Rajd Dakar 2016 etap 13: Villa Carlos Paz – meta: zwycięstwo Dariusza Rodewalda i 12 tryumf Peterhansela

Tylko 180 km odcinka specjalnego mieli do przejechania zawodnicy Rajdu Dakar by zakończyć rywalizację, a do mety brakowało im wraz z dojazdówką 699 km.

Dwanaście zwycięstw na koncie ma już Stéphane Peterhansel, który ostatnią fazę rajdu przejechał spokojnie i asekuracyjnie, unikając błędów by doprowadzić swojego mocno wyczerpanego Peugeota 2008 DKR do mety. Jednocześnie Francuz zapisał na kartach historii piąte zwycięstwo w tym rajdzie dla marki Peugeot i tym samym ósme dla koncernu PSA. Drugie auto tej stajni w pierwszej dziesiątce do mety doprowadził Cyril Despres (7.), a trzecie Sébastien Loeb (9.). Tym samym trzy z czterech fabrycznych Peugeotów 2008 DKR dotarło do mety w pierwszej dziesiątce, a tylko jeden odpadł (Carlos Sainz). Oczywiście nie można zapomnieć o sukcesie jego pilota Jeana-Paula Cottreta, który wygrał Dakar po raz szósty – zawsze z Peterhanselem.

Zwycięstwo Peterhansela przerwało czteroletnią dominację zespołu X-raid i marki MINI, która wygrywała Dakary od 2012 roku. W latach 2012-2013 to właśnie Peterhansel zwyciężał tym samochodem. Jednocześnie od 2009 roku po raz pierwszy Dakar wygrał samochód nie pochodzący z Niemiec (wcześniej trzy zwycięstwa Volkswagena). Równe dwadzieścia lat czekał koncern PSA na kolejne zwycięstwo w tej imprezie – ostatnie zwycięstwo Citroëna ZX w 1996 roku.

Drugie miejsce należy do Nassera Al-Attiyaha (MINI), który przez cały rajd ścigał Peugeoty gdy te odpadały i jechały z niedużymi problemami, ale sam też nie ustrzegł się błędów. Właściwie jeden przekreślił jego szansę na zwycięstwo. Na trzeciej pozycji mamy Toyotę Giniela de Villiersa, który obronił swoją pozycję przed atakującym go Mikko Hirvonenem. Fin zaliczył lepszy debiut od wszystkich kierowców WRC w tym roku. Pokonał nie tylko Sébastiena Loeba, ale także Martina Prokopa.

Za Hirvonenem mamy Leeroya Poultera (Toyota) i Naniego Romę (MINI), który podobnie jak przed rokiem stracił nadzieje na wygraną już w pierwszej fazie rajdu, ale jego szóste miejsce i tak budzi szacunek. Kolejny kierowca na mecie do Cyril Despres, po raz drugi w Peugeocie i po raz pierwszy w dziesiątce na czterech kołach. Dobry rezultat osiągnął Vladimir Vasilyev. Nie jest to najlepszy wynik Rosjanina (5. w 2015 roku), ale pierwszy na takim poziomie w samochodzie innej marki niż MINI. W pierwszej dziesiątce są jeszcze Sébastien Loeb i Harry Hunt. Ten drugi osiągnął najlepszy rezultat w swoim drugim starcie w Dakarze.

Najlepszym Polakiem w klasyfikacji samochodów został Kuba Przygoński, debiutujący na czterech kołach. Kierowca Orlen Team pilotowany przez Andreia Rudnitskiego dotarł na metę na 15. pozycji. O oczko niżej sklasyfikowano Macieja Martona – pilota Miloslava Zapletala. Z 26. wynikiem dojechała załoga Benediktas Vanagas i Sebastian Rozwadowski. Szkoda, że z tak dużą porcją pecha musieli się zmierzyć Adam Małysz i załoga Marek Dąbrowski/Jacek Czachor. Wszyscy mieli awarie i liczne przygody, ale ważne, że ukończyli Dakar.

