Jeep Grand Cherokee Trackhawk: SUV z napędem z piekła

Popatrzcie jaki grzeczny. Ot zwykły Jeep Grand Cherokee z czterema końcówkami wydechu i nisko poprowadzonym przednim zderzakiem. Intensywnie czerwony lakier i czarne jak gorąca smoła obręcze kół, są jednak zarezerwowane wyłącznie dla wersji SRT. To jednak nie jest zwykłe SRT. Z boku poznacie Trackhawka wyłącznie po napisie Supercharged, a z tyłu po znaczku w formie jastrzębia i dodatkowych rurach wydechowych.

Pod maską jest nawet mniejszy silnik, bo o pojemności 6,2 zamiast 6,4 l. Ale to zupełnie inna jednostka. Jak podarunek od samego diabła. Pochodzi z linii Hellcat, a jej dokładna pojemność to 6166 cm3. Ciekawe czy to przypadek. Mocy nie zna nawet sam importer. Podaje oficjalnie 700 KM, choć z dowodu rejestracyjnego wynika wartość 710 KM, podczas gdy amerykanie podają 717 KM. I moim zdaniem to ta ostatnia, najwyższa wartość jest najbardziej wiarygodna.

Zobacz o co dokładnie chodzi z tą mocą Jeepa Grand Cherokee Trackhawk:

To jednak bez znaczenia, bo mówimy tu o mocy dostępnej w Europie już tylko wyłącznie właścicielom supersamochodów pokroju Ferrari czy Lamborghini. A przecież to jest ważący niespełna 2,5 tony SUV. A nawet można by przyjąć, że auto terenowe, gdyby nie pozbawiono go reduktora. W końcu Jeep.

Co to oznacza w praktyce? Dokładnie to, co napisałem we wstępie artykułu. Przewiozłem tym autem kilka osób i po kilku sekundach przyspieszenia ich twarze zawsze wyglądały dokładnie tak samo – oszołomienie przechodzące powoli w radość. To, co daje Trackhawk, to przyspieszenie zmieszane z przerażającym wrzaskiem. Naprawdę przerażającym. "Wrzask" to najlepiej opisujące pracę układu wydechowego określenie. Wywołuje dreszcze. Za każdym razem, gdy otwierały się jego wszystkie klapy, miałem wrażenie, że otwarły się bramy piekieł, a z nich wyskakują całe zastępy demonów, które samym krzykiem próbują ustanowić nowy porządek.

Ten samochód zmienia reguły gry na drodze. Jeśli chcesz się z nim ścigać spod świateł czy nawet całkiem legalnie na torze na ćwierć mili, nie próbuj czymś gorszym niż Porsche 911 Turbo, bo się ośmieszysz. Musisz przyspieszać regularnie w około 3 s do setki, a ćwiartkę robić w ok. 11 s, by mieć pewność, że naprawdę wygrasz. Nawet jeżeli zwyciężysz tylko minimalnie, to już powinieneś płonąć ze wstydu i więcej nie próbować swoim superautem. Bo przecież wygrałeś o włos, ale z 2,5-tonowym Jeepem. Rozumiesz? JEEPEM!

Posłuchaj dźwięki silnika i wydechu trackhawka, zwłaszcza podczas przyspieszania:

Podczas wjazdu na autostradę pewien motocyklista też musiał mieć nietęgą minę, gdy na pasie wjazdowym trzymał się blisko zderzaka mając zamiar szybko przeskoczyć przed to wielkie czerwone pudło. Wciśnięcie pedału gazu zmieniło zasady, które znał od lat, czyli "odkręcam manetkę i już jestem z przodu". Po chwili położył się na swojej maszynie najpewniej wyciskając z niej pełną moc, ale i tak powoli zostawał w tyle. Jestem pewien, że pod kaskiem padały tylko przekleństwa.

Jednak trzeba pamiętać o jednym – zasady gry zmieniają się także przy hamowaniu. Bo o ile Trackhawk ma przyspieszenie supersamochodu, o tyle hamulce już nie. Niewiele zmienia fakt, że pomiędzy zacisk a ciężarek przyklejony na wewnętrzną stronę obręczy koła może uda się wcisnąć tylko pojedynczą kartkę papieru. Próba hamowania ze 100 km/h na rozgrzanym hamulcu dała wynik bliski 50 m. To o długość TIR-a dalej niż należałoby oczekiwać.

