Ferrari 456

Debiut Ferrari 456 miał miejsce w 1992 roku. Samochód był produkowany przez 5 lat, a licząc z jego zmodyfikowaną wersją o nazwie Ferrari 456 M – 6 lat dłużej, do 2003 roku.

Model 456 w salonach samochodowych wskoczył na miejsce wycofanego z produkcji Ferrari 412. Firmie Ferrari chodziło więc o zastąpienie w swojej ofercie 4-siedzeniowego samochodu z 12-cylindrowym silnikiem modelem o dokładnie takiej samej charakterystyce, tyle że będącym bardziej na czasie. Ta sztuka udała się włoskiemu producentowi doskonale – design Ferrari 456 do samego końca uchodził za nowoczesny, podobnie jak rozwiązania technologiczne dotyczące samego wyposażenia auta.

Co ciekawe Model 456 bywa do teraz błędnie utożsamiany z samochodem o wyścigowym zacięciu, do jakich firma Ferrari przyzwyczaiła swoich klientów. Tymczasem Ferrari 456 to tak naprawdę auto, które przede wszystkim ma zapewniać maksymalną wygodę podczas jazdy, choć oczywiście nie jest zupełnie pozbawione sportowego sznytu.

Model 456, nie licząc wspomnianej wersji "M" po gruntownej modernizacji, występował zasadniczo w dwóch wariantach: jako Ferrari 456 GT i Ferrari 456 GTA.

Ferrari 456 GT to czteromiejscowe, tylnonapędowe coupé. Samochód mierzący 4730 mm długości, 1920 mm szerokości i 1300 mm wysokości został zaprojektowany na początku lat 90. przez studio Pininfarina pod kierownictwem Lorenzo Ramaciottiego (ma on na koncie projekty takich samochodów jak Maserati Quattroporte, Ferrari Enzo czy Ferrari 360 Modena). Liczba 456 w nazwie nawiązuje do pojemności pojedynczego cylindra (456,16 cm3). Ferrari zastąpiło produkowany od 1980 do 1993 roku model Mondial.

Skrót GT (Gran Turismo) nie jest przypadkowy. Odnosi się on przede wszystkim do komfortu podróżowania, przestronnego wnętrza i nieco mniej agresywnej stylistyki nadwozia. Charakterystyczną cechą Ferrari 456 jest umieszczony z przodu silnik, dzięki czemu samochód stał się bardziej praktyczny, wzrosła także widoczność. Z tyłu znajduje się niewielki 190 l bagażnik.

Pod maską pracuje widlasta, 5,5 l jednostka V12 o mocy 442 KM (325 kW) uzyskiwanej przy 6250 obr./min i maksymalnym momencie obrotowym wynoszącym 550 Nm, osiąganym przy 4500 obr./min. To pozwala rozpędzić ważące 1690 kg Ferrari 456 do pierwszej setki w 5,2 s. Czas pokonania 400 m wynosi 13,3 s. Prędkość maksymalna to 300 km/h. Średnica cylindra i skokowa tłoka to odpowiednio 88,00 mm x 75,00 mm. Stopień sprężania wynosi 10,6:1. Rozstaw kół przód/tył liczy 1585/1606 mm. Te wartości sprawiają, że 456 jest najszybszym czteroosobowym samochodem produkowanym w tamtym okresie. Silnik montowany w Ferrari 456 zdobył nagrodę International Engine of the Year w 2000 i 2001 roku. W wersji GT zastosowano sześciostopniową manualną skrzynię biegów. W wersji GTA znajduje się czterostopniowa automatyczna skrzynia biegów. Pojemność zbiornika paliwa wynosi 110 l. Zawieszenie przednie i tylne zbudowane jest z podwójnego wahacza poprzecznego. Dzięki temu zawieszenie tylne działa niezależnie na wszystkie koła, zwiększając komfort podróżowania, szczególnie podczas jazdy po nierównościach, pokonywania kolein drogowych lub najazdu na krawężnik.

W 1998 roku Ferrari przedstawiło zmodernizowany model oznaczony 456 M (od włoskiego słowa „Modificata”). Wiele zmian wprowadzono w celu poprawy aerodynamiki oraz chłodzenia. Wzrosła kultura pracy silnika dzięki zmianie pracy poszczególnych cylindrów. Pojawił się elektryczny system wspomagający pracę układu napędowego. Wzrosła nieznacznie moc silnika - do 448 KM (330 kW). Zmieniono delikatnie stylistykę wnętrza oraz poprawiono zawieszenie.

Powstały również różne odmiany Ferrari 456 na specjalne życzenia klientów. Dla Nafsas Al Khaddaja z Belgii studio Pininfarina wyprodukowało dwie sztuki 456 Sedan GT. Było również kombi o nazwie Ferrari 456 GT Venice - Pininfarina wyprodukowała siedem sztuk tego modelu na zamówienie księcia Jefri Bolkiah z Brunei. Jeden model Ferrari 456 GT Venice kosztował sułtana około 1,5 mln dol. Powstała też wersja kabriolet o nazwie Ferrari 456 GT Spyder, którą jeździ m.in. Mike Tyson, oraz specjalna wersja Ferrari 456 GTA ze zdejmowanym sztywnym dachem wyprodukowanym dla Shaquille O’Neala , która wyróżnia się brakiem tylnych siedzeń i lepszym systemem audio.

Podczas dziewięciu lat produkcji z fabryk wyjechało łącznie 3298 tych samochodów, w tym: 456M GTA: 650; 456 GT: 1548; 456M GT: 688; 456 GTA: 403. Następcą Ferrari 456 było Ferrari 612 Scaglietti, które zadebiutowało w 2003 roku.

Plusy:

-mocna jednostka napędowa

-wysoki komfort podróżowania

-dobra widoczność

Minusy:

-koszty eksploatacji