Używana Honda CR‑V I 2,0 (1995-2001) – SUV na każdą kieszeń

Honda CR-V jest uznana generalnie za samochód trwały, zwłaszcza wtedy, gdy nie jest używany w terenie. Bazuje na znanych z innych modeli elementach i silnikach, co przekłada się na wysoką niezawodność na poziomie takich aut jak Honda Civic czy Accord. Podobnie jak te modele, należy traktować Hondę CR-V.

Kto kupuje ten samochód by jeździć po bezdrożach, będzie mocno zawiedziony. Napęd tylnej osi dołączany pompą hydrauliczną włącza się z dużym opóźnieniem i przekazuje niewielką część momentu obrotowego. Rzadko kiedy uda się ruszyć z miejsca, jeśli to na tylnej osi będzie spoczywało zadanie wyciągnięcia auta.

Inną stroną jest awaryjność. Sprzęgło i pompa nie są odporne na przegrzanie i częste korzystanie z napędu 4WD w krótkim czasie może doprowadzić do awarii.

Niestety, na przeciążenia nie są zbyt odporne skrzynie biegów, które mają do wykonania więcej pracy niż w przypadku modeli osobowych. Czasami wyskakują biegi, innym razem coś zgrzyta. Ich brutalne traktowanie kończy się zużyciem łożysk i synchronizatorów. Lepiej pod tym względem wypadają automaty, które choć są dość przestarzałe i powolne, odwdzięczają się długotrwałą pracą. Warunkiem jest regularna wymiany oleju. Co ciekawe, w Hondach CR-V dźwignia do obsługi automatu znajduje się przy kierownicy, jak w samochodach amerykańskich.

Choć geometria terenowa Hondy CR-V jest niezła, nie należy zbyt brutalnie korzystać z jej właściwości jezdnych po bezdrożach. Najlepiej zachować ostrożność i obniżyć prędkość przy większych nierównościach. Zawieszenie jest trwałe, ale nie przepada za silnymi przeciążeniami. A zatem Hondę CR-V najlepiej traktować jak pojazd rekreacyjny, nawet zachowawczo jako przednionapędowy i wówczas nie będzie sprawiała problemów.

Zawieszenie nie jest problematyczne w codziennej eksploatacji po drogach utwardzonych, ale pod warunkiem stosowania części oryginalnych lub dobrej klasy zamienników. Niestety, są one dość drogie, a to oznacza, że najczęściej stosuje się tańsze odpowiedniki, które zużywają się szybko. Stąd opinie o często wybijających się elementach. Na szczęście wymiany potrzebują zwykle drobne części, takie jak tuleje metalowo-gumowe czy łączniki.

Problemem CR-V jest jej częste przeładowanie, do czego zachęca duża przestronność. Po latach eksploatacji odbija się to na zawieszeniu tylnym, które zaczyna przechodzić w tzw. negatyw. Na szczęście w wielu przypadkach pomaga wymiana sprężyn i amortyzatorów na nowe.

Układ napędowy jest trwały, ale można się spodziewać wyeksploatowania po kilkunastu latach. Najczęściej do eliminacji są luzy na wale napędowym, przednich półosiach i ewentualnie wycieki z tylnego mostu. Jest to również część, która lubi wydawać głośnie dźwięki jeśli nikt wcześniej nie wymieniał oleju.

Luzy nie tylko na wale napędowym, ale też na niezbyt trwałej przekładni kierowniczej mogą powodować wibracje podczas jazdy. Niestety boryka się z tym wielu właścicieli hond z tego okresu i nie tylko modelu CR-V. Najczęściej na wibracje ma wpływ wiele czynników, których zlokalizowanie, potwierdzenie i wyeliminowanie jest nie tylko trudne ale i kosztowne.

