Używana Alfa Romeo 164 - typowe awarie i problemy
Podobieństwo między wieloma modelami aut jest dziś tak duże, że klienci zarzucają im brak oryginalności. W latach 80. i 90. niemal każdy samochód miał własny styl. Alfa Romeo 164 była limuzyną, której dzięki wyrafinowanej stylistyce, rasowo brzmiącym silnikom V6 i napędowi 4x4 nie dało się pomylić z żadnym innym konkurentem. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że w czasach swojej świetności była to najładniejsza włoszka w swojej klasie.
08.04.2013 | aktual.: 30.03.2023 10:12
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Historia modelu
Aby zapobiec rdzy, która intensywnie atakowała poprzednie modele, Włosi zdecydowali się na zastosowanie ocynkowanych elementów karoserii. Efekt? Korozja zaczyna pojawiać się dopiero teraz, po 26 latach od premiery auta. W 1991 roku konstrukcja przeszła pierwszy subtelny lifting – poprawiono wówczas kilka przełączników we wnętrzu.
Modernizację z prawdziwego zdarzenia przeprowadzono dopiero w 1993 roku - nie tylko przeprojektowano wtedy deskę rozdzielczą, ale również zmieniono zderzaki i listwy na drzwiach, a reflektory otrzymały nowoczesne soczewki. W ofercie pojawił się napęd 4x4, dostępny tylko dla topowej wersji Q4. Model 164 w 1998 roku został zastąpiony jeszcze nowocześniejszą Alfą 166.
Warto wspomnieć o skonstruowanej pod koniec lat 80. wyścigowej wersji modelu 164 Pro-Car. Prototyp w porównaniu z odmianą cywilną został odchudzony do 750 kg, napęd FWD ustąpił miejsca układowi RWD, a jednostkę napędową zamiast poprzecznie z przodu, umieszczono wzdłużnie w centralnym położeniu. Silnik, który znalazł się w Alfie Romeo 164 Pro-Car, to 3,5-litrowe V10 generujące moc około 630 KM. Dzięki takiemu sercu auto rozpędza się do pierwszej setki w nieco ponad 2 s, a wskazówka prędkościomierza zatrzymuje się na magicznej wartości około 330 km/h.
Silniki
- R4 2,0 Twin Spark (143, 144-148 KM)
- R4 2,0 Turbo (175 KM)
- V6 2,0 Turbo (201, 209-212 KM) TB
- V6 3,0 12V (179, 184, 192-200 KM) najmocniejsza wersja to QV
- V6 3,0 24V (211-232 KM) najmocniejsza odmiana była oferowana jako QV i Q4
Diesel:
- R4 2,5 TD (117-125 KM)
Wybór odpowiedniego silnika do Alfy 164 to niełatwe zadanie. Zdaniem użytkowników najlepszą opcją są 3-litrowe motory V6. Pięknie brzmią, a w topowych wersjach włoska limuzyna z takim monstrum pod maską przyśpiesza do pierwszej setki w niecałe 8 s. Ze względu na wysokie spalanie (od 14 do około 20 l/100 km, w zależności od stylu jazdy) w mieście jest to propozycja dla osób chcących korzystać z auta okazjonalnie, dla przyjemności.
Odmiany QV i Q4 to kolekcjonerskie perełki. Uwaga! W egzemplarzach z większymi przebiegami może dojść do pęknięcia panewek lub uszkodzenia wału korbowego – problem dotyczy również wersji 2,0 l V6.
Osoby liczące na oszczędności zdecydują się pewnie na motor z rodziny Twin Spark. To jedna z pierwszych jednostek wyposażonych w system zmiennych faz rozrządu. Niestety, 164 z takim silnikiem ma raczej przeciętne osiągi - na poziomie ponad 9 s od zera do 100 km/h. Przy spokojnej jeździe 2,0 Twin Spark zużyje 10 l/100 km w ruchu miejskim, a jeśli kierowca będzie mocniej wciskał gaz w podłogę, spalanie może wzrosnąć nawet o ponad 2 l.
