Mitsubishi L200 Black Edition: sprawdzam w jakiej formie schodzi ze sceny

Mitsubishi L200 w specyfikacji Black Edition kosztuje 3800 zł więcej od podstawowej wersji Intense Plus. Natomiast lista wyposażenia dodatkowego obejmuje:

• atrapa chłodnicy w kolorze czarnym,
• poszerzenia nadkoli w kolorze czarnym,
• aluminiowe obręcze kół w kolorze czarnym,
• obudowy lusterek bocznych w kolorze czarnym,
• klamki zewnętrzne w kolorze czarnym,
• stopnie boczne w kolorze czarnym,
• nakładki na zderzaki w kolorze czarnym/list

Trudno zatem odmówić opłacalności zakupu właśnie tej wersji. Tym bardziej, że na nią Mitsubishi daje rabat w wysokości 9000 zł, a na pozostałe 5000 zł. Finalnie więc za lepiej wyposażone auto płacicie mniej.

Problem w tym, że jedyną wadą tego pakietu jest jego kolorystyka. O ile do samej czerni nic nie mam, o tyle tzw. fortepianowa czerń nie sprawdza się nawet we wnętrzu. W kontakcie z palcami i ubraniem po prostu się rysuje. Jak będzie na zewnątrz, zwłaszcza gdy auto pojedzie w teren? W testowym egzemplarzu nie było jeszcze tak źle, ale nie wiem jak był wcześniej używany.

Tak czy inaczej choćby ze względu na bi-ksenonowe reflektory warto kupić L200 Black Edition. Świecą naprawdę dobrze. Radioodtwarzacz, o którym trudno cokolwiek dobrego powiedzieć, można by sobie darować, ale i tak jest na liście wyposażenia. We wnętrzu ta wersja niczym się nie wyróżnia.

Kokpit wykonany solidnie z twardych, ale nie najgorszych materiałów jest po prostu taki jak przystało na Mitsubishi. Ani atrakcyjny, ani brzydki. Szkoda, że tak obficie wyłożony fortepianową czernią. L200 wyróżnia się w segmencie dobrym zakresem regulacji fotela i kierownicy, regulowanej w dwóch płaszczyznach. Po przejechaniu grubo ponad 1000 km mogę potwierdzić, że auto nie męczy na długim dystansie.

Gorzej mają pasażerowie z tyłu, ale nie znam pick-upa, w którym byłoby inaczej. Kanapa nie jest wygodna, przeszkadza ustawienie oparcia. Dorośli się zmieszczą, choć na stopy nie mają zbyt dużo miejsca. Dzieci w fotelikach są w gorszej sytuacji, bo ich stopy muszą się zmieścić za oparciami foteli, które względem siedziska fotelika są bardzo blisko.

Mitsubishi wyposażyło swojego pick-upa w asystenta pasa ruchu. W połączeniu ze stałym napędem na cztery koła i mocnym silnikiem, jest to jeden z najlepszych samochodów w tym segmencie do takiej właśnie jazdy. Do tego nieźle wyciszonym, choć pięciobiegowy automat lubi przeciągnąć po obrotach 2,4-litrową jednostkę o mocy 181 KM.

Nie mniej jednak samochód jest stabilny i przewidywalny, niezbyt podatny na podmuchy wiatru, a z włączonym napędem obu osi sprawnie rusza z miejsca na mokrym asfalcie i łatwiej w takich warunkach pokonywać na przykład ronda.

Zawieszenie na drodze utwardzonej sprawnie tłumi nierówności i nie przenosi dużych drgań w typowy dla ramowych konstrukcji sposób. Układ kierowniczy jest zwarty i dobrze przekazuje informację o przedniej osi. Do hamulców też nie można mieć zastrzeżeń. Nawet podczas gwałtownych manewrów L200 zachowuje się spokojnie i najwyżej staje się podsterowny.