1. Stéphane Peterhansel/Jean-Paul Cottret (F) Peugeot 2008 DKR16 45:22.10

2. Nasser al-Attiyah/Matthieu Baumel (Q/F) Mini All4 Racing +34.58

3. Giniel de Villiers/Dirk von Zitzewitz (ZA/D) Toyota Hilux +1:02.47

4. Mikko Hirvonen/Michel Périn (FIN/F) Mini All4 Racing +1:05.18

5. Leeroy Poulter/Robert Howie (ZA) Toyota Hilux +1:30.43

6. Nani Roma/Àlex Haro (E) Mini All4 Racing +1:41.06

7. Cyril Despres/David Castera (F) Peugeot 2008 DKR16 +1:49.04

8. Władimir Wasiliew/Konstantin Żilcow (RUS) Toyota Hilux +2:01.45

9. Sébastien Loeb/Daniel Elena (F/MC) Peugeot 2008 DKR16 +2:22.09

10. Harry Hunt/Andreas Schulz (GB/D) Mini All4 Racing +3:11.30

…

15. Kuba Przygoński/Andriej Rudnickij (PL/BY) Mini All4 Racing +5:40.00

16. Miroslav Zapletal/Maciej Marton (CZ/PL) H3 Evo VII +5:40.41

26. Benediktas Vanagas/Sebastian Rozwadowski (LT/PL) Toyota Hilux +10:58.14

29. Marek Dąbrowski/Jacek Czachor (PL) Toyota Hilux +15:27.33

37. Adam Małysz/Xsavier Panseri (PL/F) Mini All4 Racing +28:46.03

W klasyfikacji najcięższych pojazdów nie było mocnych na Gerarda de Rooya i jego Iveco Powerstar. Holender wygrał ten rajd po raz drugi, ale od swojego debiutu w 2002 roku zawsze był w czołówce jeżeli dojżdżał do mety. Jego najgorszy wynik do dziewiąte miejsce w zeszłym roku. Oczywiście zwycięstwo de Rooya to także sukces Dariusza Rodewalda, najlepszego Polaka w tegorocznym Dakarze, trzecia wygrana dla naszego rodaka w historii. Darek świętował drugie zwycięstwo w tym rajdzie, natomiast pilot de Rooya Moi Torrallardona pierwsze.

Zwycięstwo Iveco przerwało trzyletnią dominację rosyjskiej ekipy Kamaz Master. Warto w tym miejscu dodać, że od 2009 roku tylko ciężarówki tych dwóch marek zwyciężały w Dakarze. W tym roku wydawało się, że Rosjanie będą mocno naciskać w drugiej części rajdu, ale widocznie zabrakło szczęścia. Błędy pokutkowały tym, że najlepszy w tym roku w drużynie Airat Mardeev zajął drugie miejsce, ale ze stratą ponad godziny. Trzecie miejsce należy do Federico Villagry startującego również w zwycięskiej ekipie Iveco Petronas Team de Rooy.

MAN TGA i Hans Stacey świętowali zwycięstwo w Dakarze w 2007 roku – ostatnie dla innych marek niż Kamaz i Iveco. W tym roku nie udało się powtórzyć tego wyniku, ale nie brakowało wiele. Stacey ukończył rajd na czwartym miejscu, a do etapu 6 był w pierwszej trójce i po tym etapie został liderem. Później było już tylko gorzej.

Liczyliśmy również na dobry rezultat Pietera Versluisa. Choć nie liczyliśmy przed rajdem na to, że drugi kierowca MAN-a będzie w czołówce, to okazało się, że Holender doskonale radzi sobie w ciężarówce. To on został pierwszym liderem i to on do etapu 7 był największą nadzieją zespołu jako lider rajdu. Również i jemu zabrakło szczęścia i ostatecznie pomimo znakomitych wyników na oesach na mecie jest dopiero dziewiąty.

