McLaren P1

P1 to najnowszy supersportowy model McLarena. Po raz pierwszy wersję produkcyjną tej maszyny zaprezentowano na salonie samochodowym w Genewie wiosną 2013 roku. P1 jest duchowym następcą legendarnego McLarena F1, który przez kilka lat dzierżył palmę najszybszego drogowego samochodu na świecie. Nazwa P1 jest skrótem od „Position One”, a więc pierwszego miejsca w zawodach.

Stylistyka McLarena P1 znacząco odbiega od znacznie tańszego modelu MP4-12C. Samochód ma wiele nietypowych rozwiązań stylistycznych, jak choćby przednie światła przypominające bumerangi czy tylne lampy złożone z diod LED i ukształtowane w wąskie paski. Są też oczywiście unoszone ku górze drzwi, których sposób otwierania do złudzenia przypomina ten z modelu F1.

W kabinie pasażerskiej P1 dominuje włókno węglowe, ale nie ma w tym nic dziwnego – w końcu McLaren jest samochodem sportowym z najwyższej półki. Design wnętrza jest bardzo klarowny i prosty – nie w środku nie ma nic, co nie jest niezbędne do szybkiej jazdy.

Oczywiście atrakcyjne nadwozie i wnętrze są tylko dodatkami do tego, co McLaren ma najlepsze, a więc do rozwiązań technicznych w zakresie napędu, zawieszenia, hamulców i aerodynamiki.

Zawieszenie to wielowahaczowy układ z amortyzatorami o regulowanej charakterystyce pracy, a za skuteczne hamowanie odpowiadają ceramiczne tarcze hamulcowe z wielotłoczkowymi zaciskami.

Znakomite osiągi P1 zapewniają dwa silniki. Pierwszym z nich jest tradycyjny motor cieplny znany również z MP4-12C. Jednostka napędowa ma układ cylindrów V8 z kątem rozwidlenia ich rzędów wynoszącym 90 stopni. Jest oczywiście bezpośredni wtrysk paliwa, ale w przeciwieństwie do głównego rywala – Ferrari LaFerrari – silnik McLarena jest wspomagany dwiema turbosprężarkami ustawionymi w układzie równoległym.

Wykorzystanie turbodoładowania ma swoje uzasadnienie – V-ósemka ma objętość tylko 3,8 l. Dzięki turbinom udało się uzyskać moc 737 KM przy 7500 obr./min i maksymalny moment obrotowy 720 Nm przy 4000 obr./min.

Drugim źródłem mocy jest motor elektryczny czerpiący energię z baterii ustawionej tuż za plecami kierowcy i pasażera McLarena. Silnik jest wpięty między jednostkę spalinową a dwusprzęgłową zautomatyzowaną skrzynię biegów o siedmiu przełożeniach. Jednostka elektryczna rozwija moc 132 kW (179 KM) i moment obrotowy 260 Nm.

McLaren P1 ma łącznie 916 KM mocy maksymalnej i ponad 900 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Dzięki temu auto powinno przyspieszać do setki w mniej niż 3 s, w mniej niż 7 s do 200 km/h, a 300 km/h powinno pojawiać się na liczniku po około 17 s. Prędkość maksymalna szacowana jest na 370 km/h, ale została ograniczona do 350 km/h.

Producent informuje, że P1 jest niezwykle lekkim samochodem (waży 1395 kg). Jest to jednak pewnego rodzaju oszustwo, bo jest to waga suchego bolidu bez paliwa i wszelkich płynów niezbędnych do jazdy. Wydaje się, że rzeczywista masa własna McLarena oscyluje w granicach 1550-1600 kg. Dla porównania gotowe do jazdy Ferrari LaFerrari powinno ważyć około 100 kg mniej, a Porsche 918 Spyder około 100 kg więcej.

McLaren P1 wykorzystuje efekt przyziemny i został wyposażony w układ DRS. DRS można aktywować przy prędkości powyżej 260 km/h. Dzięki temu bolid ma bardzo dużą przyczepność i może jeździć szybko nawet po szybkich łukach, a po zmianie ustawienia tylnego skrzydła opór aerodynamiczny spada o 23%.