koncie 131 punktów. Jedynym realnym zagrożeniem dla tej załogi są Mücke i Turner z Young Driver AMR, którzy mają 11 punktów mniej. Już tylko iluzoryczne szanse na mistrzostwo zachowali Basseng/Winkelhock (Lamborghini) i Hohenadel/Piccini (Aston Martin), którzy mają po 101 punktów.

Teoretycznie do zdobycia w jednych zawodach są 33 punkty, ale trudno sobie wyobrazić, by JRM nie dołożyło wszelkich starach, aby Krumm i Luhr nie uzbierali choćby trzech oczek oddając tym samym tytuł duetom z Lamborghini czy Astona Martina (Hohenadel/Piccini).

Jeśli chodzi o rywalizację zespołową, to na mistrzostwo mogą liczyć aż 4 teamy, jednak zarówno All-Inkl.com, jak i Hexis musiałyby wygrać podwójnie oba ostatnie wyścigi, a ich rywale nie powinni zdobyć ani jednego punktu, co jest mało realne. W tej chwili prowadzi zespół Young Driver AMR (224 punkty), a drugi jest JR Motorsports (216 punktów).

Sobota

Jeszcze przed zawodami w Ordos zespoły dowiedziały się, że z kalendarza usunięto eliminację na brazylijskim torze w Kurytybie, a w jej miejsce wstawiono zawody w Pekinie w Chinach, które zaplanowano na 11 września.

Dzięki tej zmianie ekipy miały oszczędzić pieniądze, bo podróże między dwoma torami nie były aż tak długie i kosztowne jak przeniesienie się z Chin do Brazylii, a dodatkowo zyskano prawie dwa miesiące wolnego przed ostatnimi zawodami w Argentynie.

Po kwalifikacjach w Ordos górą był Matech-Ford numer 41, za kierownicą którego na pierwszej zmianie zasiadł Makowiecki. Obok niego stanął Nissan ekipy JRM z Dumbreckiem za kółkiem, a w drugim rzędzie ustawili się Basseng w Lamborghini All-Inkl.com i Bernoldi w Nissanie zespołu Sumo Power.

Start przebiegł wyjątkowo spokojnie i w stawce nie nastąpiły większe zmiany. W jedynym incydencie, jaki miał miejsce na pierwszym okrążeniu, ucierpiała Corvette z numerem 11. Winny był sam kierowca (Den Boer), który świetnie wystartował z 15. miejsca i znalazł się w pierwszej „10”. W pewnym momencie uderzył on w poprzedzającego go Astona Martina i urwał przedni zderzakospojler.

Den Boerowi (nowy kierowca Team Exim Bank China) udało się przejechać jeszcze kilka okrążeń, ale w końcu się wycofał.

Z przodu Makowiecki kontrolował sytuację i lekko powiększał przewagę, a najwięcej działo się w dalszej części stawki, gdzie Basseng co jakiś czas tracił kolejną pozycję. W pewnym momencie zwolnił kilka samochodów będących za nim.

Po otworzeniu boksów nic wielkiego się nie działo i jedyne problemy miał Nissan #23 (Luhr za kierownicą), w którym mechanicy nie mogli poradzić sobie ze zmianą lewego przedniego koła.

Do czasu pierwszych zjazdów do boksów daleko z tyłu został Ford #10 z Leclerciem i Clairayem za kierownicą. Tracili oni już jedno okrążenie. Niewiele lepsze były Lamborghini powracającego do ścigania zespołu DKR. Jak z pewnością pamiętacie wcześniej DKR wystawiało jedną Corvette.

Jadący spokojnie w drugiej części Martin (zastąpił Makowieckiego) dowiózł bez problemów zwycięstwo do mety. Za nim dojechał duet Westbrook/Dumbreck w Nissanie #23 (JRM Motorsport), a na trzecim miejscu uplasowali się Campbell-Walter z Brabhamem (także w Nissanie GT-R, ale ekipy Sumo Power).

Lamborghini numer 37, które do mety wyścigu na 6. miejscu doprowadzili Basseng i Winkelhock, zostało zdyskwalifikowane za to, że było szersze niż dopuszcza to regulamin. W wyścigu mistrzowskim mieli więc wystartować z 15. pozycji, a za ich plecami mieli znaleźć się kierowcy Aston Martina numer 7 (za nieregulaminowy postój w boksach) oraz dwie Corvette Exim Teamu za zmianę silnika (bolid #11) i nieukończony wyścig (wóz #12)

Niedziela

Następnego dnia główna walka o zwycięstwo rozegrała się między bohaterami sobotniego wyścigu. Tym razem jednak na wyniki miał wpływ samochód bezpieczeństwa, który na torze pojawił się aż dwa razy.

Na drugim okrążeniu prowadzący Nissana Catsburg wypadł w żwir, co spowodowało, że na torze po raz pierwszy pojawił się Safety Car. Część zespołów postanowiła wykorzystać tę sytuację i zjechać do boksów.