1. Gerard de Rooy/Moisès Torrallardona/Darek Rodewald (NL/E/PL) Iveco Powerstar 44:42.03

2. Ajrat Mardiejew/Ajdar Bielajew/Dmitrij Swistunow (RUS) Kamaz 4326 +1:10.27

3. Federico Villagra/Jorge Pérez Companc/Andrés Memi (RA) Iveco Powerstar +1:40.55

4. Hans Stacey/Serge Bruynkens/Jan van der Vaet (NL/B/B) MAN TGS 18.480 +2:23.01

5. Ton van Genugten/Anton van Limpt/Peter van Eerd (NL) Iveco Trakker +2:30.59

6. Pascal de Baar/Martin Roesink/Wouter de Graaff (NL) Renault K520 +3:04.07

7. Eduard Nikołajew/Jewgienij Jakowlew/Władimir Rybakow (RUS) Kamaz 4326 +3:39.23

8. Jaroslav Valtr/Josef Kalina/Jakub First (CZ) Tatra 815 +3:54.30

9. Pieter Versluis/Marcel Pronk/Artur Klein (NL/NL/D) MAN TGS +3:57.52

10. Pep Vila Roca/Xavi Colome Rogueta/Marc Torres Sala (E) Iveco Trakker +4.55.04

Zadaniem na dziś dla Toby’ego Price’a było dojechanie do mety i Australijczyk osiągnął cel. Jest jednocześnie pierwszym w historii Dakaru mieszkańcem krainy kangurów, który wygrał w tej imprezie. Motocyklista KTM stracił swoich największych rywali i choć zwycięstwo nie przyszło mu łatwo, to w drugiej części rajdu nie miał już bezpośredniego zagrożenia. W razie czego, pozycji marki, która wygrywa Dakar od 2001 roku pilnował Štefan Svitko. Słowak po zajęciu dwukrotnie piątej pozycji w rajdzie może dziś świętować swój najlepszy wynik i szykować się do wygrania w przyszłym roku. Trzecie miejsce należy do Husqvarny i Pablo Quantilli. Warto wspomnieć, że ten stosunkowo niedoświadczony w Dakarze motocyklista również osiągnął metę z życiowym wynikiem.

Zespół Hondy liczył na odniesienie zwycięstwa, ale po licznych przygodach zawodników tego teamu, Japończycy muszą zadowolić się czwartym miejscem Kevina Benavidesa, który jednocześnie został najlepszym debiutantem w kategorii motocykli. Również Yamaha z pewnością celowała w przynajmniej pierwszą trójkę, ale i w tym zespole nie brakowało dramatów. Najlepszy wynik osiągnął piąty w rajdzie Hélder Rodrigues.

Kuba Piątek, choć debiutował w zeszłorocznym Dakarze, może mówić o swojej 20. pozycji w kategorii debiutu. W 2015 roku odpadł z rajdu bardzo szybko, w tym roku zaczynał od 40. miejsca i sukcesywnie piął się w górę jadąc coraz lepiej. O wyniku Maćka Berdysza można powiedzieć to samo. Również wcześnie odpadł w zeszłym roku, a w tym okupował dół klasyfikacji generalnej. Wszystko jest jeszcze przed nim.

1. Toby Price (AUS) KTM 450 48:09.15

2. Štefan Svitko (SK) KTM 450 +39.41

3. Pablo Quintanilla (RCH) Husqvarna FR 450 Rally +48.48

4. Kevin Benavides (RA) Honda CRF 450 Rally +54.47

5. Hélder Rodrigues (P) Yamaha WR 450F +55.44

6. Adrien Van Beveren (F) Yamaha WR 450F +1:46.29

7. Gerard Farrés (E) KTM 450 +2:01.00

8. Ricky Brabec (USA) Honda CRF 450 Rally +2:11.27

9. Armand Monleón (E) KTM 450 +3:27.49

10. Adrien Metge (F) Honda CRF 450 Rally +3:50.05

...

20. Kuba Piątek (PL) KTM 450 +5:48.09

65. Maciej Berdysz (PL) KTM 450 +20:40.07

Bracia Patronelli nie mieli sobie równych w tym roku. Po odpadnięciu Ignacio Casale i Rafała Sonika było niemal pewne, że jeden z nich wygra. Nie było żadnej możliwości by im zagrozić. Szybszy był Marcos, który dopisał trzecie zwycięstwo do swojego konta. Alejandro, który stracił tylko 5.23 min ma na koncie dwa zwycięstwa i musi poczekać rok na rewanż. Trzecim quadowcem rajdu został Brian Baragwanath, a na czwartym miejscu dojechał Sergei Karyakin.

Dopiero piąta pozycja przypadła zawodnikowi - Hondy Walterowi Nosiglii. Warto w tym miejscu wspomnieć, że w kategorii quadów od 2009 roku, kiedy zaczęto tak klasyfikować zawodników, wszystkie wygrane należą do Yamahy.

1. Marcos Patronelli (RA) Yamaha Raptor 700 58:47.41

2. Alejandro Patronelli (RA) Yamaha Raptor 700 +5.23

3. Brian Baragwanath (ZA) Yamaha Raptor 700 +1:41.53

4. Siergiej Kariakin (RUS) Yamaha Raptor 700 +1:44.25

5. Jeremías González (RA) Yamaha Raptor 700 +2:02.08

6. Walter Nosiglia (BOL) Honda TRX 700 +4:26.10

7. Alexis Hernández (PE) Yamaha Raptor 700 +6:33.44

8. Sebastián Palma (RCH) Yamaha Raptor 700 +8:15.33

9. Santiago Hansen (RA) Honda TRX 700 +8:41.23

10. Camelia Liparoti (F) Yamaha Raptor 700 +10:41.07