Fiat 500C 1,3 MultiJet Lounge - retro, ale nie dla ludu [test autokult.pl]

Odświeżanie przykurzonych przez lata modeli to w ostatnich latach częsty zabieg stosowany przez producentów samochodów. Jednym z najgłośniejszych powrotów na rynek był zaprezentowany po ponad 30 latach przerwy Fiat 500. Ile w nim historii, a ile współczesności?

Pięćsetka była autem wybieranym przez uboższą klasę włoskiego społeczeństwa – można więc powiedzieć, że dzięki swojej atrakcyjności cenowej w dużej części zmotoryzowała Włochy. Ze współczesnym Fiatem 500 jest trochę inaczej. Klasyczne kształty, które udało się zachować stylistom, są źródłem wdzięku i stylu, a sam samochód kierowany jest raczej do ograniczonego grona ludzi, ponieważ stanowi jedną z droższych propozycji w segmencie A.

Testowany egzemplarz to odmiana z otwieranym dachem, czyli 500C. O ile klasyczny Fiat 500 z płóciennym dachem oferowany w połowie XX wieku był tańszym wariantem, o tyle współcześnie za wiatr we włosach trzeba słono dopłacić. Z tego powodu samochód - mimo niebywałego uroku i stylu, jaki zapewnia elektrycznie zsuwany po słupkach dach - jest bardzo rzadkim widokiem. Jeśli już się pojawi na miejskich ulicach, wzbudza ogromne zainteresowanie. Nawiązujące do dawnych korzeni linie udało się efektownie przenieść na współczesny kształt samochodu, dzięki czemu mały Fiat 500C wygląda bardzo spójnie, stylowo i emanuje wdziękiem, gdy jedzie się nim przez miasto (zwłaszcza z otwartym dachem).

Prosta i lekka sylwetka boczna w połączeniu z intensywnie czerwonym lakierem dwudrzwiowego nadwozia typu landaulet i beżową harmonijką powodują, że nawet sceptycy po bliższym poznaniu auta są w stanie mu wiele wybaczyć – także zaporową cenę. Takie smaczki jak sposób otwierania tylnej pokrywy bagażnika, bardzo ładne szesnastocalowe obręcze, wykończone pod kolor wnętrze czy końcówka dźwigni zmiany biegów inspirowana kulą bilardową sprawiają, że ten samochód to coś więcej niż tylko auto miejskie – to pewien współczesny hołd dawnej motoryzacji i jednocześnie symbol poczucia estetyki.

Fiat 500 to nie tylko ładne pudełko, w środku na kierowcę czeka także kilka miłych niespodzianek. Kolejny raz prostota nabiera tutaj nowego wymiaru. Otaczające kabinę plastiki nie rażą topornością, a w oczy rzuca się ciekawa kompozycja. Duży kawałek lakierowanego plastiku rozciąga się od prawej do lewej, zwężając się w jednym miejscu na panel klimatyzacji czy radia. Wszystkie linie zakreślone są z pomysłem i cieszą oko tak samo jak zintegrowany z obrotomierzem i komputerem pokładowym prędkościomierz.

Jasna, półskórzana tapicerka i biała kierownica wyglądają bardzo elegancko i szykownie, ale bije od nich brak praktyczności. Mimo niewielkiego przebiegu wieniec jest brudny i bez trudu można rozpoznać, w który miejscu ci, którzy nie myją rąk, lubią trzymać kierownicę. Ogromną wadą wnętrza Fiata 500 jest brak zamykanych schowków. Na konsoli centralnej znajduje się jedna szufladka, w której ledwo mieszczą się klucze od domu.

Zadziwiać może miejsce na tylnej kanapie. Mimo małych gabarytów i całkowicie odsuniętych przednich foteli spokojnie zmieszczą się tam dwie niezbyt wysokie osoby – niewygodne są jedynie plastikowe zagłówki. Przednie fotele zapewniają w miarę komfortową podróż, jednak przeszkadzać może ich ograniczona regulacja. Wysokość można dobierać wyłącznie poprzez niezależne pochylanie siedziska i oparcia. Kierownica także jest niestety regulowana tylko na wysokość.

