Zielona żmija – Rinspeed Viper RT/10 Veleno Concept (1993)

Część z Was zapewne nie pamięta czasów, kiedy na salonie samochodowym w Genewie furorę robił zielony Viper przerobiony przez szwajcarską firmę Rinspeed. Auto miało bardzo mocny silnik, a do tego takie bajery, jak zmieniarka płyt CD czy telefon na pokładzie.

Olgierd Lachowski

29.04.2011 | aktual.: 07.10.2022 17:41

Zalogowani mogą więcej

Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika

Pierwszy Dodge Viper pojawił się w produkcji na początku lat 90., a w 1993 roku salon samochodowy w Genewie uświetniał zielony Viper Veleno. Auto zostało przygotowane przez firmę Rinspeed, która obecnie zajmuje się wyłącznie budowaniem prototypów (mniej lub bardziej interesujących). Jeszcze w tamtych czasach działał prężnie dział tuningu przedsiębiorstwa z miasta Zumikon. Tuner zajmował się głównie Porsche, ale zdarzało mu się przerabiać także Nissana 300ZX. Wróćmy do Dodge’a.

Aby być pewnym, że wóz przewyższy pod każdym względem Chevroleta Corvette, koncern Chrysler wyposażył swój nowy supersamochód w 10-cylindrową, widlastą jednostkę napędową o objętości skokowej 8 litrów. Silnik ten nie ma nic wspólnego z motorami napędzającymi ciężarówki w USA, co sugerowały niektóre media.

Prosty jak cep w konstrukcji silnik miał wałek rozrządu w kadłubie i po dwa zawory na cylinder. Jego stopień sprężania wynosił 9,1. W 1992 roku seryjny motor miał moc 400 KM przy 4600 obr./min i maksymalny moment obrotowy 621 Nm przy 3600 obr./min. Dzięki temu Viper RT/10 od 0 do 100 km/h przyspieszał w 4,80 s oraz osiągał prędkość 290 km/h.

Początkowo Dodge Vipery malowane były tylko na kolor czerwony, więc aby wóz ze Szwajcarii wyróżniał się, przemalowano go na zielono. Niestety trudno mi kategorycznie stwierdzić, czy zieleń ze zdjęć jest prawdziwa, czy wyretuszowano ją nieco komputerowo, gdyż w Internecie krążą także te same zdjęcia, na których ten wóz ma kolor zielony lub ciemnozielony.

W miejscu fabrycznych pałąków bezpieczeństwa tuner zamontował wielką „półkę” nadającą charakterystyczny wygląd bolidowi.

Zamiast seryjnych 17-calowych felg zastosowano 5-ramienne 18-calowe felgi OZ obute w opony Pirelli P Zero 275/35 z przodu i 335/30 z tyłu.

Zespół Rinspeed zamontował kontrolowany elektronicznie system podtlenku azotu, dzięki któremu auto po tuningu mogło się poszczycić mocą 550 KM i momentem obrotowym na poziomie 820 Nm. Do tego zmieniono układ wydechowy, w którym zastąpiono normalne konwertery katalityczne sportowymi.

W miejscu seryjnej byle jakiej tapicerki pojawił się syntetyczny odporny na trudne warunki pogodowe materiał o nazwie Vinerus, który fakturą nieco przypominał skórę. Z tego samego materiału zrobiono komplet walizek dopasowanych do bagażnika.

Dziś zmieniarki płyt CD wychodzą powoli z użycia, ale w 1993 roku była to prawdziwa nowość. Wyprodukowane przez Alpine urządzenie znalazło się na pokładzie Vipera po tuningu. Sterowanie zmieniarką odbywało się za pomocą przycisków znajdujących się na kierownicy.

Rinspeed dodał też drugi elektroniczny gadżet - telefon komórkowy Nokia 121. Aparat ważył tylko 275 gramów. Dziś można się z tego śmiać, tak jak będziemy się śmiać za 20 lat z telefonów z panelami dotykowymi, ale wtedy 121 była szczytem techniki telekomunikacyjnej.

Viper Veleno powstał niestety tylko w jednym egzemplarzu (a chyba szkoda), ale znalazło się w nim kilka ciekawych, dziś już powszechnych rozwiązań (telefon komórkowy), dzięki czemu samochód jest tym bardziej interesujący – nawet po latach.