Mistrzostwo Polski w niedzielę, kartkówka w poniedziałek. Wywiad z Nikodemem Wierzbickim, mistrzem Kia Platinum Cup 2019

Nikodem Wierzbicki, Mistrz Polski Kia Platinum Cup 2019: Mistrz Polski na co dzień chodzi do szkoły, a po zajęciach trenuje na symulatorze (śmiech).

Było bardzo wesoło. Jestem w szkole związanej z motoryzacją i zarówno nauczyciele, jak i inne osoby wiedzą, o co chodzi w wyścigach i sami śledzą sporo serii. Wszyscy byli bardzo szczęśliwi i dumni z tego, że wywalczyłem tytuł. Gratulacjom nie było końca.

O nie. Aż tak ulgowo nie było. U nas nie ma luzów. Każdy jest równo traktowany i musiałem być przygotowany do zajęć jak każdy inny uczeń.

Moja przygoda z motorsportem rozpoczęła się w 2010 roku, gdy tata zabrał mnie na szkółkę kartingową do Poznania. Organizatorem tego wydarzenia był Automobilklub Wielkopolski. Spodobało mi się i zacząłem regularnie jeździć. W przeszłości tata startował w wyścigach motocyklowych i też chciał w jakiś sposób wrócić do motorsportu. Moje początki nie należały do najłatwiejszych. Mając dobre wyniki szybko zacząłem startować ze starszymi zawodnikami. Teraz to procentuje i czuję się dużo pewniej za kierownicą.

Jeden z kartingowców powiedział nam, że istnieje taka seria wyścigowa. Razem z Darkiem Nowickim, który ma w swoim garażu wyścigowe Picanta, odbyłem pierwsze treningi i spodobało mi się. Oficjalnie zadebiutowałem w serii w 2017 roku.

Jeszcze nie mam prawa jazdy, ale planuję zrobić za dwa lata. Chcę od razu wyrobić dokument na kategorię B, więc muszę jeszcze poczekać.

Muszę przyznać, że pierwszych sponsorów znalazłem dopiero w Kia Platinum Cup. Było o to dużo łatwiej niż w kartingu, dzięki medialności tej serii, a to najbardziej interesuje sponsorów. Każdy z nich chce być pokazany w telewizji, gazetach i w Internecie. Znalezienie środków na starty za kierowcą Kii wymaga pewnej pracy, ale jest o wiele łatwiej niż w innych seriach. Również potrzebny budżet nie jest aż tak duży. To jest naprawdę najtańsza seria wyścigowa w Europie.

W Kia Platinum Cup startujecie w stukonnych Picanto. Myślisz, że w tym budżecie dałoby się stworzyć jeszcze lepszy pojazd, czy ta mała wyścigówka jest wystarczająca, by poznać świat wyścigów?

Nie ma i nie będzie lepszej serii, by rozpocząć przygodę z wyścigami. Picanto jest specyficznym autem i mimo, że to wyścigówka, to nie ma żadnych problemów z częściami, czy z motorem. W innych seriach silnik czy skrzynię biegów trzeba wymieniać 2-3 razy w roku. W Picanto ze względu na wytrzymałość podzespołów nie musimy tego robić tak często i wymagany budżet jest dużo mniejszy.

Po przejechaniu okrążeń kwalifikacyjnych i wyścigów pojawiał się spokój. Ważny był każdy punkt. Za mną jest rewelacyjny sezon, ponieważ cały czas walczyliśmy. Gdybym zdobył tytuł dominując w stawce, nie czułbym się tak dobrze jak teraz, gdy na każdy punkt trzeba było zasłużyć naprawdę ciężką pracą i taktyką. Taka zacięta rywalizacja motywowała do jeszcze większej pracy i lepszej jazdy.

To fantastyczne uczucie, zwłaszcza że wygrałem w tak zaciętym i wyrównanym sezonie. Jeden nieudany wyścig mógł sprawić, że szanse na mistrzostwo przepadały. Dużo kierowców liczyło każdy punkt. Sprawdzali i kalkulowali, co trzeba było zrobić, by zdobyć tytuł. Ja nie zaprzątałem sobie tym głowy. Przyjechałem do Włoch, nie wiedząc, jakie wyniki muszę osiągnąć. Pojechałem swoje. Najważniejsza była chłodna głowa. Trzeba się tym bawić i odpuścić niepotrzebne nerwy. W przeszłości, gdy te pojawiały się u mnie, nigdy nie wychodziło z tego nic dobrego.

Gdy jeździłem w kartingu, korzystałem z usług psychologa sportowego. Po kilku latach treningów wiem, jak radzić sobie mentalnie. Dzień w dzień po szkole, czy pracy, większość kierowców, w tym ja, jeździ też wirtualnie, gdzie również trzeba zmagać się z nerwami. Pozwala to zebrać dodatkowe informacje, również o sobie samym przed realnymi startami.

Wirtualna jazda wymaga niesamowicie dużo pracy, by dostosować się do nowych aut i torów, ponieważ co kilka tygodni je zmieniamy. Jak w realnej rywalizacji też muszę znaleźć odpowiednie ustawienia. Widzę po sobie, że symulator bardzo pomaga mi w jeździe wyścigowym Picanto. Przez dwa lata nie jeździłem na torze Monza, a po treningu na symulatorze poradziłem sobie świetnie.

Oczywiście przygotowuję się fizycznie, zwłaszcza poprawiłem swoją wytrzymałość. Moje treningi głównie opierały się na jeździe na rowerze, co uwielbiam robić. W szkole nieźle też sobie radzę w biegu na 1000 metrów (śmiech). Najważniejsza jest jednak chłodna głowa i spokojna jazda w wyścigach.

Wiadomo, że wszystko zależy od budżetu, a w innych seriach są potrzebne dużo większe pieniądze. Obecnie przygotowuję się do kolejnych startów Picanto. Zimą będę jeździł na superoesach i torze Poznań, by szlifować swoją formę. Zobaczymy, jak ułożą się rozmowy ze sponsorami. Liczę, że ten wywiad mi w nich pomoże (śmiech). Jeszcze nic nie jest pewne, ale Picanto jest w garażu i zawsze można dołączyć do stawki. Oby tak się stało!

Rozmawiał Łukasz Łuniewski/Kia Platinum Cup