Opel Meriva 1,7 CDTi Cosmo - elastyczne MPV [test autokult.pl]

Małe MPV budowane na płytach podłogowych samochodów z segmentów B i C to stosunkowo młody twór motoryzacji. Gabaryty aut miejskich jednak ciągle rosną, a to z kolei sprawia, że modele dzielące z nimi podzespoły także nabierają coraz większych rozmiarów.

Nawet największe chuchro ubrane w zimową kurtkę może wyglądać nieco potężniej. W ten właśnie sposób mała Corsa, wzorując się na większej Zafirze, założyła puchowe odzienie i wkroczyła jako MPV do segmentu K, z którym wcześniej miała niewiele wspólnego. Corsa C, występując pod nazwą Meriva A, wyglądała jednak dość mizernie i zadowalała się okruchami rynkowego tortu, jakie zostawiła najedzona do syta, nieco większa konkurencja.

Nowa Meriva B trochę urosła, ale także bazuje na elementach podwozia modelu Corsa C i tym razem ubrana w stylowe szaty wraz z młodszą konkurencją dziarskim krokiem wchodzi do kuchni i śmiało wyciąga rękę po swój kawałek tortu.

Meriva B odsłonięta w 2010 roku w Genewie pod względem stylistyki świetnie wkomponowuje się w obecną ofertę Opla z modelem Insignia na czele - i naprawdę może się podobać. Wygląd to jednak nie wszystko, ponieważ nowa Meriva za rozsądne pieniądze może także całkiem sporo zaoferować.

Wygląd zewnętrzny to widoczne gołym okiem nawiązania do współczesnego trendu panującego u Opla. Krągłe kształty ponacinane ostrzejszymi krawędziami i odważne obrysy szyb czy dużych reflektorów wprowadziły nieco polotu, a nawet awangardy. W oczy rzuca się rozstaw klamek, który zdradza rozwiązanie niezwykle rzadko spotykane we współczesnej motoryzacji – tylne drzwi FlexDoor otwierane pod wiatr pod kątem 84 stopni. Z założenia mają pomóc one w dostępie do tylnej kanapy, zwłaszcza gdy przewożone są na niej małe dzieci. Otwierane w ten sposób drzwi wyglądają efektownie i przykuwają wzrok.

Kompozycja przestronnego wnętrza tego niewielkiego MPV jest naprawdę świetna. Duża część kokpitu, w tym dolne partie konsoli centralnej czy kierownica, to całkiem udany przeszczep z modelu Insignia czy Astra. Przestylizowano górną część  deski rozdzielczej, która leniwie zachodzi aż na boczki drzwi i skrywa wyświetlacz nawigacji. Całość jest dość ergonomiczna i mimo twardych plastików wygląda schludnie. Ponadto przy prezentowanym zestawieniu kolorystycznym tapicerki nie można tutaj mówić o nudzie, tym bardziej jeśli mamy nad sobą przeszklony, panoramiczny dach.

Na chwilę uwagi zasługują także niezwykle wygodne i twarde fotele, które mają nawet regulację podparcia kolan. Wysoka pozycja za kierownicą może przypominać tę z dużo większych samochodów segmentu K, a dodatkowo kierownica jest delikatnie skierowana wieńcem do pionu.

Przestrzeń między przednimi fotelami i tylna kanapa to wizytówka oplowskich systemów Flex. Podłokietnik mocowany na aluminiowych szynach (FlexRail) jest niezależnie przesuwany w poziomie, a w pionie kryje pod sobą kilka poziomów uchwytów na kubki bądź butelki i schowków. Łącznie we wnętrzu małego MPV Opla są aż 32 schowki! Tylny rząd to trzy (szerokość 40/20/40) dość wygodne, choć może trochę zbyt wąskie, niezależne siedziska, które można przesuwać i regulować kosztem przestrzeni bagażowej (FlexSpace). Miejsca na bagaż - jak na samochód zbudowany na platformie segmentu B - jest naprawdę dużo, a dodatkowo pod regularną podłogą znajduje się pojemna, wyłożona materiałem wnęka po kole zapasowym (a potem w razie czego można skorzystać z załączonego zestawu naprawczego).

Prezentowany egzemplarz cechował się silnikiem wysokoprężnym 1,7 CDTi EcoTec o mocy 130 KM sprzężonym z sześciobiegową przekładnią ręczną. Jednostka napędowa w połączeniu z tą skrzynią, jak na auto miejsko-rodzinne, zapewniała rewelacyjną dynamikę i elastyczność, szczególnie powyżej 2000 rpm. Także do ekonomii tego silnika nie można mieć żadnych zastrzeżeń – nieco ponad 7 litrów w cyklu miejskim to uczciwa cena za oferowane osiągi.

Jeżdżąc po miejskich koleinach, można odnieść wrażenie, że jak na samochód rodzinny nastawy zawieszenia w połączeniu z siedemnastocalowymi obręczami wydawały się trochę zbyt twarde. Z drugiej strony można to zrozumieć ze względu na stosunkowo wysokie nadwozie i chęć dopasowania wymiarów kół do gabarytów auta.

Wspominając o użyteczności w mieście, warto wspomnieć, że pracujący lekko układ kierowniczy wraz z czujnikami parkowania i dobrą widocznością naokoło pozwalał na bezproblemowe parkowanie nawet na zatłoczonych parkingach centrów handlowych, jednak przy normalnej jeździe przydałyby się nieco większe lusterka boczne.

Opel Meriva generacji B to niezwykle ciekawe, funkcjonalne, rodzinne auto, które nie nudzi ani swoją stylistyką, ani prowadzeniem. Mały reprezentant segmentu K ma swój pozytywny udział we współczesnym wizerunku marki Opel i wraz z pozostałymi modelami pokazuje, jak bardzo producent Rüsselsheim zmienił swoje oblicze w ciągu kilku ostatnich lat. Niezłe wyposażenie podstawowe i ciekawe opcje obejmujące między innymi całkiem niezłą nawigację (3500 zł, z siedmiogłośnikowym audio w pakiecie), panoramiczny dach (2950 zł), system przewożenia rowerów (2400 zł, system FlexFix), podgrzewane fotele czy kierownicę (1900 zł, z tempomatem w pakiecie) pozwolą skonfigurować idealne auto dla młodej rodziny, dla której podróż samochodem to coś więcej niż tylko przemieszczenie się z jednego punktu do drugiego.

• niebanalny wygląd

• dobre rozplanowanie wnętrza i systemy Flex

• wygodne fotele

• dobra dynamika okupiona umiarkowanym zużyciem paliwa

• małe lusterka boczne

• zbyt twarde nastawy zawieszenia

Zobacz także inne testy!

Zdjęcia wykonał Marcin Pogorzelski

*[block position="inside"]7363[/block]