Tete-a-tete z Matrą

Rene Bonnet, bo o nim mowa, wraz ze swoim przyjacielem i współpracownikiem Charlesem Deutschem budował sportowe samochody w oparciu o francuskie Panhardy. Jego manufakturka nazywała się „Automobiles Rene Bonnet” i nie znaczyła zbyt wiele we francuskim przemyśle motoryzacyjnym. Podobnie było z Matrą, która skupiała się na innych dziedzinach przemysłu. Do czasu pewnego bankietu, na którym szef Matry Jean-Luc Lagardère poznał Bonneta. Tak zaczął się ich motoryzacyjny „romans”.

W 1964 roku Bonnet przedstawił szkic, na podstawie którego powstał samochód Matra Djet. Auto wyposażone było w centralnie umieszczony czterocylindorowy motor o pojemności 1255 ccm i mocy 75 KM. Silnik był autorstwa większego partnera biznesowego Matry, czyli Renault. Karoseria Djeta była wykonana z tworzywa sztucznego. Wnętrze wykończono dość bogato, nieco na modłę popularnych wówczas włoskich roadsterów. Przez jakiś czas na mocy porozumienia Renault z Matrą francuski potentat wypuszczał na rynek samochody Renault Matra Djet. Po jakimś czasie zrezygnował jednak z własnego modelu i oddał licencję Matrze.

W roku 1965 dyrektor generalny firmy Matra Jean-Luc Lagardère zdecydował się opracować samochód sportowy dostępny dla szerszego grona osób. Auto miało zastąpić Djeta i powstało przy znikomym udziale Bonneta. W rezultacie powstał  M530, którego głównym konstruktorem był ex-projektant firmy Simca Philippe Guédon.

Samochód  był zbudowany na stalowej ramie z poliestrowym nadwoziem, a silnik położono pośrodku auta. Rozważano wiele opcji, aby pogodzić koncepcję stworzenia auta o nadwoziu 2+2 z rozsądnym bagażnikiem oraz środkowo lokowanym silnikiem. Ostatecznie, podjęto decyzję o zakupie podwozia od Forda. Także silnik i skrzynia biegów pochodziły od tej firmy. Jego charakterystyczną cechą były podnoszone przednie światła. Pierwsze 530 (oznaczone Matra Sports M530A) zostało udostępnione publiczności 7 marca 1967 roku na Geneva Motor Show. Jego moc wynosiła 70 KM a prędkość maksymalna 175 km/h. Dwa lata później samochód przeszedł lifting, Matra podpisała umowę z Simką, na mocy której miał powstać następca M530.

Tak powstała Bagheera, auto sprzedawane pod podwójną nazwą Matra-Simca. Nazwa samochodu pochodziła od imienia czarnej pantery z Ksiegi Dżungli. Bagheera początkowo była dostępna tylko z silnikiem 6G4 pojemności 1,3 litra - rzędowym, 4-cylindrowym, o mocy 82 KM, pochodzącym z samochodu Simca 1100Ti. Od 1975 produkowano wersję Bagheera S.

Samochód wyróżniał się bardzo nietypowym układem z trzema siedzeniami w jednym rzędzie – indywidualne siedzenia pasażerów po prawej stronie były połączone, ze wspólnym szkieletem, siedzenie kierowcy znajdowało się po lewej. W 1976 dokonano modernizacji wyglądu nadwozia. Produkcja zakończyła się w 1980. Następcą, również trzymiejscowym, była Matra Murena. Do napędu Mureny używano silników R4 o pojemności 1,6 lub 2,2 litra. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów. Fabryka Matry działa do dzisiaj. Nie produkuje tylko samochodów.