Volkswagen e‑Crafter - test "polskiego" samochodu elektrycznego z Wrześni

Elektryczny Volkswagen to dostawczak z napędem kompaktu. Dosłownie, bo Volkswagen e-Crafter posiada pochodzący z e-Golfa zespół napędowy o mocy 136 KM. Również bateria pochodzi z tego samochodu, dlatego 35 kW ma wystarczyć (teoretycznie) na pokonanie dystansu 173 km. Trudno zrozumieć, skąd ta wartość, bo nawet komputer pokładowy nie zasugerował w czasie testu większego zasięgu niż 130 km.

Dostawczy e-Crafter jest w pewnym sensie samochodem szytym na miarę. Z badań przeprowadzonych na zlecenie Volkswagena wynika, że kurierzy pracujący w mieście przejeżdżają dziennie od 70 do 100 km. I dlatego, jak byś nie jeździł tym samochodem, 100 km pokonasz na pewno. Nawet z pełnym dopuszczalnym obciążeniem czy często przyspieszając z pedałem w podłodze.

Co więcej, jego maksymalna prędkość to 90 km/h i tyle ma wystarczyć. W miastach rzadko się ją przekracza i to tylko na obwodnicach. I to też wskazuje na miejski charakter auta, bo takie ograniczenie to poważny problem podczas wyprzedzania. Z drugiej jednak strony, w obszarze zabudowanym chroni przed utratą prawa jazdy.

Przewidziano tylko jedną wersję nadwozia – furgon – a auto testowe (z dopuszczalną masą całkowitą 3,5 tony) ma ładowność 1000 kg. Po wyłożeniu ścian i podłogi sklejką, spada do 956 kg. Przestrzeń użytkowa skurczyła się względem diesla, którym jeździłem w ubiegłym roku. Jest ona niższa o 10 cm i o tyle też zwiększyła się wysokość podłogi przestrzeni ładunkowej. Podniesiono ją prawdopodobnie ze względu na umieszczenie baterii pod autem.

Całe auto jest niemal identyczne pod każdym względem. Gdyby nie wielkie napisy na karoserii, to tylko wprawne oko dostrzegłoby niewielką plakietkę na atrapie chłodnicy. To samo dotyczy wnętrza, które różni się jedynie wskaźnikami. Choć sam zegar pokazujący stopnień wykorzystania mocy wygląda jak obrotomierz.

Zamiast wskaźnika temperatury cieczy, mamy pokazujący, w jakim stopniu można korzystać z mocy silnika. Po drugiej strony zamiast wskaźnika poziomu paliwa mamy ten pokazujący stopień naładowania akumulatora. Prędkościomierz wyskalowano do 160 km/h, a przy drążku do obsługi napędu nie ma trybu manualnego i sportowego. To cała różnica względem wersji z silnikiem Diesla, do której testu odsyła poniższy link.

Dodam tylko, że nie zmieniłem zdania na temat komfortu kabiny Craftera – to wciąż najlepsze auto dostawcze, w jakim siedziałem, z najlepszą pozycją za kierownicą, najwygodniejszym fotelem kierowcy i najprostsze w obsłudze. Poza tym, że e-Crafter nie ruszy z miejsca, gdy nie zapniesz pasów lub nie zamkniesz drzwi, nic w tych kwestiach się nie zmienia.

Volkswagenem e-Crafterem jeździ się jeszcze przyjemniej niż dieslem. Bezszelestny napęd tylko wskazówkami i pracą przekaźników (chyba) daje oznaki życia. Dopiero przy dynamicznym przyspieszaniu czy prędkościach bliskich maksymalnej słychać charakterystyczny świst. Dźwięk ten można zagłuszyć znakomitym systemem audio i to wcale nie grając głośno – po prostu go włączając.

Za kierownicą e-Craftera trzeba nauczyć się na nowo obsługi pedału przyspieszenia, bo pełni on też funkcję delikatnego hamowania. W praktyce chodzi o rekuperację energii, ale odczucie jest takie, jakby kierowca położył nogę na hamulcu. Przy dużych umiejętnościach przewidywania ruchu drogowego, można rzadziej korzystać z hamulców. Ale pierwsze kilometry to trochę nerwowa jazda. Efekt "zajączka" mija po godzinie.