Silnik benzynowy serii B20 napędzający Hondę CR-V, to konstrukcja bardzo udana i niezwykle trwała. Jej niezawodność na przestrzeni setek tysięcy kilometrów można utrzymać dbając o podstawowy serwis, odpowiedni stan układu chłodzenia i regulację luzów zaworowych. Rzadko kiedy szwankuje osprzęt czy elektronika. Warto często kontrolować poziom oleju i pilnować układu chłodzenia. Przy sprawnym układzie nie da się tego silnika zagrzać, ale niewydolność chłodnicy czy wentylatora może się skończyć destrukcją w krótkim czasie. Często zawodzą kiepskie zamienniki termostatów.

Niestety pomijanym elementem jest regulacja luzów zaworowych, o której wielu użytkowników po prostu nie wie. O ile można przejechać ponad 100 tys. km bez regulacji na benzynie, to jazda na LPG zwykle kończy się po 40-50 tys. km koniecznością wymiany głowicy.

Instalacja gazowa nie jest specjalnie polecana do tego modelu, choć nie oznacza to, że nie można jej założyć. Świadomy użytkownik nie odczuje niczego poza oszczędnościami. Dobra instalacja i poprawna eksploatacja eliminuje mityczne problemy hond z gazem. Użytkownicy większości SUV-ów mają problem ze znalezieniem miejsca na butlę, ale w Hondzie CR-V nie jest tak źle.

Choć koło zapasowe wylądowało na drzwiach bagażnika, to pod podłogą w kabinie jest całkiem spora ilość miejsca, ponieważ Honda jest wyposażona w wysuwany stolik piknikowy. Pod stolikiem mieści się bez trudu butla o pojemności do 40 litrów, w zależności od kształtu. Niektórzy potrafią włożyć nawet 50-litrowy zbiornik.

Honda CR-V jest często nieźle wyposażona i to wyposażenie czasami lubi szwankować. Nie są to duże usterki i najczęściej dotyczą podnoszenia szyb. Problem tkwi częściej w mechanice niż elektryce. Ponadto wnętrze wykonano z dobrych materiałów, co przekłada się na ich dobry stan nawet w samochodach z przebiegiem 300 tys. km.

Samonośne nadwozie CR-V jest stosunkowo sztywne i nawet nieźle zabezpieczone przed korozją, ale i tak ostatecznie należy się jej spodziewać. Niestety pojawia się w miejscach, których nie widać na pierwszy rzut oka, dlatego kupując ten model należy dokładnie sprawdzić stan elementów nośnych zawieszenia, zajrzeć pod wycieraczki czy uszczelki i obejrzeć dolne krawędzie drzwi. Ze względu na zamontowane na drzwiach bagażnika koło zapasowe trzeba mieć też na uwadze konieczność ich regulacji.

Choć Hondę CR-V można kupić za niewielkie pieniądze, to koszty eksploatacji są wyższe niż w średniej klasy Accordzie. Ze względu na wiek, wiele aut jest zwyczajnie zużytych i ma za sobą liczne przejścia związane z próbami jazdy w terenie. Z drugiej strony nie są to już samochody pożądane przez złodziei.

Niestety napędzane silnikami benzynowymi CR-V nie odwdzięczają się niskim spalaniem nawet podczas ekonomicznej jazdy. Uzyskanie średniego zużycia paliwa poniżej 10 l/100 km jest nie tyle trudne, co praktycznie niemożliwe, dlatego wielu użytkowników decyduje się na montaż instalacji gazowej.

Lepiej pod względem relacji osiągów i zużycia paliwa wyglądają wersje po liftingu (1999 rok) z silnikiem o mocy 147 KM. Ta jednostka prawie nie różni się od 128-konnej. Zmiany objęły układ dolotowy i wydechowy. Najbardziej nieekonomiczne są Hondy CR-V z automatem, ale jeździ się nimi najprzyjemniej.

