Mansory Continental GT Sanguis (2013) [Genewa 2013]

W porównaniu z poziomem zmian zastosowanych w innych modelach Mansory, przeróbki tego Bentleya wyglądają skromnie. Nie znaczy to jednak, że nie jest to auto interesujące. Jest ciekawe choćby z tego powodu, że ma wzmocniony o niespełna 100 KM silnik.

Olgierd Lachowski

10.03.2013 | aktual.: 07.10.2022 21:17

Zalogowani mogą więcej

Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika

W 2011 roku pojawił się nowy Continental GT. Brytyjskie auto w dużym stopniu przypomina swojego poprzednika – dzieli z nim choćby silnik W12, który jest podstawową jednostką montowaną w Bentleyach.

Również w modelu Sanguis (tak swoją wersję Bentleya nazwał niemiecki tuner), tak jak w przypadku innych projektów Mansory, nie zabrakło elementów z włókien węglowych. Z tego materiału zrobiona jest pokrywa silnika, przedni fartuch (zderzak i spojler), przednie i tylne błotniki, progi oraz tylny dyfuzor.

W nowym przednim zderzaku wmontowano światła LED do jazdy dziennej. Trochę to powielanie rozwiązań z innych samochodów (np. Mercedesów), ale w sumie nie wygląda to tragicznie. Pod zderzakiem znajduje się spojler.

Z przodu Bentley jest szerszy o 50 mm, a z tyłu o 60 mm, ale tuner tak sprytnie wyprofilował wszystkie błotniki, że różnicy po prostu nie widać. Przed tylnymi kołami w progach wykonano otwory, ale nie wiadomo czy pełnią one tylko funkcję dekoracyjną, czy mają praktyczne zastosowanie (chłodzenie hamulców).

Rury wylotowe mają nadal kształty owalne, ale są to owale podwójne po każdej stronie, a nie pojedyncze jak to jest w seryjnym Continentalu GT. Mansory wymieniło też mniejsze elementy na odpowiedniki z włókien węglowych. Do nich zalicza się oprawy zewnętrznych lusterek.

Z przodu i z tylu tuner zainstalował zaprojektowane specjalnie do tego gran turismo felgi o średnicy aż 22”. Na każdym kole mają one szerokość 10,0” i również na każdym kole obute są w opony Vredestein o rozmiarze 295/25.

W kabinie wozu pracownicy firmy wykonali tę samą pracę, co w innych przygotowanych na salon genewski samochodach. Pojawiły się zatem bardzo wysokiej jakości skóry, aluminiowe przeciwpoślizgowe pedały i kompozytowe wstawki tu i ówdzie.

Najciekawsze, czyli tuning silnika, zostawiłem na koniec.

Bentley Continental GT jest napędzany jednostką silnikową W12. Jest to 6-litrowa konstrukcja z głowicami niemal identycznymi do tych stosowanych w motorach VR6. To znaczy, że w każdej głowicy znajduje się po 6 cylindrów w dwóch rzędach rozchylonych względem siebie (w tym przypadku) o 15 stopni. Z kolei główny kąt rozwarcia między osiami głowic wynosi 72 stopnie.

W-dwunastka ma do pomocy zamontowane dwie turbosprężarki w układzie równoległym. W zwykłym Continentalu GT silnik cechuje się mocą 575 KM przy 6000 obr./min. Moment obrotowy wynosi 700 Nm i jest osiągany już przy 7000 obr./min.

W porównaniu z innymi projektami mechanicy tunera musieli napracować się znacznie mniej, żeby osiągnąć zauważalny wzrost mocy. Wystarczyło wymienić filtry powietrza na sportowe i przeprogramować centralny komputer, by uzyskać moc 672 KM i moment obrotowy 780 Nm.

Ważący 2320 kg Bentley ma napęd na wszystkie koła (z centralnym mechanizmem różnicowym Torsen), a zastosowana skrzynia biegów to automat z ośmioma przełożeniami. Brytyjczyk ze wzmocnionym silnikiem do setki przyspiesza w 4,50 s, a więc w dokładnie tym samym czasie, co maszyna fabryczna, ale prędkość maksymalna stuningowanego pojazdu jest wyższa o 4 km/h i wynosi 322 km/h.

Konkurencja

Imperium Continental GTC Audentia [575 KM]

Mansory Continental GTC Le Mansory [672 KM, 322 km/h]

Vörsteiner Continental GT BR-10 Sport Coupé [575 KM]