Suzuki Ignis
Ignis to model niewielkiego samochodu należącego do segmentu B, łączącego cechy małego auta i SUV-a. Wóz produkowany był w latach 2000-2008 przez japoński koncern Suzuki Motor Corporation.
Historia Ignisa jest dość zawiła. Po raz pierwszy pojawił się on w 2000 roku w Japonii jako samochód 3-drzwiowy i 5-drzwiowy. Choć miał nadwozie dwubryłowe, z zewnątrz nie przypominał znanego w Europie Ignisa. W Japonii model ten nazywany był Suzuki Swift.
Dobrze znanego w Europie Ignisa zaprezentowano w również w 2000 roku, ale na rynku amerykańskim nosił nazwę Cruze. Wóz bazował na projekcie z 1999 roku o nazwie Chevrolet YGM1. W Stanach Zjednoczonych oraz w Australii auto sprzedawano pod nazwą Chevrolet Cruze i Holden Cruze, a w Japonii jako Subaru G3X Justy.
Chevroleta Cruze z lat 2000-2008 nie należy więc mylić z obecnie produkowanym przez tę amerykańską firmę samochodem klasy kompakt.
W latach 2000-2003 na Starym Kontynencie sprzedawany był Ignis znany jako Suzuki Swift w Japonii, a od 2003 do 2008 roku dostępny był nazywany w USA Cruze.
W przeciwieństwie do japońskiego Ignisa (który był wozem innym niż europejskie) europejską wersję oferowano tylko w odmianie 5-drzwiowej. Wóz miał dwubryłowe, dość pudełkowate nadwozie z ostro ściętym tyłem. Z przodu znajdowały się światła przywodzące na myśl pierwszy prototyp Mercedesa SLK. Całość osadzona była na podniesionym zawieszeniu.
Wnętrze Ignisa nie powalało estetyką, ale też trudno było uznać je za brzydkie. Proste linie, czytelne zegary. Siedzenia były dość duże, ale brakowało im podparcia bocznego. Jak w wielu małych samochodach, tak i w tym Suzuki producent zdecydował się na dość wysokie ustawienie siedzisk i prawie pionowe ustawienie oparć foteli. Dlatego też pasażerowie jadący tym samochodem czuli się tak, jakby podróżowali na krzesłach. Takie usytuowanie siedzeń ma jednak zaletę w postaci doskonałej widoczności we wszystkich kierunkach.
Materiały użyte do wykończenia wnętrza miały przeciętną jakość (dość twarde plastiki), ale zmontowano jest dobrze, dzięki czemu nawet po kilku latach eksploatacji nic w tym wozie nie trzeszczy ani nie skrzypi. Jak to często bywa w małych autach, Suzuki poskąpiło nieco na materiałach wygłuszających. W tym samochodzie to szczególnie ważne, bo jego wysoka sylwetka stawiała większy opór podczas jazdy, co z kolei odbijało się na głośnych szumach opływającego karoserię powietrza we wnętrzu.
Ignis wyposażony był dość bogato już w podstawowej konfiguracji. Nabywając nawet najtańsze auto, klient otrzymywał przednie poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera, ABS z EBD, elektryczne wspomaganie kierownicy czy elektrycznie regulowane lusterka.
Choć Ignis występował zarówno z napędem na przednie, jak i wszystkie koła i miał podniesione zawieszenie, nie był samochodem terenowym. Nadawał się co najwyżej do pokonywania wyższych krawężników w aglomeracjach miejskich.
Do napędu europejskiej wersji producent przeznaczył dwa silniki benzynowe i jednego diesla. Jednostki o zapłonie iskrowym miały objętość skokową 1,3 l i 1,5 l. Mniejszy silnik wytwarzał moc 94 KM, a większy był o zaledwie 5 KM mocniejszy. Jednostka wysokoprężna pojawiła się na rynku dopiero w 2004 roku. Był to produkowany w Polsce diesel o objętości skokowej 1,3 l i mocy maksymalnej 69 KM.
Na innych rynkach Ignis uzbrajany był też w 88-konną jednostkę benzynową o objętości skokowej 1,3 l i spalający to samo paliwo silnik o objętości 1,5 l. Ten ostatni miał moc 110 KM, instalowano go w wersji Sport.
Mimo całkiem niezłej opinii Ignis ani w Europie, ani na innych rynkach nie zdobył wielkiej popularności. W 2008 roku zakończono jego produkcję. Od tego czasu nazwa Cruze jest przypisana do kompaktowego sedana produkcji Chevroleta.
