Mercedes-Benz Klasy G

Mercedes klasy G, o nieoficjalnym oznaczeniu W461, to niestandardowa zabudowa modelu bazująca na linii W460. Samochód był produkowany w austriackim Graz i dostarczany klientom od 1979 roku.

A byli to klienci nie byle jacy. Żaden prywatny odbiorca nie był w stanie zamówić odmiany 461, ponieważ były to po prostu 460 przygotowane dla służb publicznych. Specjalnie opracowane pojazdy dla straży pożarnej, policji, wojska, straży granicznej czy ochrony rządowej od swoich "cywilnych" odpowiedników różniły się przede wszystkim zaawansowaną konstrukcją. Różnice względem tej zastosowanej w W460 są bardzo trudne do dostrzeżenia.

Między innymi z tego powodu producent zrezygnował z oficjalnej, innej nomenklatury dla pojazdów przygotowanych dla wspomnianych służb. Na pokładzie tych samochodów mógł znaleźć się profesjonalny osprzęt przygotowywany przez firmy specjalizujące się w produkcji zabudowy samochodów do zadań specjalnych. Pancerne zawieszenie, kuloodporne szyby, wzmocnione podwozie, pompy wodne, uchwyty pod karabiny czy zabudowa transmisyjna to tylko kilka przykładów urządzeń, które mogły znaleźć się na pokładzie Mercedesa G w odmianie W461.

Pod względem stylistyki pojazd nie różnił się niczym od aut dostępnych dla prywatnych odbiorców. Była to kwadratowa sylwetka z czarną atrapą z przodu, okrągłymi lampami i trapezowymi kierunkowskazami na błotnikach. Żadnej designerskiej innowacji, co pozwoliło stać się klasie G pancernym i funkcjonalnym pojazdem. Nadwozie mierzyło 4662 mm długości, 1760 mm szerokości oraz 1931 mm wysokości. Podobne wymiary miał model W462, którego specyfikację podporządkowano wyłącznie jednostkom wojskowym.

Bliźniaczym autem był francuski Peugeot P2, na którego licencji opracowano jeszcze kilka bardzo zbliżonych konstrukcyjnie modeli, różniących się w zasadzie wyłącznie detalami. Ważący często przeszło 2,5 tony pojazd niełatwo było odróżnić od modelu W461 czy bazowego W460. Napędzany obiema osiami W461 w toku produkcji wyszedł w specjalnej odmianie G280 CDI "Edition Pur". Był to specjalny model, na którego zakup mógł sobie pozwolić prywatny odbiorca.

Auto wyróżniało się tym, że miało wiele technologicznych udoskonaleń wykorzystywanych przez służby. Tych usprawnień były pozbawione modele W460, jednak z powodzeniem służyły one w nowszych autach (W463). Wyposażone w rozrusznik o mocy 24V oraz maskę umożliwiającą stąpanie po niej auto zasilane było zmodernizowanymi jednostkami napędowymi. Bazę stanowiły motory stosowane także w W460, a więc silniki 2,3 l, 2,4 l, 2,8 l i 3,0 l. Pojazdy oficjalnie były wyposażone w jednostki o mocy około 110-120 KM, jednak często bywało tak, że miały siłę nawet o 50% większą. Podobnie było ze skrzyniami biegów, które nie były ogłaszane jako nowa konstrukcja, jednak opracowano je całkowicie od początku. Przekładnie, podobnie jak układ przeniesienia napędu, były wzmocnione, dzięki czemu dzielniej służyły chociażby na froncie.

Oficjalnie nie podano nawet daty zakończenia produkcji tego wyjątkowego i rzadko spotykanego samochodu. Model W460 montowany był do 1991 roku i prawdopodobnie w podobnym przedziale czasowym wytwarzano W461/W462, oficjalnych zapewnień fabryki jednak nie ma.