Mazda 6 2,2 SkyActiv-D SkyPassion - test

Umawianie się na randkę z modelką pociąga ze sobą pewne konsekwencje. Wszyscy się za wami odwracają, a kiedy tylko spuścisz ją z oka, każdy facet wywala język na wierzch i próbuje zwrócić na siebie jej uwagę. Podobnie jest z nową Mazdą 6, która nie zawsze radzi sobie z nadmiernym zainteresowaniem.

Mazda to jeden z najbardziej uśmiechniętych producentów samochodów na świecie. Po latach pracy pod dyktando Forda Japończycy wreszcie wypracowali sobie niezależność. Efektem tego są ich najnowsze produkty. Doskonałym przykładem czerpania korzyści z filozofii zoom-zoom jest nowa szóstka, która powstała w trosce o jak najlepszą harmonię ze środowiskiem.

Plusem tego wszystkiego jest zupełnie nowa sylwetka, która czerpie garściami z inspiracji wykończeniowych świetnie wyglądającej CX-5. Styliści uzyskali perfekcyjne proporcje, które właśnie w tym segmencie są kluczem do estetycznego sukcesu. Mazda 6 to bez wątpienia najlepiej wyglądająca przedstawicielka segmentu D i jedno z najpiękniejszych aut na rynku motoryzacyjnym.

Chwilę po otrzymaniu kluczyków do auta zatrzymałem się na stacji benzynowej. Wracając z kubkiem gorącej kawy, zauważyłem, że zaparkowało obok mnie nowe, beżowe Maserati Quattroporte. Pod względem stylistycznym Mazda 6 to auto, którego kierowca może jeździć w szarej bluzie z kapturem, chodzić w czapce z daszkiem i bez grama zażenowania parkować obok Maserati dżentelmena ubranego w najlepiej skrojony garnitur.

Jak się jednak okazało kilka minut później, nie miałem żadnych szans w starciu z Maserati na autostradzie A2 z Warszawy w kierunku Łodzi. Ten odcinek jest świetnym miejscem na weryfikację największych zalet limuzyny ze sportową sylwetką i mocnym dieslem pod maską.

Przyspieszenie od 0 do 100 km/h w mniej niż 8 s pozwala odczuć frajdę z jazdy, jednak kończy się ona przy prędkości około 150 km/h. Dlaczego? Być może to przez lusterka lub mocno podciągniętą do góry dolną krawędź okien przy prędkościach autostradowych we wnętrzu panuje ogromny hałas. Co więcej, po kilkunastu kilometrach zatrzymałem się na pierwszym MOP-ie, by domknąć maskę.

Jak się jednak okazało, była ona szczelnie domknięta już wcześniej. Pęd powietrza sprawia, że jej część przy podszybiu, zwłaszcza gdy wieje, wpada w niepokojąco mocne drgania. Dopiero podczas spotkania z członkami bydgoskiego fanklubu MazdaSpeed, którym pokazałem moją czerwoną szóstkę, dowiedziałem się, że to problem wszystkich Mazd.

Wnętrze nowej Mazdy 6 potrafi przekonać do siebie niemal każdego potencjalnego klienta szukającego auta segmentu D. Tak jest jednak do czasu. Za czasem okazuje się, że dolna część konsoli środkowej jest tak miękka, że bez trudu można ją wygiąć nawet o kilka centymetrów. Co więcej, w tylnym podłokietniku są dwa cupholdery, jak na Mazdę przystało. W nowej szóstce są one jednak całkowicie odsłonięte, przez co pasażerowie siedzący z tyłu nie mają jak wygodnie ułożyć ręki.

To jednak nie wszystko. Nowa Mazda 6 została wyposażona w całkiem sprawnie działającą nawigację satelitarną. Co z tego, skoro można nią sterować zarówno z poziomu kierownicy, dżojstikiem, jak i przyciskami umieszczonymi wokół wyświetlacza. To wszystko? Nie! Wyświetlacz jest także obsługiwany przez dotyk. Nie lepiej było wyrzucić wszystkie przyciski i po prostu go powiększyć?

Na szczęście jakość materiałów w środku jest naprawdę dobrej jakości. Świetnie prezentuje się konfiguracja z jasną skórzaną tapicerką. Najbardziej spodobał mi się panel sterowania klimatyzacją z ładnie wyglądającymi wyświetlaczami temperatury i klasycznym, charakterystycznym dla japońskich aut zegarkiem.

Delikatnym rozczarowaniem może być jednostka napędowa. 175 KM oraz 420 Nm momentu obrotowego to wystarczająca moc w takim aucie, jednak biorąc pod uwagę większą akcyzę, silnik o pojemności 2,2 l nie ma żadnego sensu. Volkswagen wyciska tyle samo z dwulitrowego czterocylindrowca i podobnie powinna zrobić Mazda. Poza tym spalanie deklarowane przez producenta jest bardzo optymistyczne. Średnia na poziomie 4,5 l i zaskakujące 3,9 l oleju napędowego w trasie to wartości niemal nierealne.

Przy prędkości 80 km/h ledwo udawało mi się zejść poniżej 5 l. Może to kwestia egzemplarza, którym jeździłem, bo wyraźnie był on po przejściach, jednak najlepiej przyjąć, że auto spala 7-8 l ropy. Nadal nie jest to tak zły wynik. Podobnie jest z właściwościami jezdnymi: na szybszych, ciasnych zakrętach Mazda trzymała się drogi bez zarzutu.

Czy warto zainteresować się kupnem tego auta? Tak, i salon Mazdy byłby pierwszym miejscem, do którego bym się udał, szukając limuzyny segmentu D. Wszystko za sprawą wyglądu, który jest absolutnie największą zaletą tego auta. Poza kilkoma niedoróbkami i nieprzemyślanymi rozwiązaniami, które były nie do pomyślenia w przypadku starszych Mazd, to kawał dobrego samochodu.

To przepiękna modelka, która nie zawsze wie, że małe sztućce są do przystawek, i która czasami "włancza" zamiast włączać. Wystarczy jej jednak o tym kilka razy przypomnieć, a poprawi się - przynajmniej tak obiecywała. Czekamy na facelifting.

Jak to wygląda pod względem cenowym? Gdyby chodziło o moje pieniądze, kupiłbym najsłabszą wersję z dwulitrowym silnikiem benzynowym o mocy 145 KM. Ceny rozpoczynają się od 88 700 zł, a z wersji wyposażenia rozsądna wydaje się SkyMotion, która wymaga 9000 zł dopłaty. Dostajemy wtedy m.in. klimatyzację automatyczną, radio z AUX, czujniki TPMS czy łącze Bluetooth. Nasz diesel kosztował ponad 140 000 zł, ale na pokładzie było niemal wszystko, czego dusza zapragnie.

Technologia zoom-zoom ma pokazać wszystkim, że zakup diesla, który spala 1-2 l mniej, nie zawsze jest opłacalny - takich słów użył sprzedawca w salonie Mazdy, kiedy tydzień po teście pojechałem kupić żarówkę do mojej prywatnej "madzi". Chyba jednak miał rację.

Perfekcyjnie proporcjonalna sylwetka

Dynamiczny silnik

Bogate wyposażenie

Zazdrosne spojrzenia

Wysoka cena

Praca drążka zmiany biegów

Wpadki wykończeniowe