Auto prowadzi się dobrze i pewnie, a adaptacyjne amortyzatory Bilsteina starają się utrzymać tę masę w kupie, choć prawa fizyki też robią swoje. Muszę przyznać, że i tak można osiągnąć dobre wyniki przeciążenia w łuku, szybka zmiana kierunku jest możliwa przy zastrzeżeniu, że mamy świadomość wysoko położonego środka ciężkości, a charakterystyka prowadzenia jest bardzo przyjazna.

Podsterowność jest tylko minimalna, a gdy samochód rzeczywiście zaczyna się ślizgać, robi to czterema kołami. Tylko w ten specyficzny dla sportowych SUV-ów z przyczepnym ogumieniem sposób – delikatnie podskakuje w łuku. To jednak żadna ujma dla Jeepa, bo dokładnie to samo zachowanie można zaobserwować w SUV-ach Porsche. Trackhawk przebija o klasę pod względem właściwości jezdnych Mercedesa G z linii AMG.

Trackhawka łączy z Porsche jeszcze jedno. Praca systemu Launch Control. Zawsze działa, czyli nie zobaczysz komunikatu "zbyt wysoka temperatura czegoś tam" i zawsze można osiągnąć podobny czas plus-minus 0,1 s. Choć mój najlepszy wynik to 3,6 s, to w systemie auta zostało zapisane rekordowe 3,5.

Jednak to, co odróżnia Launch Control Jeepa od tego w Porsche, to szybkość uruchomienia. Amerykanie nie bawią się w łamigłówki typu przejdź w taki tryb, przytrzymaj ten guzik, naciśnij tamten… nie, tu po prostu jest duży przycisk z napisem LAUNCH i trzeba go nacisnąć. To wszystko.

Auto startuje jak rakieta i, co ciekawe, pomimo opon o szerokości 295 mm, po wyłączeniu kontroli trakcji przez chwilę wszystkie się ślizgają na samym starcie. Tak potworną moc, a właściwie moment obrotowy – 868 Nm – generuje ta diabelska maszyna umieszczona pod maską. To właśnie dlatego pierwszą rzeczą po zakupie samochodu, jaką bym zrobił, byłby zakup sportowego ogumienia – wielosezonowe, które było w testowym aucie, moim zdaniem nie ma sensu.

Poza tym wszystkim Jeep Grand Cherokee Trackhawk jest nawet całkiem cywilizowanym autem. Przede wszystkim ma wszystkie walory zwykłego Grand Cherokee poza komfortem resorowania. Choć, jak na sportowe amortyzatory sygnowane logo Bilsteina, jest i tak przyjemny podczas jazdy po nierównościach. Naprawdę nie męczy.

Układ kierowniczy czy skrzynia biegów także. Na pochwałę zasługuje zwłaszcza to ostatnie – ośmiostopniowa przekładnia, podobnie jak niemal każdy taki mechanizm, ma kilka trybów pracy i ten drogowy jest łagodny i bardzo wcześnie zmienia biegi, a torowy wcale nie ustępuje szybkością działania najlepszym sportowym skrzyniom biegów jakie znam – PDK Porsche.

Poza tym w aucie jest stosunkowo cicho, choć tu akurat brzmienie silnika podczas przyspieszania nie jest żadnym problemem. Bardzo charakterystyczne, bo głośniej słychać jęk sprężarki niż zapłony w ośmiu cylindrach. Jakby jedno z łożysk było na granicy zmęczenia.

Trackhawk potrafi pokazać także walory użytkowe. Ma dużo miejsca z tyłu, choć grube fotele z tabletami trochę ograniczają przestrzeń na nogi pasażerów. Mimo to ciasno nie jest. Bagażnik jest obszerny, ale dość płaski przez umieszczenie pełnowymiarowego koła zapasowego (295/45 R20) pod podłogą. Można je wyjąć i mamy dodatkową przestrzeń – na oko jakieś 200 l. Do tego wszystkiego w razie czego SUV pociągnie 3-tonową przyczepę.

Na plus należy ocenić fotele, które pomimo swojej obszerności zapewniają dobre podparcie boczne i wysoki komfort. Pozycja za kierownicą też jest w porządku, choć uważam, że sam jej wieniec i ramiona mogłyby być nieco cieńsze. To naleciałości z Fiata. System audio Harman Kardon gra kapitalnie. Naprawdę tak dobrze, że czasami go włączałem.

