McLaren 650S
W 2014 roku firma McLaren zaprezentowała następcę modelu MP4-12C – 650S. Oficjalnie pojazd pokazano na genewskim salonie samochodowym, ale można było go zobaczyć już wcześniej. 650S powiela koncepcję niezwykle udanego poprzednika i korzysta z około 25% części instalowanych w starszym wozie.
Karoseria 650S w wielu elementach do złudzenia przypomina tę, którą miał MP4-12C. Tył obu wozów jest w zasadzie taki sam. Największe różnice widać z przodu. W 650S McLaren zastosował przód wzorowany na swojej topowej maszynie – przedstawionym nieco wcześniej P1. Są więc charakterystyczne reflektory przypominające "bumerang" z logotypu brytyjskiego producenta. Światła zaopatrzono w dwa reflektory soczewkowe oraz światła do jazdy dziennej i kierunkowskazy zbudowane z diod elektroluminescencyjnych. Ponadto zmienił się znacznie przedni zderzakospojler – ten nowy wygląda potężniej.
Po bokach McLaren dodał stylistyczne elementy z kompozytów węglowych oraz wymienił osłony wlotów powietrza do turbosprężarek. Drzwi, tak jak wcześniej, otwierają się do góry. Cała karoseria to opakowanie niezwykle lekkiej struktury nośnej.
Tubę, na której osadzono nadwozie, wykonano z włókien węglowych. Procesem produkcji podwozia zajmuje się austriacka firma z Salzburga – Carbo Tech. Wykorzystuje ona procesy i materiały opracowane i opatentowane między innymi przez McLarena. Struktura nośna budowana przez Austriaków jest przygotowywana zaledwie przez 4 godziny, podczas gdy przy starszych konstrukcjach (np. Mercedesa SLR McLarena) potrzebne było około 500 godzin, a budowa podwozia do bolidu F1 to nawet 3000 godzin pracy.
Wnętrze 650S jest łudząco podobne do kabiny pasażerskiej poprzednika. Na konsoli centralnej liczba przycisków jest minimalna, a sporo funkcji obsługuje się przy pomocy dotykowego wyświetlacza. Zresztą sama konsola środkowa jest dość wąska. To ukłon w kierunku komfortu kierowcy, któremu najłatwiej będzie się prowadziło, gdy siedzi możliwie blisko osi pojazdu. Praktycznie cała tapicerka składa się z Alcantary. W niektórych miejscach widoczne są elementy z kompozytów, które są jednocześnie częściami ozdobnymi i nośnymi.
Za plecami kierowcy i pasażera pracuje umieszczony wzdłużnie silnik M838T, który opracowały wspólnie McLaren, Ilmor i Ricardo. Widlasta "ósemka" ma objętość 3,8 l i jest wspomagana dwiema turbosprężarkami. Moc wynosi 650 KM przy 7500 obr./min, a maksymalny moment obrotowy 680 Nm przy 6000 obr./min.
Z jednostką napędową połączona jest 7-biegowa zautomatyzowana skrzynia przekładniowa z dwoma sprzęgłami, która moc przekazuje wyłącznie na tylne koła. Za hamowanie odpowiadają wielkie ceramiczne tarcze hamulcowe i wielotłoczkowe zaciski.
Oprócz wersji coupé dostępna jest też odmiana o nazwie Spider. Jest to roadster z sztywnym zdejmowanym dachem.
W drugiej połowie 2014 roku McLaren zaprezentował 625C i 625C Spider. Są to nieco zmienione wersje modelu 650S. Auta są przygotowywane specjalnie na rynki azjatyckie. 625C cechuje się nieco niższą mocą silnika (obniżoną do 625 KM), zmienionymi nastawami zawieszenia oraz zwykłymi stalowymi hamulcami w miejsce ceramicznych. Pod względem osiągów bolidy są niemal identyczne.
W 2014 roku McLaren przedstawił też wyścigowe 650S GT3 przygotowane do startów w wyścigach klasy GT3, na przykład Blancpain Series. Maszyna ta zastąpi starszego MP4-12C GT3. W planach jest samochód kategorii GTE, który mógłby w 2016 roku wziąć udział w 24-godzinnym maratonie na torze Crcuit de la Sarthe.