Najciekawszy element wyposażenia 500C stanowi - jak łatwo się domyślić - sam dach. Płótno składa się elektrycznie w trzech etapach – można je złożyć do poziomu tradycyjnego szyberdachu, pełnego dachu lub wraz z tylną szybą. Harmonijka leżąca na pokrywie bagażnika skutkuje brakiem widoczności w lusterku wstecznym, jednak - jak wspomniałem wcześniej - przyjemność z korzystania z tego rozwiązania po prostu sprawia, że docenia się lusterka boczne i wiatr we włosach.

Pojemność silnika to parametr, któremu Fiat 500 zawdzięcza swoją nazwę. Gdyby trend ten był kontynuowany do dzisiaj, prezentowana 500 nazywałaby się 1300, ponieważ pod króciutką maską drzemała wysokoprężna jednostka 1,3 MultiJet. Nie gwarantuje ona niezapomnianych wrażeń, ale w zakresie prędkości obrotowych od 2000 w górę pozwala na w miarę dynamiczną jazdę (zarówno po mieście, jak i w trasie) przy stosunkowo niewielkim apetycie na paliwo.

Sam silnik mógłby być jednak nieco lepiej wyciszony, ponieważ charakterystyczny dźwięk jednostki wysokoprężnej niepowstrzymanie dociera do uszu osób przebywających w kabinie. Przy zaciągniętym płótnie trwa ciągła rywalizacja: co będzie głośniejsze – uroczo skrzypiący dach, klekoczący silnik czy może dźwięk dobiegający z sześciu głośników umieszczonych w kabinie.

Pięciobiegowa przekładnia manualna zastosowana w prezentowanym 500C została zestopniowana w taki sposób, aby móc komfortowo poruszać się po mieście. Jedyną jej wadą jest nieprecyzyjny bieg wsteczny. Więcej zastrzeżeń mam niestety do systemu Start&Stop, który pracuje ospale i nie radzi sobie podczas dynamicznego ruszania, dławiąc silnik.

Zawieszenie i układ skrętu Fiata 500 są rozsądnie zestrojone. Konstruktorzy przewidzieli, że naturalnym środowiskiem 500 będzie miasto. Charakterystyka układu zawieszenia kieruje się bardziej w stronę komfortu niż sportowych doznań, a układ kierowniczy pracuje bardzo lekko. Mimo dość niskiego tłumienia samochód nie kładzie się jednak zakrętach.

Fiat 500 to obiekt westchnień niejednej kobiety. Mężczyźni podchodzą do niego raczej z dystansem, a nawet jeśli im się podoba – zazwyczaj wstydzą się do tego przyznać. Dzisiejsza, typowo miejska 500 od strony stylistycznej świetnie nawiązuje do swoich korzeni, jednak podczas opracowywania oferty rynkowej wspomniana wcześniej idea auta dla ludu musiała gdzieś się zagubić.

Cena prezentowanego w teście Fiata 500C to wydatek startujący od 69 000 zł (w promocji). Na pocieszenie warto dodać, że dzięki małym gabarytom samochód ten można umyć na bezdotykowej myjni za zaledwie 3 zł. Ta pozornie nieznacząca informacja jest naprawdę cenna, ponieważ ktoś, kto zapłaci za najbardziej stylowego reprezentanta segmentu A niemal 70 000 zł, na pewno zadba także o to, aby jego nabytek nie tracił swojego wdzięku z powodu przykurzonego lakieru czy felg.

• świetny wygląd nawiązujący do poprzednika

• stylowe wnętrze

• rzadko spotykany typ nadwozia

• niski apetyt na paliwo

• ciekawa propozycja auta miejskiego

• głośny silnik

• wysoka cena

Zobacz także inne testy!

Zdjęcia wykonał Marcin Pogorzelski

*[block position="inside"]7252[/block]