Subaru Zafira i chińskie Audi 100, czyli auta sprzedawane pod różnymi markami [cz.2]

Renault sprzedaje modele Dacii pod różnymi markami, w zależności od specyfiki danego rynku. Czasami po prostu przykleja znaczek swój lub partnera z Aliansu, czyli Nissana. Czasami wchodzi w spółki z lokalnymi firmami. Prześledźmy to na podstawie bestsellerowego Logana.

Dacia Logan Pick-up to solidny i tani dostawczak, który może się pochwalić ładownością sięgającą 800 kg. Bliźniacza odmiana dla Republiki Południowej Afryki zadebiutowała w 2008 r. i zwie się Nissan NP200. Auto jest wytwarzane w Port Elizabeth, a od rumuńskiej wersji różni się jedynie przodem.

Zwykły Logan w wersji sedan w Meksyku jest znany jako Nissan Aprio. W Indiach długo był sprzedawany pod nazwą Mahindra Renault Logan. W zeszłym roku ten model został przemianowany na Mahindrę Verito.

W Iranie Logan występował do 2009 r. pod nazwą Iran Khodro Renault Tondar 90, a następnie jako SAIPA Logan.

Hyundai Accent to samochód dobrze znany polskim kierowcom. Obecnie auta nie ma w europejskiej ofercie, jeśli nie liczyć Rosji, gdzie najnowsza generacja auta jest produkowana pod nazwą Solaris. Accent jest też zwany Hyundaiem Fluidic Verna, Brio czy Grand Avega.

Jednak najciekawiej wygląda sytuacja w Meksyku. Tam klienci mogą kupić Dodge'a Attitude. Auto absolutnie niczym nie różni się od koreańskiego pierwowzoru. Ma nawet znaczek Hyundaia. Tak samo wygląda sytuacja z modelem i10 czy pojazdami dostawczymi.

Starsze wcielania Accenta występowały też jako Dodge Verna i Brisa.

Pewnie dla nikogo nie będzie zaskoczeniem to, że sprzedawany od 1999 r. Opel Zafira A był też oferowany jako Chevrolet, Vauxhall i Holden. Wszystkie wymienione marki, łącznie z niemiecką, należą do koncernu General Motors.

Z kolei Subaru jest częścią Fuji Heavy Industries, koncernu, w którym do 2005 r. 20 % udziałów miał GM. Efektem współpracy firm był m.in. bazujący na Imprezie Saab 9-2X, o którym pisałem w poprzednim artykule o bliźniaczych modelach.

Innym ciekawym przykładem jest Subaru Traviq. MPV wytwarzany w latach 2001-2004 różnił się od Zafiry A nakładkami na zderzaki i znaczkiem.

Mały 206, który zadebiutował w 1998 r., był prawdopodobnie jednym z najlepszych aut marki Peugeot w historii. Samochód o ciekawej stylistyce sprzedał się w liczbie ok. 7 mln i był wytwarzany długo po premierze następcy, czyli 207. W nieco zmienionych formach był dalej oferowany w Chinach jako Citroën C2, w Ameryce Łacińskiej jako 207 Compact, a w Europie jako 206+.

W 2006 r. na rynek malezyjski weszła jeszcze jedna wariacja. Model Naza 206 Bestari miał jedynie wymieniony logotyp.

Proton i Mitsubishi współpracowały ze sobą od połowy lat 80. Japońska firma do 2004 r. miała udziały w holdingu, który sprawował kontrolę nad malezyjskim producentem. Mitsubishi i Proton dopiero w zeszłym roku ogłosiły ostateczne zakończenie kolaboracji.

Jednymi z najbardziej udanych Protonów byłe te, które opierały się na Lancerach. Najpierw był to Proton Saga, czyli lekko przerobiony Lancer 2 generacji. Lancer nr 4 to z kolei Proton Wira ("wira" oznacza po malezyjsku "bohater").

Auto miało m.in. reflektory z Colta i tylne lampy z Galanta. Samochód został zbudowany również w wersji rajdowej, w specyfikacji Grupy N. Największe sukcesy odnosił w Mistrzostwach Azji i Pacyfiku, ale jeździli nim także europejscy kierowcy, np. Hermann Gassner.

