Dacia Lodgy TCe 1,2 (115 KM) Prestige [test autokult.pl]

Dacia Lodgy to samochód niezwykle prosty, który nie zamierza niczego udawać. Widać to już na pierwszy rzut oka po dwubryłowym nadwoziu z krótkimi zwisami. Wygląd zewnętrzny przypomina lekkie auto dostawcze, które na potrzeby przewiezienia dodatkowych pasażerów przedłużono o kilkadziesiąt centymetrów. Całość prezentuje się jednak nadzwyczaj dobrze, a duże szyby optycznie odchudzają skromną konstrukcję.

Nieudziwniona niczym sylwetka zapowiada ogrom przestrzeni we wnętrzu i duże pokłady funkcjonalności. Jest dokładnie tak, jak można by się tego spodziewać. Kabina wita pasażerów przestronnością niemal w każdym kierunku. Miejsca nie zabraknie ani niskim, ani wysokim, ani chudym, ani grubym. Po odpowiednim rozplanowaniu zmieści się duża rodzina, i to bez względu na konfigurację wyżej wymienionych cech. Drugi i trzeci rząd siedzeń zapewniają porównywalną ilość miejsca na nogi, jednak w tym ostatnim ze względu na lekko opadający dach lepiej posadzić niższe osoby. Dodatkowe siedziska bardzo szybko rozkładane znad podłogi gwarantują naprawdę przyzwoity komfort podróżowania.

Wersja siedmioosobowa to jednak niestety trochę problemów z przewozem większych bagaży. Ostatni rząd foteli po złożeniu zostaje w poziomie jako wystający garb lub wędruje do pionu i blokuje bagażnik na długość. O akceptowalnie płaskiej podłodze nie ma co marzyć, ale cieszy naprawdę niski próg załadunku. Mniejsze przedmioty można za to porozkładać w licznych schowkach i półkach np. przy lewarku zmiany biegów czy na górze kokpitu.

To, co zaraz obok przestronności kabiny łatwo zauważyć, to jakość jej wykończenia. Praktycznie wszystko w środku oprócz foteli jest bardzo twarde i gdzieniegdzie topornie wykonane. W porównaniu ze starszymi modelami z oferty w ogólnym rozrachunku widać jednak krok do przodu chociażby w spasowaniu i samym projekcie kompozycji.

Wnętrze rodzinnej Dacii nie straszy klimatem sprzed 20 lat, ale wygląda schludnie i nowocześnie. Dotykowy ekran nawigacji jest naprawdę spory i jako centralna jednostka znacznie uatrakcyjnia deskę rozdzielczą. Nie pamiętam, żebym w ostatnim czasie widział w nowym aucie prostszy i bardziej intuicyjny kokpit. W kwestii ergonomii projektanci również wysłuchali uwag klientów – pokrywa silnika unosi się na siłowniku pneumatycznym, roleta bagażnika jest ściągana, a nie składana, a przyciski od elektrycznego otwierania szyb znajdują się na swoim miejscu. Wszystko jest tak, jak w cywilizowanym samochodzie być powinno, a w przypadku najbogatszych wersji wyposażenie nie odbiega standardem od dużo droższej konkurencji.

Nietrudno zauważyć, że Dacia Lodgy to niemałe auto, dlatego wysoka pozycja za kierownicą i duża powierzchnia przeszklenia pomagają przy manewrach. Rumuńsko-francuskie MPV przy całych swoich gabarytach jest dość zwrotne, a w wybranych wersjach kierowcę wspomagają też czujniki parkowania.

Statycznie Dacia Lodgy zaskakuje bardzo pozytywnie, tym bardziej jeśli w międzyczasie rzuci się okiem na cennik. Podczas jazdy jest jeszcze lepiej. Znana z modeli Renault benzynowa jednostka napędowa o pojemności 1,2 l jak na tak duże auto jest naprawdę zaskakująco żwawa. Samochód stworzony został do spokojnej i rozważnej jazdy, ale nie ma mowy o tym, aby silnik męczył się z ciągnięciem siedmioosobowego nadwozia. Zaskakujące jest to, że nawet przy częściowym załadunku auto nie traci wigoru i nadal dość chętnie wyrywa do przodu po przekroczeniu granicy 3000 obr./min.

Lewarek ręcznej skrzyni biegów mimo swojej długości prowadzi się całkiem precyzyjnie, a dość krótkie przełożenia pozwalają szybko wchodzić na wyższe obroty, przy których drgania silnika przechodzą bezpośrednio na drążek. Bardziej przeszkadza jego umiejscowienie - mógłby się znajdować trochę bliżej kierownicy. Żwawy silnik i stosunkowo sztywne zawieszenie zachęcają, aby nie traktować Lodgy jak rodzinnego busa, jednak mocno wspomagany układ kierowniczy studzi ten zapał przed każdym ostrzejszym zakrętem.

Podczas szybszej jazdy już po przekroczeniu 100 km/h do kabiny dociera niestety głośny szum powietrza, a na nierównościach plastiki zaczynają poskrzypywać. Hamowanie z wyższych prędkości nie wzbudza zastrzeżeń, auto zachowuje się pewnie i stabilnie, ale przy gwałtownym heblu przez śliską tapicerkę siedziska można się trochę zsunąć z fotela.

Dacia kolejny raz pokazała, że „dobrze” i „tanio” można rozsądnie pogodzić. Lodgy to świetny samochód, który oferuje naprawdę dużo za rozsądne pieniądze. Nieważne, czy obiektem zainteresowania będzie najtańsza czy najdroższa wersja, osoba świadoma tego, że nadal porusza się w budżetowym segmencie, będzie na pewno bardzo zadowolona.

• Przestronność wnętrza i możliwości przewozowe

• Duży krok do przodu z jakością wykonania

• Prostota i ergonomia

• Dynamika jazdy i prowadzanie (jak na segment)

• Cena podstawowa

• Układ kierowniczy

• Trzeci rząd foteli nawet po złożeniu znacznie utrudnia przewóz bagażu