Niektóre SUV-y mają dość nietypowe rozmiary opon i bywa, że trzeba za nie dużo zapłacić. Zwłaszcza, że w tego typu autach należy wymieniać zawsze wszystkie cztery opony. Warto też wybierać ogumienie przeznaczone do samochodów terenowych i uterenowionych. W Hondzie CR-V są opony o rozmiarze 205/70 R15 i całoroczne dobrej klasy można kupić za 350-400 zł/szt., natomiast letnie nawet za mniej niż 300 zł/szt. Pod tym względem Honda CR-V wypada bardzo dobrze.

Największą zaletą używanej Hondy jest właśnie dostępność części zamiennych w postaci elementów używanych. Rynek jest niezwykle bogaty i nie brakuje wyspecjalizowanych tylko w hondach sklepów i serwisów. Nie brakuje także nowych zamienników, ale posiadanie auta tej marki ma też swoje wady.

Nie wszystko da się kupić w hurtowniach, a czasami konieczna jest wycieczka do ASO, chociażby po olej do tylnego dyferencjału. W ASO Hondy niestety nigdy nie było tanio. Nawet za drobiazgi płaci się więcej niż za złoto. Na szczęście można sobie poradzić i bez tego.

Ceny części generalnie nie są wysokie, ale trzeba kupować dobrej klasy zamienniki, by utrzymać japoński poziom niezawodności. Przykładem mogą być elementy zawieszenia, takie jak górny wahacz przedni, który może kosztować 140 zł lub 340 zł w zależności od producenta. Na szczęście dolny można wymieniać fragmentami (tuleje i sworznie). W tylnym zawieszeniu najczęściej wymianie podlegają krótkie i stosunkowo tanie wahacze, elementy gumowe lub łożyska kół, które z kolei nie należą do najtańszych.

Szukając używanej hondy CR-V nie ma większego sensu kierować się rocznikiem, choć najlepiej kupić auto możliwie najmłodsze, zwłaszcza z silnikiem o większej mocy. Rocznik 1997 to najmłodszy na rynku wtórnym, a ceny są uzależnione bardziej od stanu technicznego niż wieku czy przebiegu.

Kupując CR-V należy przynajmniej spróbować ustalić, czy auto brało udział w wypadku lub poważniejszej kolizji, gdyż trudno jest ten samochód przywrócić do właściwego stanu (czyt. geometrii). Drugą sprawą jest terenowa przeszłość. Lepiej unikać takich egzemplarzy i przyjrzeć się spodowi samochodu. Brak osłon i ślady na wahaczach czy progach, mogą sugerować terenową eksploatację. Koniecznie trzeba sprawdzić stan sprzęgła włączającego napęd i tylnego dyferencjału. Najlepiej udać się do serwisu i zajrzeć do dyfra, ustalając tym samym ilość oleju.

Huczenie i buczenie z okolic tylnej osi, zwłaszcza podczas spokojnej jazdy i głębokich skrętów, a także podczas jazdy autostradowej, może oznaczać kłopoty z mechanizmem różnicowym i sprzęgłem wielotarczowym.

Dobrze jest też rozpędzić się do prędkości minimum 120 km/h i sprawdzić czy na kierownicy nie ma wibracji, zarówno podczas jazdy, jak i hamowania. Jeśli są, warto mieć świadomość, że ich usunięcie będzie trudne lub niemożliwe. Jeśli osoba sprzedająca stwierdzi, że to wina niewyważonych kół czy zużytych opon należy być bardzo ostrożnym.

Najlepiej kupić świeżo sprowadzoną z zachodu Hondę CR-V, niż egzemplarz używany już w Polsce. Nie warto przepłacać nawet za ładne samochody, więc ceny powyżej 15 tys. zł należy traktować jako "bardzo do negocjacji" lub zostawić takie auta naiwniakom. Nie polecamy zakupu Hondy z instalacją gazową, chyba że ma się pewność co do jej odpowiedniej jakości i prawidłowej eksploatacji. Lepiej zamontować gaz po zakupie.