Przy okazji zjazdów na pit stop ekipa JRM postanowiła, że Westbrook kierujący Nissanem na torze pozostanie jedno okrążenie dłużej niż Makowiecki, co powinno zapewnić drużynie JRM objęcie pierwszego miejsca. Niestety plan popsuł Nygaard w Fordzie Belgian Racing, który utrudnił przejazd Nissana przez boksy i spowodował tym samym, że Ford numer 41 nie stracił pozycji lidera.

Podobnie jak w sobotę, tak i w niedzielę kłopoty podczas pit stopu miał drugi samochód JR Motorsport.

Wreszcie po dłuższym czasie lepiej jechały Astony Martiny głównego faworyta mistrzostw – zespołu Hexis. Auta finiszowały na 3. i 4. miejscu. Na 5. pozycji do mety dotarł kolejny Aston DB9 – drużyny Young Driver, czyli zespołu satelickiego zespołu Hexisa.

Zdyskwalifikowani dzień wcześniej Basseng i Winkelhock w Lamborghini All-Inkl. dotarli do mety na ósmej pozycji po ambitnej pogoni za czołówką.

Znowu marnie wypadły Lamborghini ekipy DKR i Matech-Fordy zespołu Belgian Racing.

Wyścig w Brands Hatch był dowodem na to, że DTM jest popularne przede wszystkim w Niemczech i tam powinni kierowcy się ścigać. Dlaczego? Na imprezę w Brands Hatch przyszło zaledwie 21 000 widzów. Co innego na Oschersleben, na którym pojawiło się 65 000 kibiców.

Podobnie jak w Brands Hatch na Oschersleben skrócono dystans wyścigu o 2 okrążenia. W kwalifikacjach najlepiej wypadł Miguel Molina w Audi, a obok niego stanął Spengler w Mercedesie. Lider DTM ruszał dopiero z 15. miejsca startowego. To jego najsłabsze kwalifikacje w całym sezonie.

Dobrze wystartował Spengler, który objął prowadzenie, jeszcze lepiej Ekström jadący tuż za Spenglerem, a najlepiej Tomczyk, który w wyniku zamieszania na starcie awansował aż na 6. miejsce.

Po trzech okrążeniach Tomczyk był już piąty, natomiast ruszający z czternastego miejsca Renger van der Zande przebił się na ósmą pozycję. Po kilku rundach Ekström zbliżył się do Spenglera, a po chwili objął prowadzenie. Wtedy już obaj mieli sporą przewagę nad resztą stawki.

Na początku 10. „kółka” Schumacher wykręcił bączka, co pozwoliło Tomczykowi przesunąć się na 4. miejsce. Chwilę później Schumacher zderzył się z Albuquerque i to był dla niego koniec wyścigu. Dwa okrążenia później wycofał się i Portugalczyk, którego auto odmówiło posłuszeństwa. Z przodu Ekström szybko oddalał się od Spenglera.

W połowie wyścigu Spengler miał problemy techniczne ze swoim Mercedesem i jego druga wizyta w boksach trwała ponad 30 sekund. W tym samym czasie Tomczyk dał się wyprzedzić Mortarze, ale niedługo potem odzyskał pozycję.

Po drugiej serii zjazdów na pit stop sytuacja ustabilizowała się: Ekström prowadził z dużą przewagą, a za nim jechali Tomczyk i Mortara. David Coulthard awansował na 9. pozycję, natomiast coraz gorzej jechał Spengler – nie ze swojej winy. Wóz Kanadyjczyka niedomagał i zawodnik jechał dużo wolniej. W końcu na 3 okrążenia przed końcem zrezygnował z walki.

Wyścig wygrał Ekström. To jego 3. w tym sezonie zwycięstwo i 16. wygrana w karierze DTM. Dzięki drugiemu miejscu Tomczyk umocnił się na pozycji lidera. Niemiec ma 9 punktów przewagi nad Spenglerem i jeśli w najbliższym wyścigu w Walencji zdobędzie 2 punkty więcej od Kanadyjczyka, to zostanie mistrzem DTM w sezonie 2011.

Na początku września kierowcy DTM opuścili Niemcy i wybrali się na brytyjski tor Brands Hatch. W kwalifikacjach doskonale zaprezentował się Rockenfeller, który zajął pierwsze miejsce. Obok niego stanął Gary Paffett w Mercedesie, a trzeci był Martin Tomczyk w Audi.

Za to słabo wypadł lider mistrzostw Spengler, który osiągnął dopiero 8. czas. Jeszcze gorzej wyglądał Coulthard (16. miejsce), od którego lepiej w kwalifikacjach pojechała najsłabsza w DTM Rachel Frey.

Z powodu deszczu wyścig został skrócony z 99 do 97 okrążeń (tor Brands Hatch jest bardzo krótki).