Obsługa auta może przerażać, gdy zagłębicie się w menu systemu multimedialnego. Jest tu tak dużo opcji… jak w żadnym znanym mi samochodzie. Same wskaźniki dotyczące osiągów, konfiguracji obszarów mechanicznych i systemów kontroli ich pracy mogą przyprawić o zawrót głowy. Z drugiej strony Amerykanie najwyraźniej wychodzą z założenia – dajmy klientowi wszystko, co mamy.

Zresztą, ten samochód właśnie taki jest. Daje wszystko, co można mieć w Jeepie. Jedyne, za co trzeba dopłacać, to lakier, inne wzory obręczy kół czy tapicerki skórzanej. Trackhawk zapewnia emocje samochodu sportowego, przerażające osiągi i dźwięki podczas przyspieszania, a także tę wyjątkowość, której z pewnością pragną klienci. I bynajmniej nie chodzi o limitowaną do 50 sztuk serię wypuszczoną na polski rynek. Chodzi o to, że jadąc Trackhawkiem masz niemal pewność, że w pobliżu nie ma szybszego samochodu niż twój. Nie ważne czy mówimy o sportowych SUV-ach jak Porsche Macan i Mercedes G AMG, czy o sportowych maszynach jak 911, Corvette czy Mustang. Mogą być podobnie szybkie, ale to ty masz przewagę w dyskusjach na temat mocy.

Mariusz Zmysłowski jeździł Jeepem Grand Cherokee SRT i miał okazję przejechać się również Trackhawkiem. Sam twierdzi, że nie jest pewien, czy różnica w cenie wynosząca 153 700 zł jest adekwatna do różnicy mocy 249 KM. Trackhawk kosztuje 538 tys. zł. Jego zdaniem auta jeżdżą podobnie. Sprawdźmy – za jednego konia mechanicznego w SRT płacimy 821 zł, a w Trackhawku 750 zł. Zatem obiektywnie różnica jest adekwatna. A subiektywnie?

Wyobraź sobie spotkanie z bogatymi znajomymi, którzy średnio mają pojęcie o motoryzacji, ale i tak przyjechali swoimi 911, panamerami, M-kami, AMG-kami oraz różnej maści GTR-ami i RS-ami. Rozmawiacie o samochodach i dochodzi do tematu mocy. Nagle pada prześmiewcze pytanie w twoim kierunku: "a ile ty masz mocy w tym jeepie?". Każdy patrzy szyderczo i czeka na odpowiedź. Ty rzucasz krótkie: "717 KM". Temat się kończy, wszyscy spuszczają głowę i jest im smutno.

Trzymałem cię czytelniku do samego końca byś dowiedział się ile to pali, bo moim zdaniem to najmniej ważne. Odpowiedź zawsze powinna przy takim samochodzie brzmieć: "to zależy wyłącznie od ciebie". Tutaj pasuje, jak do mało którego auta. Wioząc swoją babcię na wesele jej wnuczki spokojnie przejedziesz trasę z wynikiem 15 l/100 km. Wierz mi, że ona nawet nie zauważy, jak wyjątkowym autem jedzie. Sprawdziłem to!

Gdy już się wyżyjesz, przepalisz 10 baków benzyny i przyzwyczaisz się do świadomości, że tu mocy jest zawsze za dużo, to na co dzień będziesz potrzebował 18-22 l benzyny na każde 100 km. Jadąc do rodziny autostradą i przestrzegając przepisów, nie zużyjesz więcej niż 17 l/100 km, a chcąc osiągnąć rekord w trasie może uda ci się wycisnąć 11 l/100 km. Ale w tych pierwszych dniach po odbiorze auta, gdy stwierdzisz: "pieprzyć docieranie silnika", na każde 100 km może ci nie wystarczyć 40 l/100 km. Nawet wtedy, gdy będziesz spokojnie wracał do domu studząc napęd.

Trackhawk to bez wątpienia przerost treści nad formą w najlepszym amerykańskim wydaniu. Ma wszystkiego zdecydowanie za dużo, ale jak to się mówi – od przybytku głowa nie boli. To najlepszy "sleeper", jakiego jestem sobie w stanie wyobrazić, a takie auta lubię najbardziej. Największe atuty to cena oraz imponujące przyspieszenie. Kupiłbym go na pewno, gdyby było mnie stać. Bez zawahania, bez namysłu, bez żadnych pragmatycznych przemyśleń.