Ciekawą charakterystykę ma również 2-litrowe V6. Silnik pozwala osiągnąć pierwszą setkę w około 8 s (wynik niewiele gorszy od topowych motorów 3,0 l), zużywa przy tym podobną ilość paliwa. Decydując się na tę jednostkę, trzeba się jednak liczyć ze wspomnianymi wyżej awariami. O zakupie Alfy 164 z 4-cylindrowym turbodoładowanym benzyniakiem 2,0 l nie ma nawet co marzyć. Prawdopodobieństwo znalezienia takiej wersji jest raczej nikłe.
Zastosowane w tej limuzynie włoskie silniki benzynowe to bardzo solidne konstrukcje, które na ogół nie sprawiają poważniejszych problemów w czasie eksploatacji. Jednak z powodu zaawansowanego wieku i zaniedbań użytkowników zdarzają się w nich usterki osprzętu, szczególnie elementów aparatu zapłonowego i różnych czujników, na przykład czujnika położenia przepustnicy.
W ofercie Alfy Romeo 164 znajduje się również diesel z serii VM, będący często zmorą użytkowników. Wyrywające się szpilki mocujące ośki dźwigienek zaworowych, wycieki oleju silnikowego czy szwankujący układ wtryskowy to najczęściej spotykane przypadłości tej konstrukcji. Ewentualne naprawy dodatkowo komplikuje fakt, że na każdy cylinder przypada oddzielna głowica. Niepokojąco głośna praca jednostki zwiastuje katastrofę. Jej dynamika (około 11 s do pierwszej setki) również nie zachwyca. Jedyną zaletą tego motoru jest niskie spalanie - niewiele ponad 10 l/100 km w cyklu miejskim.
Dane techniczne
Moment obrotowy przekazywany jest na koła przez 5-biegową skrzynię manualną, dwa 4-stopniowe automaty lub nowoczesną 6-biegową przekładnię ręczną Gertrag. Przednie zawieszenie opiera się na kolumnach MacPhersona, a tylne na układzie niezależnych wahaczy. Co ciekawe, topowa wersja miała również elektrycznie regulowane amortyzatory, które można ustawiać w dwóch trybach pracy: Auto i Sport.
Awaryjność
Same silniki ogólnie nie ulegają poważniejszym awariom, może poza sporadycznymi przypadkami. Ale już z powodu nieskutecznie działającego układu chłodzenia może dojść do przegrzania się jednostki napędowej i jej poważnego uszkodzenia - dotyczy to głównie motorów V6. Przyczyną takiej sytuacji jest albo mocno skorodowana chłodnica, albo zapchana lub popękana nagrzewnica.
Coraz częściej na karoserii Alfy 164 pojawiają się pierwsze ślady korozji, których należy szukać na tylnych błotnikach oraz w okolicach przedniej i tylnej szyby. Z kolei w przekładni kierowniczej dają się wyczuć spore luzy – regeneracja maglownicy to najlepsze lekarstwo na ten problem.
W wersji Q4 znacznie częściej uszkodzeniu ulegają podzespoły tylnego zawieszenia i napędu. Główny problem stanowią nieszczelny układ hamulcowy sprzężony z napędem 4x4 (korozja przewodów hamulcowych) i szwankująca pompa odpowiedzialna za jego działanie.
W skrajnych przypadkach dochodzi nawet do uszkodzenia mechanizmu różnicowego Torsen. Niestety, jego naprawa często jest nieopłacalna. Kapryśne bywają też przeguby półosi napędowych.
Naszym zdaniem
Na klientów jak magnes działał też rasowo ryczący silnik V6, powodujący szybsze bicie serca nie tylko u kierowcy, ale też pasażerów. Najistotniejsze mankamenty modelu 164 to coraz mniej godnych uwagi używanych egzemplarzy, niewielka dostępność części zamiennych (nie wszystkich) oraz niska jakość niektórych materiałów wykończeniowych. Ceny włoskiej limuzyny wahają się od około 2000 do 20 000 zł, a aut na polskim rynku wtórnym jest niewiele.
