Alfa Romeo 164

Alfa Romeo 164 została zaprezentowana w 1987 roku na salonie samochodowym we Frankfurcie. Zastąpiła mało znany model Alfa Romeo Alfa 6 oraz 90. Projekt nowej limuzyny był o tyle ciekawy, że powstał we współpracy ze Szwedami. Samochód dzielił płytę podłogową z Fiatem Cromą, Saabem 9000 oraz Lancią Themą, a plotka głosi, że jego pierwsza odsłona nie spodobała się zarządowi Alfy Romeo i sprzedano ją Francuzom - tak powstał Peugeot 605. 164 w finalnej wersji stylistycznej nie porywała - był to typowy przedstawiciel klasy średniej wyższej. Karoserię zaprojektowało włoskie biuro stylistyczne Pininfarina. Auto charakteryzowało się ociężałą linią, co przekładało się także na opór powietrza wynoszący od Cx=0,3 do 0,315. Długość samochodu to 4557 mm, szerokość - 1760 mm, a wysokość 1390 mm.

Wnętrze Alfy Romeo 164 było bardzo obszerne, luksusowe i klimatyczne. Zestaw analogowych wskaźników dzielił miejsce z 22 lampkami diodowymi, informującymi o poziomie naładowania alternatora, ciśnieniu oleju, temperaturze cieczy chłodzącej czy poziomie paliwa w zbiorniku. Auto miało także takie udogodnienia, jak kontrolka otwartych drzwi czy system zapobiegający odpaleniu silnika z niedomkniętą maską lub klapką wlewu paliwa. Limuzyny Alfa Romeo 164 były ponadto wyposażone we wspomaganie kierownicy, klimatyzację, światła przeciwmgielne czy elektrykę szyb. Spotkać można również skórzaną tapicerkę, najczęściej w kolorze czarnym lub bananowym, oraz system ABS. Najbardziej luksusowe odmiany miały nawet elektrycznie sterowaną tylną kanapę z podgrzewanymi siedziskami. Do komfortu podróżowania należy zaliczyć również rewelacyjne zawieszenie, które w opcji mogło być wspomagane systemem samopoziomującego nadwozia.

Do napędzania limuzyny segmentu E produkowanej we włoskim Arese służyły silniki przejęte od mniejszego modelu 75. Gamę otwierała 2-litrowa jednostka Twin Spark osiągająca 148 KM. Oferowano także 4-cylindrowy, turbodoładowany silnik o tej samej pojemności, jednak w niedługim czasie zastąpiono go jednostką 2,0 V6 o mocy 207 KM, wspomaganą turbosprężarką Garett i intercoolerem. Pozwalało to osiągnąć pierwsze 100 km/h w 7,7 s, głównie za sprawą przyzwoitej masy własnej, wahającej się od 1200 do 1510 kg. W ofercie znajdował się również motor 3-litrowy, 12-zaworowy, osiągający od 184 do 200 KM w wersji QV, wyposażonej w zawieszenie z 2-stopniową elektryczną regulacją twardości. Dla zwolenników silników wysokoprężnych inżynierowie przygotowali jednostkę firmy VM o pojemności 2,5 l i mocy 117 KM. Motor ten miał elektroniczny wtrysk paliwa oraz system chłodzenia powietrza doładowującego.

W 1991 roku auto przeszło niewielką modernizację - zmieniono kształt przełączników oraz dźwigienek wewnątrz kabiny. Większe modyfikacje miały miejsce 2 lata później - facelifting objął głównie wnętrze (rozmieszczenie zegarów, inne obicia drzwi), choć na zewnątrz również powiało świeżością - pojawiły się nowe lampy soczewkowe, inne zderzaki czy listwy drzwiowe. Zmniejszono pojemność bagażnika, choć w oficjalnych notkach prasowych nadal podawano wartość 504 l. W gamie pojawiła się nowa jednostka napędowa - 3,0 l 24V. Motor rozwijał moc 211 KM oraz 232 KM w wersji QV. Była również odmiana 3,0 V6 24V Q4, która miała dwie osie pędne oraz 6-biegową manualną skrzynię. W 1993 roku pojawiła się Alfa Romeo 164 Super, różniąca się od podstawowej odmiany wyłącznie mocniejszymi wersjami tych samych silników.

Auto było produkowane przez 10 lat. W 1997 roku zostało wycofane z produkcji na rzecz Alfy Romeo 166, która nadeszła rok później.

Plusy:

• ogromny komfort podróżowania

• przyzwoite zużycie paliwa

Minusy:

• utrudniony dostęp do bagażnika za sprawą pasu tylnego o pełnej wysokości

• dużo wadliwej elektroniki