Używany Citroën C4 Picasso I – awarie i problemy

Pierwsza generacja Citroëna Xsara Picasso opracowana na płycie podłogowej modelu Xsara zadebiutowała pod koniec lat 90. i na niektórych rynkach była oferowana nawet do 2012 roku.

W Europie samochód można było kupić tylko do 2008 roku. Jego następca C4 Picasso został zaprezentowany już w 2006 na targach motoryzacyjnych w Paryżu, na początku w 7-osobowej wersji Grand. Mniejsza, 5-miejscowa odmiana dołączyła do oferty dopiero rok później – prezentacja odbyła się podczas Geneva Motor Show.

Projektem sylwetki i wnętrza zajął się Donato Coco (włoski designer, który projektował już wcześniej inne modele Citroëna takie jak: C2 i C3 Pluriel), konstrukcja korzystała z tej samej płyty podłogowej, co kompaktowe C4 i Peugeot 307. Następca auta zadebiutował na rynku w 2013 roku.

Benzynowe:

• R4 1,6 VTi (120 KM)
• R4 1,6 THP (140, 150-156 KM)
• R4 1,8 (125 KM)
• R4 2,0 (140 KM)

Diesle:

• R4 1,6 HDI (109-112 KM)
• R4 2,0 HDI (150-163 KM)

W ofercie silnikowej Citroëna C4 Picasso znajdziecie wiele ciekawych propozycji. Niestety niektóre wersje, które choć pozornie mogą wydawać się dynamiczne, tak naprawdę takie nie są. Jeżeli wybierzecie silnik o mocy mniejszej niż 150 KM, musicie pogodzić się z przyspieszeniem od 0 do 100 km/h na poziomie od 12,1 do ponad 13 s.

Chociaż kompaktowy van to nie wyścigówka, to w dłuższych trasach może być to męczące. Przecież każdy musi od czasu do czasu wyprzedzić ciężarówkę, a tutaj jest to nie lada wyzwanie. Co innego, jeśli zdecydujecie się na mocniejsze jednostki. Oczywiście nie ma co liczyć na rewelacje, ale do sprawnego poruszania się, nawet poza miastem, mocy powinno w zupełności wystarczyć. Trzeba jednak pogodzić się z większym zużyciem paliwa.

A jak jest z awaryjnością silników w Citroënie C4 Picasso? Z benzyniaków najmniej kłopotów w eksploatacji przysparzają motory wolnossące o pojemnościach 1,8 l i 2,0 l – tutaj właściwie nie ma na co narzekać. Jednostka 1,6 VTi również nie powinna być przesadnie kapryśna.

Najbardziej ryzykowną propozycją są warianty downsizingowego motoru 1,6 THP, w których często pojawia się problem przedwczesnego zużycia się łańcucha rozrządu – problem wielu współczesnych konstrukcji, na przykład volkswagenowskiego silnika 1,4 TSI.

Jeżeli chodzi o diesle to znacznie trwalszy jest silnik 2,0 l, ale przy większych przebiegach i tak trzeba się liczyć z uszkodzeniem wtryskiwaczy czy dwumasowego koła zamachowego. Zła jakość paliwa i agresywny styl jazdy zwiększają ryzyko takich awarii. W słabszym motorze 1,6 l (HDi) z powodu kłopotów ze smarowaniem może dojść do zatarcia turbosprężarki.

Tu również występują problemy z osprzętem, ale wiele zależy od tego na jaki egzemplarz traficie – im młodszy tym lepiej. Kłopotliwy bywa też zawór recyrkulacji spalin EGR i to nie tylko w dieslach. W wersjach wysokoprężnych z filtrem cząstek stałych użytkowanych w mieście, często dochodzi do jego zapychania. Można go wyciąć, wymienić sam wkład lub całość – ta ostatnia opcja jest najdroższa.

Jak na typowego francuskiego vana przystało, napęd we wszystkich wersjach przekazywany jest tylko na koła przedniej osi, zapomnijcie o jakimkolwiek układzie 4x4. W przednim zawieszeniu auta zastosowano kolumny MacPhersona, a z tyłu belkę skrętną. Opcjonalnie można było dopłacić za tylne miechy pneumatyczne.

Napęd może być przekazywany na koła za pośrednictwem: 4- lub 6-biegowej skrzyni automatycznej, bądź przy pomocy 5- lub 6-stopniowej przekładni ręcznej. W testach zderzeniowych Euro NCAP samochód uzyskał rewelacyjny wynik 5 gwiazdek.

Przed zakupem Citroëna C4 Picasso I koniecznie skontrolujcie w jakim stanie jest zawieszenie auta, regeneracja mocno wytłuczonej belki skrętnej to spory wydatek. Ponadto w wersjach z pneumatyką psują się sfery oraz kompresor – problem dobrze znany wśród użytkowników C4 Picasso. Z kolei, w przedniej części często wybijają się łączniki stabilizatora, ale to drobnostka. Radzimy unikać 4-biegowej zautomatyzowanej skrzyni MCP, która bywa awaryjna.

Trwałością nie grzeszą też klocki i tarcze hamulcowe, ale trudno się dziwić - to typowa przypadłość większości ciężkich vanów. Kapryśna bywa również elektryka. Najczęściej zawodzi elektryczny hamulec pomocniczy, ale zdarzają się i przypadki zapalania się różnych kontrolek bez powodu, w tym między innymi kontrolki ESP.

Od czasu do czasu szwankuje elektronika sterująca pracą silnika. Po większych opadach deszczu do drzwi, do kabiny oraz do bagażnika dostaje się sporo wody. Co ciekawe, pomimo takiego problemu nie spotyka się egzemplarzy z korozją.

Tym co wyróżnia Citroëna C4 Picasso I na tle konkurentów jest ponadprzeciętny komfort jazdy, zwłaszcza w wersji z pneumatycznym tylnym zawieszeniem. Dużą zaletą jest również ciekawy design, pomimo upływu lat auto prawie się nie starzeje. Na pochwałę zasługuje też bogate wyposażenie: panoramiczny dach, wielofunkcyjny zestaw wskaźników, dobry system audio w topowej wersji, 7-foteli w odmianie Grand i wiele innych.

Wady? Przede wszystkim duża podatność na boczne podmuchy wiatru i mało miejsca z tyłu w wersji 5-drzwiowej. Choć samochód nie jest przesadnie awaryjny (dużo zależy od silnika) to jednak pod względem niezawodności nadal daleko mu do japońskich konkurentów.

Słabą stroną C4 Picasso są również drogie naprawy diesli, ale auta innych producentów nie są pod tym względem lepsza. Jeśli macie dylemat czy wybrać golasa z Polski, czy wypasiony egzemplarz z Francji, zdecydujcie się na tę pierwszą opcję. Samochody sprowadzone z Europy Zachodniej często mają za sobą poważne wypadki.