Alfa Romeo Brera

Alfa Romeo Brera to auto segmentu G, które zastąpiło dobrze sprzedający się model GTV. Pierwszy zwiastun nowego coupé pojawił się w 2002 roku, a oficjalny samochód został zaprezentowany w 2005 roku na salonie samochodowym w Genewie. Nadwoziem, przez niektórych nazywanym coupé shooting brake, zajął się włoski stylista Giorgetto Giugiaro z firmy Italdesign. Nazwa auta pochodzi od słynnej galerii sztuki Pinacoteca di Brera w Mediolanie.

Zarówno stylistyka, jak i rozwiązania konstrukcyjne są mocno spokrewnione z tymi zastosowanymi przy budowie modelu 159. Oprócz elementów podwoziowych (wspólna płyta podłogowa) Brera z limuzyną dzieli m.in. nieznacznie zmieniony, charakterystyczny front auta oraz wiele elementów wyposażenia wnętrza. Brera zapewnia przyzwoitą przestrzeń dla dwóch pasażerów - tylna kanapa jest bardziej symboliczna lub przeznaczona do ewentualnego przewiezienia dzieci. Atrakcyjna sylwetka z mocno ściętą tylną ścianą przełożyła się na mniejszy komfort podróżujących w drugim rzędzie foteli. Deska rozdzielcza niemal w całości została przejęta z Alfy Romeo 159. Jest więc charakterystyczne, sportowe nacechowanie oraz wystrój skupiony na podporządkowaniu się prowadzącemu. Zegary umieszczono w głębokich tubach, a fotele zachęcają do mocniejszego wciskania pedału gazu.

Świetnie zwarty i rewelacyjnie prowadzący się samochód gościł pod maską silniki benzynowe oraz wysokoprężne. Początkowo był to pięciocylindrowy, rzędowy motor Diesla o pojemności 2,4 l i mocy 200 KM. Jego moc z czasem wzrosła do 210 KM, a w 2009 roku pojawił się także słabszy silnik 2,0 JTDm o mocy 170 KM. Zwolennicy jednostek benzynowych na początku mogli wybrać motor 2,2 JTS generujący 185 KM lub 3,2 JTS V6 o mocy 260 KM. Po dwóch latach produkcji szeregi dostępnych jednostek zasilił rewelacyjny silnik 1750 TBI, który dzięki doładowaniu miał 200 KM i charakteryzował się świetną kulturą pracy przy przyzwoitym poziomie spalania benzyny.

2006 rok przyniósł w gamie Alfy Romeo nowy model. Na bazie Brery powstała jej otwarta odmiana nazwana Spider. Samochód o równie pięknej stylistyce jak zamknięta wersja dzielił z nią także wyposażenie oraz jednostki napędowe. Podobnie jak w Alfie Romeo Brera moc przekazywana była za pomocą 6-biegowej skrzyni automatycznej lub manualnej na koła przednie, przy czym najmocniejsza jednostka benzynowa - 3,2 JTS V6 - miała wyłącznie napęd na cztery koła, u Alfy Romeo nazywany Q4. W 2008 roku na brytyjskim rynku pojawiła się limitowana edycja Brera S, charakteryzująca się usportowionym przez firmę Prodrive zawieszeniem oraz układem wydechowym, a także wnętrzem obitym czarną skórą z czerwonymi przeszyciami.

Szlachetne piękno zostało niejednokrotnie docenione przez szereg organizacji. Jeszcze przed oficjalną premierą, w 2002 roku, koncepcyjna Brera otrzymała m.in. tytuł Best of Show z rąk redaktorów czasopisma „Autoweek” czy Najbardziej Fascynującego Samochodu podczas Super Car Rally 2002. Auto zasłynęło także we Włoszech podczas konkursu Villa d’Este Concorso D’Eleganze jako prototyp. Fabryczna wersja Alfy Romeo Brera mogła się poszczycić tytułem European Car of The Year 2007 nadanym przez Japończyków, mianem Najlepszego Sportowego Samochodu Roku 2007 (magazyn "What Diesel Car?"), a wersja Spider została kabrioletem roku podczas premiery na salonie genewskim.

Niestety, samochód był bardzo drogi, przez co oferowano go przez niespełna 5 lat. Pojazd produkowany we włoskich zakładach Pininfariny w San Giorgio Canavese na zlecenie Alfy Romeo opuścił fabrykę w liczbie 21 786 sztuk.

Plusy:

• niebanalna, niestarzejąca się sylwetka

• rewelacyjne jednostki napędowe

Minusy:

• wysokie koszty zakupu

• niezbyt przestronne wnętrze