Silnik świetnie daje sobie radę z ważącym 1,9 tony autem. Może pracuje trochę twardo i jest dość głośny w górnej partii obrotów, ale w tej klasie pojemności to najdynamiczniejszy samochód. Spod świateł startuje błyskawicznie i bez utraty przyczepności. Z łatwością rozpędza się do prędkości autostradowej, a i przy licznikowych 160 km/h nie czuć, by tracił siłę. 430 Nm momentu obrotowego robi swoje, choć maksymalna moc przypada na 3500 obr./min.

Przy prędkości 140 km/h auto spalało 12,6 l/100 km, a przy prędkości 90 km/h 8,4. Jadąc zwykłą drogą krajową można – unikając dynamicznego przyspieszenia – zejść nawet do 6,5 l/100 km, nie jadąc wolniej niż pozwalają na to przepisy. W mieście L200 spala ok. 8,5-9,0 l/100 km, co w połączeniu ze znakomitymi osiągami czyni jego silnik jednym z najwydajniejszych w tej klasie samochodów.

W jeździe terenowej Mitsubishi L200 nie jest już tak mocny jak na szosie. Jego dość prymitywne i twarde zawieszenie radzi sobie gorzej niż np. w Toyocie Hilux czy Fordzie Rangerze z wysokimi prędkościami na wybojach. Nadrabia za to gabarytami, dzięki którym zmieści się w miejscach, gdzie inne pick-upy mogą nie wjechać. Niby różnice nie są duże, ale jednak czuć wyraźnie lepszą zwrotność niż u konkurentów.

Niestety pomimo stałego napędu na cztery koła L200 nie zachęca do dynamicznego pokonywania dużych nierówności. Nieduże koła szybko wpadają w dołki i zawieszenie dość łatwo dobija. Ponadto tylna oś ma tendencję do podskakiwania i wówczas pewność prowadzenia znana z asfaltu pryska jak mydlana bańka.

L200 pomimo krótkiego rozstawu osi nie wyróżnia się ponadprzeciętnym kątem rampowym (czyt. odpornością na zawiśnięcie na wzniesieniu) ze względu na prześwit wynoszący 220 mm. Nie oznacza to, że nie radzi sobie na bezdrożach. Wprost przeciwnie. Gdy wyposażycie go w terenowe ogumienie na pewno pokaże klasę. Seryjne auto też radzi sobie z przeszkodami, pod warunkiem, że nie jest zbyt ślisko. Plusem jest łatwość obsługi reduktora pokrętłem na tunelu środkowym. Wolniejsze przełożenia włączają się sprawnie.

Mitsubishi L200 Black Edition wyceniono na 143 790 zł, a testowa wersja jest o 5000 zł droższa ze względu na automatyczną skrzynię biegów. Warto tyle dopłacić. Na liście wyposażenia poza wspomnianymi elementami pakietu jest automatyczna, choć jednostrefowa klimatyzacja, pełna elektryka sterowania szybami i lusterkami, skórzana kierownica, zestaw audio z 6 głośnikami, kamera cofania czy asystent pasa ruchu.

Ta wersja nie jest osamotniona na rynku. Nissan ma już konkurenta w postaci Navary N-Guard, skonfigurowanej bardzo podobnie, gdzie głównym motywem są czarne dodatki nadwozia. Kosztuje 159 150 zł, ale ma lepsze wyposażenie i jakby nie było, jeszcze lepiej jeździ po twardym, ale tylko po suchym.

gdy wsiadam do tego auta, przez pierwsze kilka minut mam wrażenie przebywania w starym modelu. Być może ze względu na system multimedialny. Jednak z każdym kilometrem łatwo docenić zalety L200. Auto pod wieloma względami jest w ścisłej czołówce segmentu, a pod względem bezpieczeństwa jazdy ustępują mu niemal wszyscy konkurenci. Już niebawem schodzi ze sceny i to w bardzo dobrej formie. Dlatego można ze spokojem oczekiwać na jeszcze lepszego pick-upa od Mitsubishi.