Mazda RX-7

RX-7 to samochód sportowy produkowany w latach 1978-2002 przez japoński koncern samochodowy Mazda Motor Corporation. Przez wszystkie lata wytwarzania Mazda zaprezentowała trzy generacje RX-7.

Pierwsze auto pojawiło się już w 1978 roku. Wóz miał nowoczesne, atrakcyjne nadwozie z otwieranymi światłami. Karoseria typu coupé mieściła w swoim wnętrzu dwie osoby na wygodnych, choć niezbyt dużych fotelach.

Już od samego początku produkcji Mazda RX-7 napędzana była nowatorskim i wykorzystywanym tylko przez kilka firm silnikiem z wirującym tłokiem. Jednostka Wankla składała się z dwóch tłoków o łącznej objętości komór spalania 1,1 l. Motor osiągał 105 KM mocy maksymalnej przy 6000 obr./min i 147 Nm momentu obrotowego. Napęd przekazywany był na tył przez 4-biegową manualną lub 3-biegową automatyczną skrzynię biegów.

Z tą pierwszą skrzynią RX-7 przyspieszała do 100 km/h w 9 s, a z tą drugą w 11 s. W obu przypadkach prędkość maksymalna wynosiła 192 km/h.

W 1981 roku Mazda dokonała poprawek w swoim wozie. Między innymi podniosła moc o 10 KM, co przełożyło się na przyspieszenie od 0 do 100 km/h w niespełna 9 sekund. Prędkość maksymalna przekroczyła 200 km/h.

Trzy lata później auto zyskało większe, 14-calowe koła z oponami 205/60. W tym samym roku na niektórych rynkach dostępna była odmiana GSL-SE z 1,3-litrowym silnikiem z wtryskiem paliwa. Jednostka napędowa miała moc 135 KM.

W 1985 roku zakończono wytwarzanie pierwszej generacji RX-7. Sprzedano prawie 475 tysięcy egzemplarzy.

Druga seria RX-7 w niektórych krajach oznaczana była jako Savanna. Auto miało nadwozie podobne do poprzednika. Karoseria wciąż była mocno kanciasta. Po raz drugi zastosowano otwierane światła przednie. Rozmiarami RX-7 II od samochodu pierwszej serii prawie się nie różniła, więc i w kabinie miejsca zbyt wiele nie przybyło.

W nowym wozie standardem stały się tarczowe hamulce. Również standardem był znany ze starszego auta, ale ulepszony silnik o objętości 1,3 l, który w nowym wozie miał moc 150 KM. W 1987 roku pojawiła się wersja z turbosprężarką, która rozwijała moc 180 KM. W kolejnych latach jednostki napędowe zostały wzmocnione. Motor wolnossący w 1989 roku miał moc 165 KM, a wersja turbo aż 205 KM.

Cały czas Mazda dokonywała ulepszeń samochodu, zmieniając jego wygląd (montując np. 16-calowe koła, zawieszenie itd.). Od 1988 roku dostępna była wersja kabriolet. Początkowo oferowano ją ze słabszym 165-konnym silnikiem, a od 1989 z ponad 200-konną jednostką doładowaną.

W 1991 roku na finiszu produkcji wozu drugiej generacji w Japonii zaoferowano 300 egzemplarzy z 215-konnym silnikiem.

W połowie 1991 roku pojawiła się trzecia i jednocześnie ostatnia generacja Mazdy RX-7. Auto nieco urosło, ale największą zewnętrzną różnicę stanowił zupełnie inny styl designerski nadwozia. Karoseria była obła, czyli podążała dokładnie za modą wczesnych lat 90. Auto było ponownie dwumiejscowe, ale Mazda tym razem zrezygnowała z produkcji kabrioletu.

Od samego początku w samochodzie montowano 1,3-litrowy silnik Wankla. Tym razem również od razu zaopatrzono go w dwie turbosprężarki. Dzięki nim miał on moc wynoszącą 255 KM, co pozwalało konkurować z Porsche 911. Dwa lata później pojawiła się mocniejsza, bo aż 280-konna wersja, która w Japonii dostępna była do samego końca produkcji wozu.

Do wyboru była 5-biegowa manualna lub 4-biegowa automatyczna skrzynia biegów. W RX-7 III generacji zastosowano tylną oś skrętną (nie we wszystkich egzemplarzach).

W kolejnych latach wytwarzania pojawiały się coraz to nowe wersje wyposażenia samochodu, które często różniły się od siebie w minimalnym stopniu. W mocniejszych wersjach zaczęto montować seryjnie 17-calowe felgi zamiast 16-calowych. Ciągle unowocześniane auto przybierało nieco na wadze, jednak nie przeszkadzało mu to osiągać 100 km/h w mniej niż 6 s i rozpędzać się do 250 km/h.

Pod koniec produkcji Mazda zdecydowała się zmienić otwierane światła na wmontowane na stałe. Spowodowane było to kwestiami bezpieczeństwa pieszych w razie wypadku. Skutkiem ubocznym było poprawienie współczynnika oporu powietrza.

Mazda RX-7 każdej serii miała jeden zasadniczy problem. Był nim silnik. Ta nietypowa konstrukcja nie dość, że cechowała się dużym zużyciem paliwa, to jeszcze miała ogromny problem ze zużyciem oleju silnikowego. Było to spowodowane nieszczelnością uszczelek na krawędziach tłoków. Japończycy wiele lat walczyli z tym kłopotem, wprowadzając ciągle usprawnienia, jednak stale rosnące wymagania w zakresie ekologii sprawiały, że jednostka napędowa uznawana była za bardzo nieprzyjazną środowisku. W dodatku motor nie grzeszył trwałością.

Ostatecznie produkcję modelu RX-7 zakończono w 2002 roku. Mazda łącznie wytworzyła prawie 850 tysięcy sztuk wszystkich generacji tego modelu. Do dziś auto to jest uważane za najlepszy wóz Mazdy. W Polsce niezwykle trudno trafić na ostatnią RX-7, a większość egzemplarzy jest po mniejszych lub większych przejściach. Do tego minusem są wysokie ceny części zamiennych.