Opel Calibra
Calibra to model sportowego coupé produkowanego w latach 1990-1997 przez niemiecką firmę Adam Opel AG, należącą do amerykańskiego koncernu General Motors. Calibra była następcą Opla Manty, a ją z kolei zastąpił (niebezpośrednio) Opel Astra Coupé.
Calibra została przedstawiona na targach samochodowych we Frankfurcie nad Menem jesienią 1989 roku. W 1990 roku ruszyła jej produkcja.
Bazujący na Oplu Vectrze A sportowy model wyróżniał się bardzo atrakcyjnym nadwoziem coupé z wąskimi przednimi światłami i dużymi kloszami tylnych lamp zespolonych. Nadwozie odznaczało się niezwykle niskim współczynnikiem oporu powietrza wynoszącym 0,26. Jest to do dziś jeden z najlepszych wyników wśród samochodów produkowanych seryjnie.
Wnętrze Calibry było znacznie ciaśniejsze niż w Vectrze, mimo że oba samochody miały tę samą płytę podłogową. O ile z przodu kierowca i pasażer mogli rozsiąść się dosyć wygodnie (choć miejsca nad głową za wiele nie było), o tyle z tyłu podróżować na dłuższą metę mogły dzieci lub zakupy. Z powodu ciasnoty w kabinie Opel określał swoje coupé jako 2+2-osobowe.
Deska rozdzielcza oraz boczki drzwi zostały prawie w 100% przejęte z Opla Vectry, więc jakość tworzyw sztucznych na nich zastosowanych oraz precyzja ich montażu pozostawiały nieco do życzenia.
Bagażnik Calibry liczył sporo, bo 360 l pojemności. Do tego standardowo tylna kanapa była dzielona i składana, co pozwalało łatwo powiększyć przestrzeń bagażową.
Przez cały okres produkcji Opel Calibra oferowany był z 2-litrowym, 8-zaworowym silnikiem benzynowym o mocy 115 KM. Od początku produkcji klienci mogli też nabyć wersję z 2-litrowym motorem wyposażonym w 16-zaworową głowicę. Miał on moc maksymalną 150 KM. W 1994 roku został zmodernizowany, a jego moc obniżono do 136 KM. Jednostka ta nie jest jednak polecana ze względu na często pękające uszczelki pod głowicą, a nawet same głowice.
W 1992 roku ofertę powiększono o najmocniejszą wersję z 2-litrową jednostką napędową z turbodoładowaniem o mocy 204 KM. Samochód w nią wyposażony miał 6-biegową, manualną skrzynię biegów i napęd na wszystkie koła. Calibra 2.0 Turbo 4x4 przyspieszała do 100 km/h w 6,8 s i rozpędzała się do 245 km/h. Ta odmiana była dostępna do 1996 roku.
Pod maską sportowego Opla montowano też od 1993 roku silnik V6 o objętości skokowej 2,5 l i mocy 170 KM. Pozwalał on osiągnąć 237 km/h prędkości maksymalnej. Motor ten nie jest polecany ze względu na możliwość obrócenia się panewek czopów głównych.
Poza odmianą turbo wszystkie wersje Calibry standardowo miały 5-biegowe, manualne skrzynie biegów, a jako opcja dostępne były 4-biegowe automaty.
W czasie produkcji Calibrę oferowano w wielu seriach specjalnych, które zazwyczaj wyróżniały się nietypowymi kolorami, nieco obniżonym zawieszeniem lub skromnymi pakietami spojlerów. Do takich edycji należały: Keke Rosberg Edition, Classic, DTM Edition, Classic II, Young, Cliff Motorsport Edition oraz wyprodukowana w 984 sztukach Last Edition.
Opel Calibra brał też udział w wyścigach w najsłynniejszej niemieckiej serii DTM. W rzeczywistości samochodu wyścigowego z drogowym nie łączyła choćby jedna śrubka, ale i tak z marketingowego punktu widzenia były to te same auta. W latach 1993-1995 wóz startował bez większych sukcesów, jednak w 1996 roku w przekształconej w ITCC serii DTM zasiadający za sterami Calibry Manuel Reuter zdobył mistrzostwo dla kierowców, a Opel tytuł najlepszego wśród producentów.
Oprócz jednostek napędowych najsłabszym elementem Calibry były zawieszenia, w których szybko zużywały się amortyzatory, sworznie wahaczy i mocowania stabilizatora. Kolejnym poważnym problemem było mocno korodujące w starszych egzemplarzach nadwozie. Rdza pojawiała się najpierw na progach i nadkolach, a następnie na masce silnika i podłodze. W ostatnich wersjach udało się nieco poprawić ochronę antykorozyjną.
Z innych usterek należy wymienić nietrwałe alternatory, pompy cieczy chłodzącej i łożyska kół. W ekstremalnych przypadkach dochodziło do wycieków płynu hamulcowego.
Produkcję Calibry zakończono w 1997 roku. Spora część aut po latach eksploatacji trafiła do Polski jako samochody nieopierzonych młodych kierowców. Wiele z samochodów sprowadzonych z Niemiec było w bardzo złym stanie (mnóstwo po wypadkach). W Polsce były zajeżdżane do końca lub, co też było zjawiskiem powszechnym, przerabiane na różne sposoby przez domorosłych tunerów. Przez działania takich osób Opel Calibra zyskał opinię samochodu dla dresów. Obecnie w naszym kraju i poza nim niełatwo znaleźć zadbany, bezwypadkowy egzemplarz w dobrym stanie.
