Opel Antara

Antara to model SUV-a produkowany od 2006 roku przez niemiecką firmę Adam Opel AG, należącą do amerykańskiego koncernu General Motors.

Nazwa Antara po raz pierwszy pojawiła się przy okazji prezentacji koncepcyjnego samochodu Antara GTC Concept (GTC – Gran Turismo Crossover) na salonie samochodowym we Frankfurcie nad Menem. Trzydrzwiowa Antara GTC bazowała na Chevrolecie 2TX. Następnie ten sam wóz w 2006 roku był pokazywany był na salonie samochodowym w Nowym Jorku jako Saturn PreVue.

Do produkcji wszedł jednak wóz z pięciodrzwiowym nadwoziem bazujący na płycie podłogowej Theta, wyprodukowanej przez General Motors. Auto jest też sprzedawane pod różnymi nazwami, takimi jak: Chevrolet Captiva Sport, Daewoo Winstorm MaXX, GMC Terrain, Holden Captiva, Saturn Vue i Vauxhall Antara.

Antara ma ładne nadwozie kombi o długości około 4,5 m, postawione na podniesionym zawieszeniu. Charakterystycznymi cechami wyglądu są elementy nadające terenowy charakter temu Oplowi. Są to czarne plastikowe nakładki na błotniki oraz dość duże zderzaki.

Wnętrze jest duże i nawet wysokie osoby nie powinny mieć problemu ze znalezieniem miejsca na nogi i nad głowami na tylnej kanapie. Nieco problematyczna może być podróż na tylnym fotelu w komplecie trzech osób, ale z pewnością jazda na dłuższych dystansach w takim składzie jest możliwa.

Na pochwałę w Antarze zasługuje jakość wykorzystanych do obudowania kabiny materiałów. Na desce rozdzielczej, boczkach drzwi, a także na fotelach materiały są wytrzymałe, ale też miękkie i przyjemne w dotyku. Deska rozdzielcza jest bardzo czytelna. Spasowanie części nie pozostawia wiele do życzenia i nawet po latach w samochodzie nie powinno nic skrzypieć ani trzeszczeć.

Antara ma też atut w postaci dobrej widoczności ze środka pojazdu. Słupki nie są zbyt grube, więc nie zasłaniają dużej części pola widzenia, a wysoka pozycja sprzyja widoczności przed siebie.

Jednym z poważniejszych minusów jest niewielki jak na tę klasę pojazdów bagażnik, do którego trudno cokolwiek załadować, ponieważ krawędź załadunku znajduje się dość wysoko.

Mimo że Antara ma dość wysokie zawieszenie, nie jest samochodem terenowym, co najwyżej taki udaje. Niemniej jednak można nią wjechać w niezbyt trudny teren.

W latach 2006-2010 w Antarze montowano trzy silniki, z czego dwa były jednostkami benzynowymi. Mniejszy z benzynowców miał 2,4 l objętości skokowej zamkniętej w czterech cylindrach. Rozwijał on moc maksymalną 150 KM, łączono z nim 5-biegową, manualną skrzynię biegów. Większy motor, jednostka V6 o objętości skokowej 3,2 l miała moc 227 KM. Razem z nią instalowano tylko 5-biegową, automatyczną skrzynię biegów. Mocniejszy silnik był dostępny tylko w bogatszej wersji Cosmo.

Osoby oszczędne mogły wybrać wersję z jednostką dieslowską. Miała ona 2 l objętości skokowej i w zależności od wersji osiągała moc 127 KM lub 150 KM. W tej mocniejszej odmianie nabywca mógł wybrać albo 5-biegową, manualną, albo 5-biegową, automatyczną skrzynię.

W 2010 roku Antara przeszła lifting, który objął nadwozie, wnętrze i paletę silnikową. Z zewnątrz zmienił się przede wszystkim przód wozu. W kabinie poprawiono jakość montażu części i dokonano drobnych zmian w instrumentarium.

Po restylingu pozostał już tylko jeden silnik benzynowy o objętości skokowej 2,4 i mocy 167 KM. Drugim dostępnym motorem jest 2-litrowy turbodiesel w dwóch wariantach mocy – 163 KM i 184 KM. Wszystkie trzy jednostki napędowe są łączone z 6-biegową, manualną lub automatyczną skrzynią o tej samej liczbie biegów.

Do zalet Antary zaliczają się dobre własności jezdne oraz widoczność, wśród wad wymieniane są niezbyt udane skrzynie biegów w autach sprzed modernizacji.