Także obecnie wytwarzany Lancer jest wytwarzany na licencji jako Proton Inspira.

W 2006 r. Opel ogłosił, że wskrzesi klasyczny model GT z przełomu lat 60. i 70. Szybko okazało się, że nie będzie to samodzielna, nowa konstrukcja, tylko Saturn Sky z innym znaczkiem. Bliźniakiem obu aut, ale różniącym się dość znacznie pod względem stylistyki, był z kolei Pontiac Solstice.

GT nie nawiązywał do protoplasty w żaden sposób, poza nazwą, ale był całkiem udaną konstrukcją. Nowoczesny wygląd, "nieskażony" inspiracjami pojazdem z przeszłości, pozwolił do Opla/Saturna przypiąć jeszcze jeden znaczek – Daewoo. Sprzedawany w Korei Południowej G2X był napędzany tym samym silnikiem, co pozostałe roadstery, czyli 2,0 R4 o mocy 260 KM.

Mercedes-Benz Sprinter również doczekał się swoich odpowiedników oferowanych pod innymi markami. W przypadku tego pojazdu dostawczego chodziło o wersje na rynki Ameryki Północnej, które pojawiły się tam krótko po powstaniu koncernu DaimlerChrysler.

Modele Freightliner Sprinter i Dodge Sprinter dwóch generacji były wytwarzane w Niemczech. Wersje osobowe przypływały do Ameryki w całości, zaś dostawcze były na powrót montowane w Stanach, co pozwalało unikać płacenia cła. Zmiany w stosunku do Mercedesa były kosmetyczne i ograniczały się do atrapy chłodnicy.

Na rynki Ameryki Łacińskiej Sprinter jest wytwarzany w Meksyku i Argentynie.

Volkswagen już 3 dekady temu wyczuł, że rynek chiński ma przed sobą świetlaną przyszłość. Niemiecki koncern współpracował z kilkoma producentami z Państwa Środka. Zawiązał spółkę joint-venture m.in. z FAW, który na przełomie lat 80. i 90. rozpoczął produkcję samochodu pod marką Hongqi na licencji Audi 100 C3.

Trudno tu operować datami, bowiem dane często bardzo różnią się od siebie. Zróżnicowanie modeli też było spore, chociaż większość pod względem wyglądu nie różniła się niemieckiego oryginału. Trzeba jednak oddać FAW, że nie ograniczał się do modyfikacji grilla. Wytwarzał też np. kombi i pick-upy, a także wersje przedłużane, również w wersji cabrio.

Jako że FAW już wcześniej działał w kooperacji z Chryslerem, pod maski pojazdów trafił silnik 2,2 właśnie tego producenta. Volkswagen później wymusił na Chińczykach montowanie pod maską także jednostek Audi. Auta z tymi motorami były jednak droższe. W CA7220 (Audi 200) pracowały też jednostki 2,0 V6 Nissana.

Wytwarzanie chińskich Audi 100 i 200 trwało do połowy pierwszej dekady XXI w.

Chrysler Town & Country przez lata produkcji i w ciągu kolejnych generacji doczekał się różnych wariacji. Był sprzedawany także pod takimi nazwami, jak Dodge Caravan czy Plymouth Voyager. W Europie jest najlepiej znany jako Chrysler Voyager lub Grand Voyager.

Duży van w najnowszym, piątym wcieleniu stał się także Lancią Voyager, po tym, jak Chryslera przejął Fiat. W Stanach Zjednoczonych jest jeszcze jedna inkarnacja tego MPV – Volkswagen Routan.

Pod względem technicznym jest to Chrysler, Niemcy nie zdecydowali się nawet na włożenie własnych silników. Przód samochodu jest jednak inny i przypomina Tiguana sprzed face-liftingu.

Opel Frontera, której wytwarzanie rozpoczęło się w 1991 r. to już klasyczna terenówka. Nie jest ona jednak dziełem niemieckiej firmy, a Isuzu, które swój model nazwało Rodeo. Pojazd był też znany jako Honda Passport, Holden Frontera, Vauxhall Fronetra oraz Isuzu Cameo.