Atomowym startem popisał się Ekström, który z 6. miejsca awansował na drugie. Jeszcze na pierwszym okrążeniu Scheider zderzył się z Jarvisem i zjechał do boksu. Na 8. okrążeniu Molina zderzył się z Coulthardem i był to dla niego koniec wyścigu. W tym samym czasie bardzo szybko zaczął jechać Tomczyk, który wyprzedził Ekströma, a następnie Rockenfellera. Niemiec bardzo szybko oddalał się od reszty stawki i już po kilku okrążeniach miał ponad 2 sekundy przewagi.

Od momentu utraty prowadzenia Rockenfeller zaczął jechać słabiej i tracił kolejne dwa miejsca. Po pierwszym zjeździe do boksów Rockenfeller spadł na piąte miejsce, a niedługo potem został potrącony przez Schumachera na łuku Surtees i wykręcił pirueta.

W drugiej części zawodów bolid Rachel Frey ulega awarii. W czołówce wyścigu nie było większych zmian, za to karę przejazdu przez boksy dostał Vietoris za wyprzedzanie podczas żółtej flagi. Ponieważ wyścig był wolniejszy niż zakładano, skrócono jego dystans do 88 okrążeń.

Koniec końców zwyciężył Martin Tomczyk, drugi był Mattias Ekström, a Edoardo Mortara trzeci. Nieźle pojechał Schumacher, który był 5., za to słabo Spengler, który skończył zawody na siódmym miejscu. Dzięki zwycięstwu Tomczyk objął prowadzenie w serii i ma przewagę 1 punktu nad Spenglerem.

Wyścig 1

Na 9. rundę mistrzostw po wakacyjnej przerwie kierowcy wybrali się do Hiszpanii. Czołowi zawodnicy Chevroleta otrzymali nowe silniki, które miały pomóc im odjechać jeszcze bardziej od reszty stawki.

Weekend dobrze zaczął się dla Yvana Mullera, który zdobył pole position. Obok niego ustawił się jego największy rywal – Robert Huff.

Po raz kolejny w sezonie zawodnikom podczas startu nie udało się ustawić w szyku, więc przejechali jeszcze jedno okrążenie nim rozgorzała walka.

Świetnym startem popisał się Tarquini, a za jego plecami walczyli Menu i Huff. Ten ostatni został potrącony przez Szwajcara i wylądował na 15. miejscu. Na trzecim okrążeniu Muller wyprzedził Tarquiniego i nie oddał prowadzenia już do mety.

Drugi w stawce Tarquini nie zaliczył jednak zawodów do udanych, bo jego wóz miał awarię i Włoch nie dojechał do mety. Wobec wycofania Tarquiniego drugie miejsce objął Menu, a za nim o trzecią pozycję walczyli Coronel i Monteiro. Holendrowi udało się wyprzedzić Monteiro i dowieźć trzecie miejsce do mety. Portugalczyk miał słabszą końcówkę i stracił 3 pozycje.

Z tyłu stawki przebijał się Robert Huff. Robił to tak skutecznie, że dotarł do 5. miejsca i na takim właśnie dojechał do mety. Niestety zwycięstwo Mullera i niska pozycja Huffa kosztowała tego drugiego oddanie fotela lidera mistrzostw.

Wyścig 2

W wyścigu drugim na pierwszym polu startowym ustawił się Franz Engstler w BMW, jednak miał on problem na starcie i stracił kilka pozycji. Na prowadzenie wyszedł Tom Coronel przed Javierem Villą i Norbertem Micheliszem. Za nimi jechała pierwsza trójka mistrzostw – Muller, Huff i Menu.

Doganiający Coronela Villa w pewnym momencie zaatakował Holendra, a że Coronel ani myślał oddać pierwsze miejsce, nie miał zamiaru odpuścić. W wyniku walki doszło do kolizji, która wyeliminowała Villę, a Coronela zepchnęła na 5. miejsce.

Z zamieszania skorzystał Muller, który wyszedł na pozycję lidera. Za nim podążał Michelisz. Pod koniec wyścigu Węgier spróbował zaatakować Mullera, ale popełnił błąd i tuż przed metą wyprzedził go Huff, a po chwili jeszcze czterech innych zawodników. W ten sposób po raz kolejny Chevrolet zajął całe podium.

Po 9 eliminacjach na prowadzeniu umocnił się Muller, który uzbierał 333 punkty. Ma on 16 punktów przewagi nad Huffem (317 pkt.) i 80 nad Menu.

Następny wyścig odbędzie się w drugiej połowie października na mniejszej pętli słynnego toru Suzuka w Japonii.

Wyścigi Formuły 1 szeroko relacjonuje Bartosz Pokrzywiński, zatem odsyłam do jego artykułów:

Źródło: bilster-berg • GT1 • WTCC • DTM • Super GT • Porsche • quattroworld