Pagani Zonda C12

Zonda to pierwszy sportowy samochód firmy Pagani wprowadzony do produkcji seryjnej. Pierwsze egzemplarze wyjechały z manufaktury w Modenie w 1999 roku. Ojcem tego samochodu i jednocześnie twórcą marki jest Horacio Pagani. Na wiele lat przed stworzeniem Zondy zajmował się on kompozytami dla Lamborghini i innych producentów. Zdobyte doświadczenie wykorzystał przy konstruowaniu monokokpitu z włókna węglowego. Nazwa „Zonda” pochodzi od wiatrów fenowych w Argentynie na wschodnich stokach Andów.

Zondę trudno pomylić z innym samochodem. Ostry przód charakteryzują podwójne, okrągłe reflektory wystające z muskularnych nadkoli. Szeroki wlot powietrza nad frontowym spojlerem rozcięty jest trójkątnym nosem wyłaniającym się z przetłoczenia znajdującego się na masce. Początkowo lusterka umieszczano na górze bryły kokpitu. Ze względu na właściwości aerodynamiczne auta zdecydowano się przenieść je nad przednie koła. Z boku w oczy rzuca się ogromny wlot powietrza znajdujący się między otwieranymi do góry drzwiami a tylnym kołem. Charakterystyczna jest także przeszklona kabina. Przednia szyba jest zaokrąglona, a jej linia opada ku dołowi pod ostrym kątem. Najbardziej rozpoznawalnym elementem Zondy są cztery końcówki układu wydechowego umieszczone centralnie na tylnym pasie w okrągłym otworze. Z tyłu widać również bardzo duży jak na drogowe auto dyfuzor.

Wnętrze Zondy wykończone jest najwyższej jakości materiałami. Oprócz skóry i drewna znajduje się tam wiele elementów z włókna węglowego. Charakterystyczny dla pierwszego modelu firmy Pagani jest panel zegarów umieszczony w odrębnej obudowie. Wyróżniają się również okrągłe, wystające kratki nawiewów, umieszczone na konsoli środkowej. Wyposażenie tego auta nie jest nadzwyczajnie bogate, ale znajdują się w nim wszystkie wygody, jakich oczekuje się po współczesnych autach: klimatyzacja, system audio oraz elektroniczne układy bezpieczeństwa.

Pierwszą wersją Zondy wprowadzoną na rynek był model C12, wyposażony w 6-litrowy silnik V12 AMG, generujący 394 KM i 570 Nm. Moment obrotowy przekazywała na koła 5-biegowa, ręczna skrzynia biegów. Wyprodukowano zaledwie 5 egzemplarzy tej wersji. Jeden z nich został użyty do testów zderzeniowych.

W 2002 roku Pagani przedstawiło model S. Centralnie umieszczoną jednostką ponownie był motor AMG. Tym razem jednak do Zondy trafił 7-litrowy silnik V12 o mocy 550 KM. Poprzednik osiągał 100 km/h w 4,4 s. Po zmianie Zonda potrzebowała na to zaledwie 3,7 s. Prędkość maksymalna rozwijana przez Zondę C12 S wynosiła 335 km/h.

Rok później do produkcji wszedł nowy model – C12 7.3S. Jak wskazuje nazwa, powiększyła się objętość skokowa silnika. V12 urosło do rozmiarów 7,3 l. Zmodyfikowany silnik rozwijał 555 KM i 750 Nm.

W 2003 roku Pagani przedstawiło również odmianę roadster. Dzięki sztywnemu monokokpitowi z włókna węglowego struktura auta nie wymagała znacznych modyfikacji. Masa wzrosła zaledwie o 30 kg.

W 2005 roku zaprezentowano kolejną odmianę Zondy. Pojemności silnika tym razem nie zmieniono. Zmodyfikowano jednak dolot, wydech oraz program w jednostce sterującej silnikiem. To wszystko pozwoliło wydobyć z mocarnego silnika od AMG aż 602 KM i 759 Nm. Oprócz modyfikacji silnika dokonano również zmian w wyglądzie. To właśnie razem z wejściem wersji F lusterka przeniesiono na przednie nadkola. Poprawiono również tylny spojler oraz wprowadzono dodatkowe światła z przodu.

Pagani wyprodukowało też trzy wersje specjalne. Zonda Cinqe (wł. ‘pięć’ - od liczby wyprodukowanych egzemplarzy) wyposażona była w 6-biegową sekwencyjną skrzynię biegów oraz silnik o mocy 678 KM. Poprawiono też aerodynamikę. Cinqe dostała też specjalne malowanie, wyróżniające ją spośród innych egzemplarzy. Część nadwozia kryta była białym lakierem, a część pozostawiano bez pokrycia. Przez środek ciągnął się czerwony pasek. Drugą odmianą specjalną była Zonda Cinqe Roadster. To nic innego niż pięć egzemplarzy odmiany Cinqe z otwartym nadwoziem.

Ostatnią wersją specjalną wyprodukowaną w więcej niż jednym egzemplarzu była Zonda Tricolore. Powstały trzy takie samochody. Były one hołdem dla włoskiego zespołu lotnictwa akrobatycznego.

Stworzono również wiele pojedynczych egzemplarzy - najczęściej na specjalne zamówienie klientów. Należały do nich m.in.: Uno, RAK, HH, Absolute, PS i wiele innych.

Drogowa Zonda posłużyła jako baza dla modelu Zonda R. Pagani zaprojektowało ten samochód, by pokazać maksymalne możliwości marki. Nie ograniczały go żadne wymogi homologacyjne. Co ciekawe, nie użyto motoru o pojemności 7 lub 7,3 l, ale zastosowano mniejsze, 6-litrowe V12. Mimo to Zonda R rozwijała 750 KM i 710 Nm.

Produkcję Zondy Pagani zakończyło w 2011 roku egzemplarzem Zonda F Roadster Final Edition. Nadwozie tego egzemplarza nie zostało pokryte żadnym kolorem. Pozostawiono odsłoniętą strukturę włókna węglowego. Zondę zastąpił model Huayra.