Opel Movano 2,3 CDTI L3H2 (2016) - gotów do pracy

Po upływie 6 lat od wypuszczenia samochodu na rynek, miejsce pracy dla kierowcy, czyli wnętrze pojazdu prezentuje się nowocześnie i robi pozytywne wrażenie. Plastiki są dobrze spasowane, nic nie trzeszczy. Dwukolorowa deska rozdzielcza rozświetla nieco ponure wnętrze pojazdu. Jej główną zaletę zauważyłem już po wejściu do środka, mianowicie dobrze pochłania słońce i nie odbija promieni słonecznych. Reszta wnętrza została wykonana z tworzyw ciemnego koloru. Są to elementy, których głównymi zadaniami są praktyczność oraz łatwość w zachowaniu czystości.

W Movano nie ma problemu ze znalezieniem wygodnej pozycji. Jest to bardzo ważne dla kierowcy, który traktuje samochód jako miejsce pracy, często spędzając w nim więcej niż 8 godzin dziennie. Regulowany fotel jest wyposażony w podłokietnik, który znacznie umila pokonywanie dłuższych dystansów. Konfigurując samochód warto dołożyć 4500 zł i doposażyć go w klimatyzację, która zależnie od wersji może być sterowana ręcznie lub automatycznie. Testowany przeze mnie samochód miał manualną klimatyzację, która szybko i cicho schłodziła kabinę w gorący dzień.

Dla kierowcy ważny jest także porządek w kabinie. To jest mocna strona tego samochodu. Posiada on bowiem mnóstwo schowków. Naliczyłem ich 15 i do dzisiaj nie wiem, czy to były wszystkie.

Moją uwagę zwrócił wysuwany z konsoli centralnej uchwyt, do którego możemy doczepić np. faktury. Następny, bardzo praktyczny schowek znalazł się również na konsoli centralnej, nieco wyżej. Jest to duża otwierana przestrzeń bagażowa, w której spokojnie zmieści się telefon, dokumenty, portfel. Zasiadając na miejsce kierowcy pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, to mała, jakby wyjęta z samochodu osobowego kierownica. To bardzo dobrze. Jest ona regulowana w dwóch płaszczyznach. W Oplu bardzo szybko można dostrzec współpracę z francuskim koncernem. Widać to choćby po wszystkich przełącznikach znajdujących się pod kierownicą.

Gdy zajrzymy do przestrzeni transportowej ukazuje się nam dużo miejsca do wygospodarowania. Nic dziwnego, skoro przestrzeń ładunkowa o długości 3733 mm oraz szerokości 1756 mm (1380 mm pomiędzy nadkolami) ma pojemność 13 m³ oraz 1500 kg ładowności. Oznacza to, że Movano bez problemu pomieści dwie euro palety, co czyni go świetnym autem dla małych i dużych firm. Napęd samochodu na przednie koła pokazuje swoje plusy z tyłu samochodu. Dzięki takiemu rozwiązaniu napędu, próg załadunkowy został obniżony.

Podłoga, poza przetłoczeniami blachy, jest płaska. Jeśli sobie tylko życzymy, może ona zostać odpłatnie zabezpieczona sklejką drewnianą. W testowanym przeze mnie modelu ściany boczne zostały tak zabezpieczone przed porysowaniem i innymi uszkodzeniami mechanicznymi. Tylne drzwi producent doposażył w możliwość otwierania ich o kąt 270°, co na pewno sprawdzi się na budowie, czy podczas załadunku lub rozładunku pojazdu. To jednak nie wszystko. Auto, podobnie jak konkurencja, zostało wyposażone w duże drzwi boczne.

Pierwszą rzeczą jaką zauważyłem podczas jazdy Movano był problem z umiejscowieniem pedału sprzęgła. Pomimo zajęcia dogodnej pozycji za kierownicą, pedał ten był tak wysunięty do przodu, że cała moja noga znajdowała się na nim.

