Fiat Uno

Fiat Uno to najsławniejsze auto z segmentu B, które zawojowało rynek motoryzacyjny na przełomie lat 80' i 90' (Uno debiutowało w 1983 roku). Włoski samochodzik rozszedł się w 10 milionach egzemplarzy. Co więcej, Uno zajęło pierwsze miejsce w konkursie Europejski Samochód Roku 1984. Fiat Uno był sukcesorem Fiata 127. Produkcję Uno zamknięto w 1995 roku (chociaż model do dziś można nabyć w Brazylii i niektórych krajach Afryki, nosi on nazwę Fiat Mille), a jego na jego następcę w 1993 roku namaszczono Fiata Punto.

Nadwozie Fiata Uno zaprojektował włoski mistrz Giorgetto Giugiaro (utytułowany mianem najlepszego projektanta samochodów XX wieku). Włoskie autko występowało w wersji trzydrzwiowej lub pięciodrzwiowej hatchback, a wersja z trzema drzwiami posiadała ukrytą klamkę w małym wgłębieniu drzwi. Na niektórych rynkach Uno produkowano w wersji pięciodrzwiowego kombi, ze zmienioną nazwą Elba albo Duna Weekend.

Pod maską Fiata Uno możemy spotkać benzynowe silniki o następujących pojemnościach: 0.9, 1.0, 1.1, 1.3 i 1.5 dcm³. Generowały one moc rzędu 45 – 75 KM. Małe rozmiary auta, jego niska waga oraz nieduże, ekonomiczne silniki sprawiały, że Fiat Uno to wymarzony samochód do jazdy po mieście.

Jego solidne wykonanie i ponadprzeciętna trwałość podzespołów i silnika (mała awaryjność, bardzo tanie i proste części zamienne) sprawiały, że Fiat Uno to długowieczne auto, które możemy spotkać na ulicach miast po dzień dzisiejszy. Biorąc pod uwagę całkiem spory bagażnik, jak na takie małe autko (pojemność bagażnika 270 litrów – ale po złożeniu aż 970 litrów), Fiat Uno idealnie nadawał się także na niedalekie weekendowe wycieczki (najlepiej we dwójkę).

Wymiary Fiat Uno prezentują się następująco: długość – od 3,64 do 3,7 metra, szerokość – od 1,55 do 1,56 metra, wysokość – od 1,4 do 1,43 metra.

Najbardziej pożądana odmiana Fiata Uno Turbo skrywała pod maską silnik 1.3 z turbosprężarką , generujący moc 105 KM. Jak na takie małe autko, ważące zaledwie 750 kilogramów, moc silnika Uno Turbo zapewniała niebotycznie wysokie osiągi.

Ponadto, Uno Turbo miało do zaoferowania następujące silniki diesla: 1.3 Superdiesel, 1.4 TD i 1.7 D, generujące moc rzędu 45, 70 i 60 KM. Ekonomiczne diesle, w porównaniu z piórkową wagą, sprawiały że Fiat Uno spalał jeszcze mniej paliwa niż jednostki benzynowe (które już same w sobie były bardzo oszczędne). Jednostki napędowe Fiata Uno współpracowały z czterobiegową lub pięciobiegową ręczną skrzynią biegów (przekazywana moc silnika poruszała przednią oś).