Przydaje się to w mieście. Wystarczy 50 m, by z prędkości 50 km/h zwolnić do takiej, która umożliwia bezpieczne i komfortowe przejechanie przez wysoki próg zwalniający. Również na dojeździe do skrzyżowań można zatrzymać auto bez hamulca.

Cieszy dynamika napędu. 136 KM i 290 Nm to słabe parametry w porównaniu z testowanym przeze mnie dieslem (177 KM i 410 Nm), ale trudno porównać te auta jednoznacznie. Brak skrzyni biegów w elektryku sprawia, że samochód przyspiesza niemal liniowo i prawie natychmiast reaguje na wciśnięcie gazu. Jedynie z miejsca rusza dość łagodnie, ale w aucie użytkowym to plus.

Niezależnie od zakresu prędkości, w jakim pracuje, prędkość rośnie niemal zawsze tak samo. Dynamika spada dopiero w okolicach 85 km/h. Aby Crafter TDI zachowywał się podobnie, przekładnię trzeba by przełączyć w tryb sportowy.

Zobacz na wideo jak przyspiesza i zwalnia VW e-Crafter:

Samochód jeszcze lepiej zachowuje się z ładunkiem. By mieć porównanie z dieslem, włożyłem tonę do przestrzeni ładunkowej. Praktycznie nie czuć spadku osiągów. Również zawieszenie niemal się nie ugina i oczywiście staje się jeszcze bardziej komfortowe. Nawet w moim odczuciu bardziej od diesla. W tym zakresie e-Crafter to pierwsza liga.

Na odcinku testowym po załadowaniu auta zużycie energii wzrosło o 2,5 kWh/100 km względem pustego. Bez nadmiernego oszczędzania e-Crafter potrzebuje 25-27 kWh/100 km, natomiast bardzo dynamiczna jazda w ruchu mieszanym (trasa i miasto) to wynik nie większy niż 30 kwh/100 km. Mowa o jeździe z pedałem w podłodze przy niemal każdej nadarzającej się okazji. Zasadniczo jest to granica dla nieobciążonego auta. Z obciążeniem też trudno ten wynik przekroczyć.

Prawdopodobnie niewiele wam to mówi, a zatem… Jeśli prąd jest pobierany ze źródła w firmie przy cenie 0,25-0,35 zł/kWh, to auto potrzebuje na pokonanie 100 km ok. 6,5-9,1 zł. To równowartość niespełna dwóch litrów oleju napędowego. Nawet przy dwukrotnie wyższej stawce energii to wciąż równowartość ok. 3-3,5 l/100 km.

Czas ładowania z gniazda 230 V to około 17 godzin. Użycie wallboxa o mocy 7,2 kW skraca ładowanie do 5 godzin i 20 minut. Superszybka ładowarka CCS o mocy 40 kW uzupełnia całkowicie rozładowany akumulator do poziomu 80 proc. w czasie 45 minut.

Testowe auto bez dodatków kosztuje 275 568 zł netto (diesla można kupić za mniej niż 100 tys. zł). Po dołożeniu sklejki w przestrzeni ładunkowej, lakieru, chromowanego grilla, tylnych drzwi o szerszym kącie otwarcia (270 st.) i amortyzowanego fotela kierowcy winduje to cenę do 286 604 zł netto.

Elektryczny Crafter jest już w standardzie bardzo bogato wyposażony, m.in. w diodowe reflektory, dwustrefową klimatyzację, system multimedialny, kamerę pokładową, aktywne systemy wsparcia kierowcy czy tempomat. Pozostaje pytanie: czy jest to potrzebne kierowcy w firmie?

Jednak najważniejszym pytaniem odnośnie zakupu tego samochodu jest: czy elektryczne auto dostawcze się opłaca? Na ten temat przeczytacie oddzielny artykuł już niebawem.

Jedyny jak na razie "polski" samochód elektryczny, jaki można kupić, jest w swojej klasie niemal doskonały, a jego wersja elektryczna pokazuje, że nawet w tym segmencie taki napęd daje radę. E-Crafter jest idealnie dopasowanym narzędziem pracy dla przewoźników tzw. ostatniego kilometra, czyli bezpośrednio do odbiorcy końcowego. Gdybym miał być kierowcą zawodowym w takim systemie, chciałbym jeździć tym samochodem.