Gdy już wyjechałem na drogę, zdałem sobie sprawę, jak dobrze Opel poradził sobie z wygłuszeniem tego modelu. Jadąc z prędkością 80 km/h na szóstym biegu, kierowca może czuć się całkiem zrelaksowany. Do kabiny dochodzi jedynie delikatny szum wiatru opływającego nadwozie oraz niegłośne świsty turbosprężarek przy muskaniu pedału gazu.

Auto bardzo żwawo porusza się po mieście. Wszystko dzięki sercu pojazdu, czyli podwójnie doładowanemu, 2.3-litrowemu silnikowi CTDI o mocy 125 KM oraz momencie obrotowym, który wynosi 310 Nm. Jest on do naszej dyspozycji w zakresie 1250 – 2500 obr./min. Wyjeżdżając na trasę można zauważyć, że pomimo podwójnego doładowania silnik lekko męczy się ciągnąc tak duży pojazd. Cała moc samochodu przekazywana jest na drogę za pośrednictwem przednich kół. Movano oferowane jest również z napędem na tylną oś, a nawet z napędem na cztery koła.

Sześciobiegowa skrzynia została zestopniowana tak, aby sprawdziła się na trasie oraz podczas żwawego poruszania się po mieście. Dzięki temu nie trzeba za dużo wachlować dźwignią. Samochód jest oszczędny, choć przyznam, że zużycie paliwa w mieście odbiegało od danych katalogowych: 9,2 l/100 km. Wynik, jaki udało mi się osiągnąć podczas przejażdżki po mieście na pusto to 10,3 litra. Różnica choć mała, to na pewno będzie odczuwalna dla przedsiębiorców. W celu zmniejszenia zużycia oleju napędowego Opel zastosował system Start&Stop.

Jeżdżąc Oplem Movano bardzo szybko możemy się zapomnieć, że podróżujemy samochodem dostawczym. Jest to zasługa m.in. układu jezdnego, który zasługuje na dużego plusa. Samochód jedzie dokładnie tam, gdzie sobie kierowca zażyczy. Zawieszenie w tym modelu, jak na samochód dostawczy dobrze sobie radzi podczas tłumienia nierówności, będąc przy tym zaskakująco cichym. Jest ono miękko zestrojone, co czuć podczas pokonywania zakrętów, gdzie nadwozie pojazdu jest lekko przechylane. Układ wspomagania kierownicy działa bardzo lekko. Sprawdza się to szczególnie w mieście, gdzie kierowca nie musi używać siły do wykonywania manewrów. Duże wspomaganie nie przeszkadza jednak podczas szybszej jazdy na trasie.

Kiedyś głównym zadaniem samochodów dostawczych była praca. Mało kto zwracał uwagę na wygląd pojazdów. Dzisiaj kupujący przykuwają coraz większą uwagę do stylistyki tych aut. I tak o ile tyłu samochodu dostawczego nie da się za bardzo „podrasować”, to z przodem tego woła roboczego już jest inaczej. Wygląd Opla przypadł mi do gustu. Jest on nowoczesny, estetyczny, przykuwający uwagę a za razem mówiący, że jest gotów do pracy.

Przy podejmowaniu decyzji o zakupie samochodu dostawczego, głównym czynnikiem wyboru konkretnego wozu jest cena. Po jeździe Movano mogę stwierdzić, że jest to dobre, dopracowane auto. W tej wersji nadwoziowej i silnikowej, jego cena zaczyna się od 95 073 zł (netto) i może ona łatwo podskoczyć. W zamian dostaniemy już sześcioletnią, ale solidną konstrukcję.

Nie dziwię się, że Movano stało się takie popularne w Polsce. Bliźniaczy model opla, czyli Renault Master, wypada mniej korzystnie na tle swojego brata. Francuskie auto skonfigurowane w tej samej wersji nadwoziowej oraz silnikowej, przy prawie identycznym wyposażeniu standardowym, zostało wycenione na 104 300 zł (netto).

Jest to także odpowiedni moment, jeżeli planujemy zakup samochodu dostawczego. Dlaczego? Niebawem koncerny będą wprowadzać modele przystosowane do normy spalin Euro6. Wzrost cen nowych samochodów będzie zatem nieunikniony. Tymczasem możemy pójść do salonu, wytargować lepszą cenę i cieszyć się nowym autem.